Στο τέλος η σούμα γεννοβολάει χαμόγελα
Για να κρίνεις κάτι, άρα και μία ποδοσφαιρική ομάδα, θα πρέπει να σταθείς σε δύο βασικής υφής σημεία. Το πρώτο είναι η γενική αίσθηση που σου αφήνει και το δεύτερο να δεις τι πέτυχε σε σχέση με τους αρχικούς στόχους που είχαν τεθεί από τους αρμόδιους της συγκεκριμένης ομάδας. Η ΑΕΚ Β θεωρώ πως άφησε καλές εντυπώσεις στην παρθενική της παρουσία στο εγχώριο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ήταν μία «ιστορία» που περισσότερο χαροποιούσε παρά μοίραζε πίκρες, σε αντίθεση με την ΑΕΚ Α…
Στην πλειοψηφία των αγώνων η εικόνα της είχε θετικό έως αρκετά θετικό πρόσημο. Υπήρχαν, δε, στιγμές που άρεσε πολύ και σχολιάστηκε ευμενώς από το σύνολο της ενωσίτικης οικογένειας. Είχε και μέτριες έως κακές εμφανίσεις, αλλά και αρνητικά αποτελέσματα, ορισμένα από τα οποία ήταν ακόμα και απρόσμενα. Όμως, στο τέλος η σούμα γεννοβολάει χαμόγελα. Άλλωστε, η τελική βαθμολογική θέση της ομάδας «προδίδει» με τον καλύτερο τρόπο το γεγονός πως κάτι καλό έπραξαν αρχικά ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και στη συνέχεια ο διάδοχός του Νίκος Παναγιωτάρας. Η ομάδα έδειξε σοβαρότητα, προσήλωση στο όποιο πλάνο επιλεγόταν (είτε κάθε φορά, είτε γενικώς), αλλά και διάθεση να βγάλει πάνω στα γρασίδια τον καλύτερό της εαυτό, αξιοποιώντας τη δεδομένη δουλειά που γινόταν στις προπονήσεις. Φαίνεται ποιες ομάδες δουλεύουν στις προπονήσεις, από το στήσιμό τους και μόνο την ώρα των αγώνων…
Θα συμφωνήσουν όλοι πως η ΑΕΚ Β είχε την καλύτερη παρουσία από όλες τις δεύτερες ομάδες που από φέτος πήραν το δικαίωμα συμμετοχής στη δεύτερη στην ιεραρχία επαγγελματική κατηγορία. Σε ένα πείραμα που κατά την προσωπική μου άποψη αποτελεί μία από τις πιο εύστοχες αποφάσεις που έλαβαν τα τελευταία χρόνια οι αρμόδιοι του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο βασικός λόγος δημιουργίας των ομάδων Β δεν είναι φυσικά τα αποτελέσματα. Αυτά θα προκύψουν αν επιτευχθεί η ποδοσφαιρική ευρυθμία και λειτουργικότητα. Αν όντως δοθεί η δυνατότητα σε νεαρούς ποδοσφαιριστές να πάρουν πολλές εμπειρίες, να δοκιμαστούν σε ιδιαίτερες και δύσκολες συνθήκες (όπως αυτές που χαρακτηρίζουν τη Super League 2) και να δημιουργήσουν από μόνοι τους με την απόδοσή τους απτή προοπτική για το μέλλον της καριέρας τους. Αλλά, και όταν παίκτες από την Α΄ ομάδα κάθε σωματείου, συμμετέχοντας για διάφορους λόγους στη Β ομάδα, βρουν τα πατήματά τους, την αυτοπεποίθησή τους και επιδιώξουν επαναφορά στο υψηλότερο επίπεδο του ανταγωνισμού. Η Β ομάδα της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού και όποιου άλλου συλλόγου προχωρήσει σε ένα τέτοιο εγχείρημα στο μέλλον, έχει και την αυτονομία της, αλλά και τη διασύνδεσή της με τον υπόλοιπο ποδοσφαιρικό οργανισμό της ίδιας οικογένειας…
Στη φετινή ΑΕΚ Β ήταν αρκετοί αυτοί οι ποδοσφαιριστές που άφησαν καλές εντυπώσεις. Π.χ. ο Γιούσης. Αλλά, δεν θα μπούμε σε αυτό το κείμενο σε ατομικές κριτικές. Θα μείνουμε στη συλλογική στόχευση. Το θέμα είναι να δούμε αν θα μπορέσει κάποιος από τους παίκτες να στελεχώσει ως μία χρήσιμη μονάδα την πρώτη ομάδα. Όμως, αυτά όλα χρειάζονται χρόνο, σχέδιο, πίστη, υπομονή και τύχη. Νομίζω πως στον τομέα αυτό χρειάζεται να γίνει περισσότερη και πιο στοχευμένη δουλειά από τα επιτελεία της ΑΕΚ Β΄.
Προς το παρόν, ας μείνουμε στη θετική εικόνα που έβγαλε στο σύνολό της η ΑΕΚ Β προσδοκώντας σε μία παρόμοια και ακόμα καλύτερη παρουσία τα επόμενα χρόνια. Ειδικά τώρα που έχει στη διάθεσή της και ένα στολίδι όπως το Σεραφείδειο, οι προοπτικές μοιάζουν καλύτερες. Αρκεί να μπορέσει η «κιτρινόμαυρη» οικογένεια να αξιοποιήσει κάθε ατού που έχει. Τα τελευταία χρόνια δεν πείθει πως τα καταφέρνει όπως θα ήθελε… Θα έλεγα, δε, πως ίσως αξίζει να στηρίξουν με την παρουσία τους στο γήπεδο αυτή την προσπάθεια όσοι περισσότεροι Ενωσίτες μπορούν. Άλλωστε, λείπει πολύ η συνθήκη του να βλέπουν οι φίλοι της κάποια εκδοχή της ΑΕΚ να αγωνίζεται και να μην έχουν άγχος… Μόνο έτσι μπορείς να απολαύσεις και να καταλάβεις καλύτερα κάποια συστατικά στοιχεία του ποδοσφαίρου.
