Όαση ο Γιέβτιτς, κακός ο Τσούμπερ και τα πράματα δυσκολεύουν
Αν μέτρησα καλά, πρέπει να ήταν περίπου δώδεκα χιλιάδες Αεκτζήδες που είδαν την ομάδα μας να μπαίνει στο γήπεδο με 4-2-3-1 και με την ουσιαστική αλλαγή στο περίπου δεκάρι, τον Γιέβτιτς. Απέναντι στην Λαμία, που είχε παραταχθεί με σαφείς αμυντικούς προσανατολισμούς κι έψαχνε κάποια καλή κόντρα. Αναμενόμενα δηλαδή όλα.
Η ΑΕΚ μπήκε με καλό ρυθμό και με μπόλικη ποικιλία στο παιχνίδι της. Πήρε προφανώς την κατοχή της μπάλας, όμως ήταν άσφαιρη κι αρκετά προβληματική μπροστά, εκεί που διαθέτει την ποιότητα δηλαδή. Το αποτέλεσμα ήταν, αυτή η κατοχή της να φαίνεται σαν να κουβαλάει κάποιος μια στάμνα μέχρι την πηγή για να πάρει νερό, όμως κάτι να συμβαίνει στην πηγή και να την φέρνει πάλι πίσω άδεια.
Υπήρξαν κάποιες τελικές φυσικά, όμως ή ήταν μακρινά σουτ ή κάποιες προσπάθειες του Αραούχο, που δεν είχαν αποτέλεσμα το γκολ. Σε αυτό φυσικά φταίει η άψογη αμυντική τακτική του αντιπάλου, που έπαιξε απόλυτα λογικά και κατάφερε να περιορίσει όλα τα ατού της ομάδας μας. Άλλοτε με μαρκάρισμα μαν του μαν, κι άλλοτε με ζώνη άμυνας, που θα λέγανε και οι μπασκετικοί.
Τι είδαμε εμείς; Ένα καλό τέμπο κι έναν πολύ καλό Γιέβτιτς, που πλαισιώθηκε από τον καλό Άμραμπατ και τον Μισελέν που ανέβηκε μπόλικες φορές. Χωρίς να είδαμε κάτι ή κάποιον άλλον αρνητικό. Όλοι κράτησαν τι θέσεις τους, μόχθησαν, εξουδετέρωσαν όλες τις αντεπιθέσεις της Λαμίας, όμως δεν κατόρθωσαν να σκοράρουν για να ανοίξουν κι άλλο τον αντίπαλο. Οπότε είμαστε αισιόδοξοι για το δεύτερο μέρος, αρκεί να κρατηθεί ψηλά η ένταση του πρεσαρίσματος και να αυξηθεί λιγάκι η κίνηση χωρίς την μπάλα από τους μπροστινούς.
Όταν ξεκίνησε το δεύτερο μέρος και είδα να μπαίνει ο Τάνκοβιτς, οφείλω να πω ότι τρόμαξα. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι έφταιγε μόνο αυτός. Γενικά η ΑΕΚ σε τρόμαζε στο διάστημα αυτό. Ήταν αδύνατον να κυκλοφορήσει την μπάλα σωστά – ο Τζαβέλας διαρκώς προσπαθούσε να βρει κάποιον παίκτη στο κέντρο να του δώσει την μπάλα -, ενώ χάθηκε και η σωστή αμυντική συνοχή. Το αποτέλεσμα ήταν η Λαμία να κάνει περισσότερες τελικές από εμάς στο διάστημα του πρώτου εικοσάλεπτου. Και τελικές λέμε σοβαρές.
Μετά τα λεπτά αυτά ο προπονητής γύρισε το σύστημα σε 4-4-2, βάζοντας και τον Καρίμ μέσα. Μιλάμε για κανονικό πανικό. Διότι η ομάδα έπαιζε άναρχα, χωρίς πλαγιοκοπήσεις, ενώ οι γραμμές πλέον είχαν αποκτήσει μεγάλες αποστάσεις. Όμως η καλή μοίρα παραφύλαγε. Σε μια φάση που έμοιαζε χαμένη, σε μια φάση που τίποτα δεν είχε γίνει σωστά, ο Χατζησαφί που μπορεί να βοηθήσει αυτήν την ομάδα πιο πολύ σαν ποιοτικός χαφ – σαν μπακ και σήμερα ήταν πολύ σοβαρός – πέρασε την μπάλα στον Αραούχο κι αυτός σκοράρισε ένα πολύ όμορφο τέρμα.
Αυτό το γκολ, τον έβαλε φυσικά στους διακριθέντες μαζί με τον Βράνιες και τον Σάκχοφ, όσο έπαιξε. Η ΑΕΚ όμως στο υπόλοιπο διάστημα, συνέχισε να είναι πολύ κακή ομάδα. Ο προπονητής υπεραμύνθηκε των επιλογών του στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, κι έκανε ξανά τις ίδιες αλλαγές. Με τον Μάνταλο μέσα κι εκεί στο πολύ τέλος, τον Σβάρνα. Ρε παιδιά, πρέπει να το καταλάβουμε. Κερδίζαμε την Λαμία. Αν κάνουμε αυτές τις αλλαγές, έχουμε σοβαρότατο θέμα στον πάγκο.
Όπως έχουμε θέμα, που η ομάδα πέφτει και δεν δείχνει ικανή να κρατήσει την μπάλα ή να βγάλει δύναμη στον χώρο του κέντρου. Και τρώει και τέταρτη τελική από την Λαμία, στην φάση που μύρισε πέναλτι υπέρ της. Στην φάση που μαρκάρει άτσαλα ο Σάκχοφ. Για τις δύο τελικές που χάνει ο Μάνταλος, δεν χρειάζεται συζήτηση. Αυτό θα έλειπε και να σκοράρει ο πρώην παίκτης. Που λίγο έλειψε να επιβεβαιώσει τον κανόνα. Όταν χάνεις γκολ, το τρως. Δηλαδή, εκτός από την κούραση στα μάτια μας που προσφέρει ο Μάνταλος, που δήθεν μπαίνει για να κρατήσει μπάλα και να κερδίσει κανά φάουλ – ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ – πού την θέλει την μπάλα όταν είναι μόνος, αμαρκάριστος σε τετ α τετ; Πού ρε πούστη μου την θέλει; Και ποιος του είπε ότι εγώ χαίρομαι όταν τον βλέπω κάτω σαν τον καραγκιόζη να μορφάζει αλλά να ‘χει κερδίσει κάποιο ακίνδυνο φάουλ; Αει στο διάολο επιτέλους.
Και ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι η ΑΕΚ έχασε δυνάμεις σήμερα εν όψει Τούμπας. Κι ότι άγχωσε πάρα πολύ τον κόσμο. Αν εγώ είμαι ενδεικτικός, απλά να πω ότι μέσα στο γήπεδο μας κοίταζα συνέχεια το ρολόι. Έχουμε χρόνο να βάλουμε γκολ; Υπάρχει κι άλλος χρόνος μέχρι το τέλος μπας και δεν το φάμε; Αυτό είδαμε σήμερα, σε ένα παιχνίδι που η ΑΕΚ θα ήταν πεισματωμένη από την σφαγή στο Ηράκλειο και θα έδειχνε δόντια. Πράγματι άνοιξε το στόμα της. Κι ήταν μια γριά κατίνα, ξεδοντιάρα, που απογοήτευσε. Όαση ο Γιέβτιτς και κακός ο Τσούμπερ. Πολύ ταλαιπωρία σήμερα. Και τα πράματα δυσκολεύουν…
