Θλίψη για την σαραντάρα, θετική πορεία συνολικά
Είχα προαποφασίσει να γράψω αυτή την εβδομάδα για τη μπασκετική ΑΕΚ. Αφορμή θα ήταν, όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει ο καθένας, το τρίτο και καθοριστικό παιχνίδι με τη Χάποελ Ιερουσαλήμ. Φυσικά, όταν πήρα αυτή την απόφαση δεν περίμενα τέτοια εικόνα στο ματς από την ομάδα του Ηλία Καντζούρη, ποιος το περίμενε άλλωστε… Ίσως, ούτε ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της Χάποελ, παρά το θερμό κλίμα που επικρατούσε όλες αυτές τις μέρες για τους γνωστούς λόγους…
Ο αγώνας αυτός καθ΄ εαυτός δεν χωράει πολλά σχόλια. Ήταν μία παράδοση άνευ όρων, επί της ουσίας. Γιατί η ποιοτική σύσταση της ΑΕΚ αποδείχθηκε πως δεν αρκούσε για να σταθεί επάξια, παρότι όλοι στην αποστολή γνώριζαν τη σημασία του αγώνα. Δεν ήταν τόσο θέμα προετοιμασίας, όσο μη ικανότητας στο μπασκετικό κομμάτι, και να μην ξωκείλει αρχικά το πράγμα, αλλά και να γυρίσει ξανά στο παιχνίδι η ομάδα. Αλλά, και κάποιων μεταβλητών που ήταν εις βάρος της ομάδας στην πράξη… Παρότι στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ, που έφτασε αρκετά μακριά είναι η αλήθεια…, δεν ήταν λίγες οι φορές που παρά τα τραγικά ξεκινήματα και τις μεγάλες διαφορές εις βάρος της, η Ένωση όχι μόνο το γύριζε, αλλά έφτανε και σε νίκες καταγράφοντας σπουδαίες ανατροπές. Όλα αυτά πριν, αλλά όχι στο κρίσιμο για την πρόκριση στο Final Four αγώνα της Τετάρτης. Ας είναι… Τίποτα δεν μπορεί να σβήσει. Ούτε τα όσα καλά συνέβησαν μέχρι τον Απρίλιο, ούτε όμως και ο τρόπος της ήττας στο Ισραήλ…
Με όση ψυχραιμία και ευθυκρισία μπορούμε να επιστρατεύσουμε, δεν είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε σε κάτι σίγουρο. Με βάση την περσινή απογοητευτικότατη παρουσία της ΑΕΚ στο FIBA Champions League (μία διοργάνωση που οι «κιτρινόμαυροι» γνωρίζουν πάρα πολύ καλά…) η φετινή ΑΕΚ σημείωσε αξιοσημείωτη πρόοδο. Όση πίκρα και αν δημιούργησε αυτό το 91-51 δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως η ομάδα μόλις για ένα (χαμένο) ματς δεν προχώρησε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της φετινής διοργάνωσης. Μετά από λίγες μέρες, όταν θα καταλαγιάσει η οδύνη για την ανέλπιστη σαραντάρα, ο απολογισμός θα φανεί διαφορετικός σε όλους σε σχέση με τις πρώτες ώρες μετά το κάζο της Τετάρτης. Και αυτό είναι το δίκαιο: θλίψη για την σαραντάρα, θετική πορεία συνολικά…
Η ΑΕΚ για το μέλλον θα πρέπει να δει πού υστερεί και πού όχι, στο αγωνιστικό κομμάτι. Τι από τα καλά της μπορεί να διατηρήσει του χρόνου και ποια από τα άσχημά της είτε να εξαφανίσει, είτε να περιορίσει. Δεν είναι εύκολη δουλειά όλα αυτά, αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον αν έχεις σοβαρά και δημιουργικά άτομα στα κατάλληλα πόστα. Γιατί την όποια φιλοδοξία την τροφοδοτούν τα προτερήματα, αλλά τη μετατρέπουν σε πείσμα και στόχευση κυρίως οι αδυναμίες και οι αποτυχίες. Δεν νομίζω πως μετά τον φετινό αποκλεισμό θα επέλθει «παραίτηση από το άμεσο μέλλον», αλλά ουσιαστική περίσκεψη.
Φυσικά, από τώρα ξέρουμε πως η ΑΕΚ υποθήκευσε την παρουσία της στην Ευρώπη την επόμενη χρονιά, εξαιτίας μερίδας των οπαδών της. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω τα εξής: Για το κάθε κράτος, άρα και για το ισραηλινό, ο καθένας δικαιούται να έχει όποια άποψη θέλει. Από ευμενή μέχρι αντιθετική… Αρκεί να μπορεί να ξεχωρίσει πως οι πολιτικές εναντιώσεις πρέπει να λαμβάνουν τέτοιο χαρακτήρα, που και στο κατάλληλο σημείο να συμβαίνουν, και με τρόπο αποτελεσματικό. Όταν κάποιοι βλάπτουν σφοδρά την ομάδα τους για ένα γινάτι είναι πολύ δύσκολο να βρουν έστω και έναν που θα δει με συγκατάβαση τις όποιες αιτιάσεις έχουν. Για τις πράξεις τους; Ούτε λόγος. Ίσα ίσα, καταφέρνουν να στρέψουν όλους τους άλλους εναντίον τους. Εκ του αποτελέσματος, χάνεται κάθε πολιτικό έρεισμα και όλοι στέκονται στην τιμωρία που δικαίως επέρχεται… Και επειδή αυτή είναι βαριά, το κλίμα είναι ανάλογο…
Άσε που δόθηκε η λαβή και στη Χάποελ, σα συνολικός «συστρατευμένος» οργανισμός, να εκμεταλλευτεί κάτι εις βάρος της για να αποκτήσει πλεονεκτήματα υπέρ της στην αγωνιστική αντιπαράθεση. Γιατί τα απαράδεκτα γεγονότα με τη βραδινή «επίσκεψη» εκεί που διέμενε η αποστολή της ΑΕΚ δεν ήταν τόσο πράξη αντεκδίκησης για τα όσα είχαν προηγηθεί στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά εκμετάλλευση αυτών για να δημιουργηθούν προβλήματα στην ΑΕΚ που θα τα έβρισκε μπροστά της λίγες ώρες αργότερα στο παρκέ…
Η μπασκετική ΑΕΚ τιμωρήθηκε, λοιπόν, για τα όσα έγιναν στο δεύτερο ματς μεταξύ των δύο ομάδων. Από εδώ και πέρα η διοίκησή της, δυστυχώς, έχει δύο μεγάλες μάχες. Η μία είναι να πετύχει στους αγωνιστικούς και διαχειριστικούς στόχους της για την επόμενη σεζόν, παρά την τιμωρία και η δεύτερη (ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ και ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ αυτή…) να προσπαθήσει να πείσει τη διεθνή κοινότητα του μπάσκετ πως η ίδια η ομάδα δεν φταίει σε τίποτα για να πληρώνει μελλοντικά τα όσα έγιναν… Να μην μπει στο μάτι, δηλαδή, αυτών που δεν πρέπει… Για να δούμε πώς θα εξελιχθεί το πράγμα τα επόμενα χρόνια…
