Είμαστε πρωταθλητές, πιστέψτε το, διαδώστε το!

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος. Ένα τραγικό τέλος για την όλη διοργάνωση. Μια διοργάνωση που αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια, οι δυό αιώνιοι κλέφτες απλά να μην πάρει τον τίτλο η καλύτερη ομάδα φέτος. Αντί να κοιτάνε τα χάλια τους, να κοιτάνε πώς να βλάψουν πρώτα τον γείτονα και δεύτερον την διοργάνωση στην οποίαν και αυτοί συμμετέχουν. Και να ξέρεις ότι του χρόνου θα είναι σκοτωμένοι και θα ψάχνουν άλλες συμμαχίες. Με τον πραγματικά ισχυρό, τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά.

Στο κομμάτι του παιχνιδιού μας, η ΑΕΚ κατέβηκε με το γνωστό σύστημα της και τους σωστούς βασικούς, με μόνη εξαίρεση τον Βαν Φέερτ σαν σέντερ φορ. Και κατέβηκε δυνατά, πλουραλιστικά και σούπερ επιθετικά. Έβγαλε πολλή ενέργεια και δεκάδες επιθέσεις και τελικές. Στάθηκε όρθια ακόμα κι όταν προηγήθηκε, κόντρα στην ροή της λογικής, ο αντίπαλος με το χαζό πέναλτυ του Πινέδα. Ανταπέδωσε με δύο γκολ, το ένα με την κανονική κίνηση σέντερ φορ του Βαν Φέερτ, και το άλλο με την έκτη τελική του κορυφαίου στην επίθεση και στο γήπεδο στο πρώτο μέρος, Τσούμπερ.

Ήταν ένα από τα καλύτερα πρώτα ημιχρόνια της ομάδας μας. Με ψηλό πρεσάρισμα, άπειρο τρέξιμο και συνεχείς ανακτήσεις της μπάλας, που έφερναν μπόλικους παίκτες στην περιοχή του Άρη, που είχε κορυφαίο του παίκτη τον τερματοφύλακα του. Δυστυχώς δεν καθαρίσαμε πάλι το παιχνίδι όταν έπρεπε, αλλά ακολουθήσαμε την γνωστή φετινή ρότα : Τελικές, τελικές, τελικές, μαγεία μπάλας και συνδυασμών, αλλά όχι πολλά γκολ και κλείδωμα του αγώνα.

Στο δεύτερο μέρος είχαμε άλλον αγώνα. Διαφορετικό. Χαμηλότερο ρυθμό και περισσότερη διαχείριση. Παίξανε πολλά ρόλο για το θέαμα του δεύτερου μέρους. Η κούραση, το άγχος που φαινόταν ακόμα και στον πάγκο, η διαχείριση του σκορ και του χρόνου, η τρομερή βροχή αλλά και οι αλλαγές που κάπως αποπροσανατόλισαν την ομάδα, παρά την βοήθησαν. Και φυσικά ήρθε άγχος και σε μας για κάποια στραβή.

Δεν έγινε η στραβή. Αντιθέτως όσο πέρναγε η ώρα, ο Σιμάνσκι αναδεικνυόταν στον γνήσιο χιλιομετροφάγο και φαινόταν και η ηγετική παρουσία του Βίντα πίσω – όχι ότι ήταν κακός στο πρώτο -, που είχε σημάνει το σύνθημα της νίκης και της επικράτησης για τον τίτλο αφού κατάλαβε ο χάπιας πλέον ποιο ήταν το συμφέρον του και είχε σημειώσει γκολ εναντίον της αλογοτροφής. Ήταν πλέον εκείνο το τελευταίο δεκάλεπτο της πλήρης δικαίωσης της φετινής ομαδάρας μας. Κράταγε την μπάλα, δεν κινδύνευε και προσπαθούσε να βρει κάποια κόντρα. Και αυτό το έκανε διότι σε μία προγενέστερη φάση, ο Βαν Φέερτ με άψογο σουτ, είχε βρει το δοκάρι του αντιπάλου.

Μην λέμε πολλά όμως. Μας γέμισε χαρά η ΑΕΚ και κυριότερα μας γέμισε μπάλα κι ενθουσιασμό όλη την χρονιά. Αν δεν είχε τόση αφέλεια στο παιχνίδι της, θα είχε πάρει τον τίτλο μήνες πριν. Διότι στην ουσία σαν απόδοση, δεν κινδύνεψε ποτέ. Απλά στήθηκε η αλογοτροφή με τόσα πέναλτυ στις καθυστερήσεις των αγώνων, σαν σκιάχτρο χωραφιού. Αλλά εδώ ήταν το λάθος. Διότι η ΑΕΚ, δεν είναι χελιδονάκι, ούτε καρακάξα. ΕΙΝΑΙ Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΓΕΝΝΗΤΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ. ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΜΑΣΗΣΕ ΦΕΤΟΣ, ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΡΙΕΤΙΑ.

Και ναι αδέρφια. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ. ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΞΑΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΓΚΟΛ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΑΠΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΤΗΜ ΜΕΧΡΙ ΤΗΜ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΙΝΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΡΑΟΥΧΟ , ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΜΡΑΜΠΑΝΤ. ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΝ ΑΛΜΕΙΔΑ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ, ΚΙ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΜΕΝΟΥΣ.

ΜΟΝΟ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΗΝ.

ΜΟΝΟ ΟΥΡΑΝΟΜΗΚΕΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΜΑΣ.

ΤΗΝ ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΣ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ.

Υγ. Ο Οσφπ μας διέψευσε ευχάριστα και δικαιούται ένα δώρο. Να έχει αξία η τρίτη θέση που κατέκτησε. ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΘΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙ : ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΤΑΜΠΛΟΥΧΟΣ.