Πρέπει να βρει τρόπο να λύνει και τις σπαζοκεφαλιές
Το ποδόσφαιρο είναι ένα τέτοιο άθλημα που μέσα σε λίγες ώρες από Βασιλιά μπορεί να σε κάνει τον πιο φτωχό άνθρωπο του κόσμου και το αντίθετο. Πόσες φορές δεν το έχουμε νιώσει εμείς που αγαπάμε τα τρία πιο μαγικά γράμματα της ζωής μας. Αυτά που γράφουν φαρδιά πλατιά ΑΕΚ;
Εκεί λοιπόν που είμαστε καβάλα στο άλογο με την εξαιρετική εμφάνιση και νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ, έρχεται ένα ατυχές αποτέλεσμα απέναντι στην Κηφισιά του Πρίτσα (παρεμπιπτόντως έχει διαρκείας στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός) και μας ρίχνει στα τάρταρα. Και φτου κι από την αρχή! Και πάλι να ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει…
Μία τα βάζουμε με τον Αλμέιδα με ισοπεδωτικά σχόλια, μία με τον Σιντιμπέ που όντως δεν ήταν καθόλου καλός στην Καισαριανή (ξεχνώντας βέβαια πως έχει βγάλει μάτια στα προηγούμενα ματς), μία τα ρίχνουμε στη διαιτησία (που όντως οι αποφάσεις της ήταν για φυλάκιση), μία το ένα, μία το άλλο… Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο.
Το χειρότερό της παιχνίδι η ΑΕΚ μέχρι στιγμής το έχει κάνει στο Ηράκλειο της Κρήτης κόντρα στον ΟΦΗ. Ούτε με τον Πανσερραϊκό, ούτε με την Κηφισιά, ούτε με τον Ολυμπιακό που ήρθαν οι γκέλες. Κι αν κόντρα στον Ολυμπιακό μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι γκέλα λόγω του ονόματος του αντιπάλου, στα άλλα δύο αφήσαμε 4 βαθμούς με τους νεοφώτιστους, πράγμα που πρέπει να απασχολεί τον οργανισμό ΑΕΚ ως τον τρόπο διαχείρισης ενός αγώνα. Να φταίει η αλαζονεία κάποιων παικτών; Να φταίει η επιλογή των προσώπων από τον Ματίας Αλμέιδα; Να φταίει το ότι στα δύο αυτά ματς κόντρα σε Πανσερραϊκό και Κηφισιά έχουμε φτιάξει 52 τελικές κι έχουμε πετύχει μόλις δύο γκολ; Κάτι φταίει πάντως και πρέπει να διορθωθεί.
Η περσινή σεζόν τελείωσε. Φέτος μιλάμε για κάτι διαφορετικό. Ναι πέρσι πήραμε το νταμπλ, αλλά δεν θα ζούμε μια ζωή με αυτό. Πάνω όμως σε αυτό μπορούμε να χτίσουμε και να προχωρήσουμε για το επόμενο στάδιο. Φέτος στη ζωή μας μπήκε και η Ευρώπη και πείτε με ψεύτη, πείτε ότι τα βλέπω κάπως διαφορετικά τα πράγματα, η ΑΕΚ δίνει περισσότερη σημασία στην Ευρώπη παρά στην Ελλάδα. Τουλάχιστον με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Και δεν μιλάω για τον Αλμέιδα που ξέρει να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις. Τι στο καλό… Ποδοσφαιριστής ήταν κι αυτός και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο. Και σε πρωτάθλημα έπαιζε, και σε κύπελλο και στην Ευρώπη. Μιλάω για τους παίκτες που πρέπει να καταλάβουν πως θα πρέπει να διαχειριστούν μέσα τους τρόπο να παίρνουν και τα θεωρητικά μικρά παιχνίδια.
Σίγουρα η διαιτησία (βάλτε μέσα και το VAR και όλο τον συρφετό) έπαιξαν το ρόλο τους στην Καισαριανή με το γεγονός πως ούτε το πέναλτι στον Γκαρσία έδωσαν ούτε το γκολ του Άμραμπατ μέτρησαν. Γιατί απ’ όλες τις φάσεις αυτή είναι η πιο σημαντική. Εκεί υπάρχει ξεκάθαρος δόλος. Κι αν η ΑΕΚ όπως λέγεται είναι ισχυρή στο παρασκήνιο δεν πήρε αυτό το σφύριγμα τότε πρέπει να διαβάσουμε αλλιώς τα γράμματα.
Τα πράγματα δεν είναι δύσκολα. Η ΑΕΚ πρέπει να βρει τρόπο να λύνει τις σπαζοκεφαλιές. Και ακόμα μία συνάντησε χθες στην Καισαριανή απέναντι στην Κηφισιά. Έπρεπε να βρει τρόπο να την λύσει. Δεν τα κατάφερε. Μοιραία λοιπόν βρίσκεται στο -4 από την κορυφή.
Πλέον χρόνος για… δάκρυα δεν υπάρχει. Η Πέμπτη είναι κοντά. Η “Αγιά Σοφιά” πρέπει να είναι κατάμεστη. Σίγουρα πρέπει να στηθεί μια ξεχωριστή γιορτή για τα αδέρφια μας από τη Μασσαλία, αλλά άλλο η αδελφική σχέση που υπάρχει μεταξύ μας και άλλο το αγωνιστικό. Στο αγωνιστικό η ΑΕΚ πρέπει να μπει και να κερδίσει. Και θα κερδίσει. Τελεία και παύλα!!!
