Το πρώτο παιχνίδι απέναντι στην π…στιά κερδήθηκε

Ο Στήβεν Αβραμίδης γράφει με την ιδιαίτερη πένα του στο dailytripes σε συνεργασία με το AEK24HOURS για την πρόκριση της ΑΕΚΑΡΑΣ επί του Άρη που είχε να αντιμετωπίζει τη στημένη διαιτησία του Φωτιά και την 11άδα ανέκδοτο του πρώτου ημιχρόνου.

Να το πούμε με το καλημέρα : ΔΕΝ ήταν ματσάρα. Ματσάρα το έκανε ο Αλμέιδα με την ενδεκάδα ανέκδοτο που σκεφτηκε και φυσικά η ανεκδιήγητη διαιτησία του Φωτιά. Μιλάω για τις κίτρινες κάρτες που βγαίνανε πανεύκολα σε μας καθώς και τις αποφάσεις του συνεταίρου του στο var, Παπαπέτρου. Μιλάμε ξεκάθαρα για μια στημένη διαιτησία. Πιο στημένη δεν γίνεται. Και με συγκεκριμένο σύστημα : πρώτα οι αμυντικοί και μετά, όποιον πάει ο χάρος.

Φυσικά δεν θα κάνω διθυράμβους για την πρόκριση. Διότι μπορεί να φαίνεται παλληκαρίσια κι επική, όμως έχει έναν βλάκα που δημιούργησε αυτές τις συνθήκες. Μιλάω φυσικά για τον Αλμέιδα, ασχέτως αν στην πορεία του παιχνιδιού διόρθωσε την ομάδα. Θέλει πολλή σκέψη να καταλάβεις ότι ο Πινέδα δεν βγαίνει έξω; Ο Πινέδα που πρόλαβε να γίνει ο κορυφαίος μας. Θέλει πολλή σκέψη να μην βάλεις τον Γκατσίνοβιτς ή πρέπει να ξέρεις καντάρια μπάλα για μην χρησιμοποιείς τον Λαμελα;

Όμως ο Θεός της μπάλας ήταν μαζί μας κυρίως σαν προστάτης. Εναντίον του Φωτιά κι εναντίον του Αλμέιδα. Και μπορεί να γίνανε πέντε αλλαγές, όμως μην γελιέστε. Στην ουσία ο αντίπαλος τρόμαξε με τον Πινέδα, άντε και τον Ελίασον. Φυσικά ο Μαρσιάλ – θυμίζει Σκόκο – έκανε την δουλειά του, όμως δεν μπορείς να μιλήσεις για παραγωγή παιχνιδιού. Άρα, τέλος καλό κι όλα καλά. Ας το πούμε έτσι.

Αν γυρίσουμε στο πρώτο ημιχρόνιο, μόνο αρνητικά θα μπορούσαμε να βρούμε. Μια ομάδα νωθρή, χωρίς να ξέρει πώς να αναπτυχθεί και χωρίς να έχει και κάποια ιδιαίτερη δύναμη στις μονομαχίες. Μπορεί να φταίξανε κι οι κάρτες, όμως το βασικό πρόβλημα ήταν στο κέντρο, παρόλο που δεν έβλεπα σήμερα και τόσο κακό τον Περέιρα. Πράγμα το οποίο το σημειώνω αφού όταν πήγε στα αριστερά, πραγματικά προσέφερε. Με την εμπειρία του και τον τσαμπουκά του. Και τον βάζω στους διακριθέντες.

Εκεί που φυσικά έχω τον Μουκουντί, όπως βέβαια και τον Μπρινιόλι, που κράτησε όρθια την ομάδα όποτε χρειάστηκε. Είναι αξιοθαύμαστος με την μπάλα στα πόδια, την ταχύτητα του και την ψυχραιμία του. Κάπου κοντά έχω και τον Μήτογλου. Όχι τόσο πολύ για το θέαμα, αλλά διότι ο κομμένος έπαιξε με αποφασιστικότητα και θυμηθείτε ξανά τι έκανε ο άνθρωπος στο δεύτερο γκολ μας που ακυρώθηκε. Ψυχάρα.

Οι αλλαγές λοιπόν του Αλμέιδα, ανέβασαν την ΑΕΚ που κυνήγησε την ευκαιρία της. Κόντρα στον Γκαγκάτση και κυρίως στον διωκόμενο για τον αστυνομικό. Χαλυβδώθηκε μέσα στο παιχνίδι, όπου φάνηκε ότι εδικαιούτο την πρόκριση πιο πολύ από τον Άρη, που πράγματι ήταν κοντρολαρισμένος κι απείλησε. Όχι αυτά που λέει ο Μάντζιος, αλλά ήταν αξιόμαχος. Είναι χειρότερη ομάδα από την ΑΕΚ. Με νορμάλ διαιτησία ( το πρώτο γκολ δεν ελέγχεται με τίποτα κι από κανέναν παρά μόνο από στημένους ), θα είχε χάσει πιο εύκολα.

Η καλύτερη ομάδα λοιπόν, θα μπορούσε να κάνει το rotation αφού έχει εξασφαλίσει το σκορ και πριν εμείς βρεθούμε με το πιεσόμετρο κι αγωνιώντας μπας και πάμε στην παράταση. Διότι τα πάντα ήταν στην κόψη του ξυραφιού αφού ο ψυχάκιας είδε πάλι περίεργα όνειρα σχετικά με το κέντρο του. Που καλά θα κάνει να το ενισχύσει τον Γενάρη σε σχέση με τα μπακ που ψάχνει. Εκεί είναι όλο το πρόβλημα κι όχι εκεί που φαντάζονται ότι υστερούμε.

Υγ1. Δεν είναι κακό να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ. Κάποιοι δεν μπορούν.

Υγ2. Η μονιμοποίηση κάποιων παικτών είναι μονόδρομος. Δέκα αλλαγές για τέτοιο παιχνίδι, δεν γίνονται ούτε σε playstation.

Υγ3. Το πρώτο παιχνίδι απέναντι στην πουστιά κερδήθηκε. Οι Αεκτζήδες πρέπει να είμαστε χαρούμενοι.