Ένα από τα πιο γλυκά «μεταίχμια»
Αυτές τις μέρες κάθε Ενωσίτης δεν ξέρει που να ΕΣΤΙΑΣΕΙ. Στις ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ μίας από τις σπουδαιότερες σεζόν στην ιστορία του συλλόγου; Που δεν είναι απλά γλυκές, αλλά αναβλύζουν και κάτι παραπάνω… Στην προοπτική για το ΜΕΛΛΟΝ; Που δεν είναι απλά ευοίωνη, αλλά μοιάζει η ΚΑΛΥΤΕΡΗ στην ιστορία της ΑΕΚ; Ή μήπως στο ΠΑΡΟΝ; Το είχαμε ξαναπεί, το βιώνουν όλοι: είναι αλλιώς να περπατάς στους δρόμους και να συναντάς κόσμο που υποστηρίζει άλλες ομάδες και να σε αντιμετωπίζουν όλοι σαν φρέσκο νταμπλούχο!
Aυτό είναι το σήμα κατατεθέν κάθε μεγάλου συλλόγου. Κάθε ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ οντότητας για το ποδόσφαιρο κάποιας χώρας. Να μπορεί να ΣΥΝΔΕΕΙ το πρόσφατο παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον, να φιλτράρονται όλα αυτά με τη διαχρονική σημειολογία και να σκάνε μαζί και ΧΑΜΟΓΕΛΑ και ΟΡΕΞΗ… Αυτά η ΑΕΚ είχε να τα βιώσει από το 1994 περίπου, άντε να προσθέσουμε και το διάστημα 2004-2008, πάντα ΚΑΤ΄ΑΝΑΛΟΓΙΑ. Δεν είναι και πολλές οι φορές που κάποια ελληνική ομάδα μπορούσε να ισχυριστεί πως βρισκόταν σε ένα τέτοιο σημείο. Άστε που ο Παναθηναϊκός το 2010 και ο ΠΑΟΚ το 2019 δεν μπόρεσαν EΠ΄ ΟΥΔΕΝΙ να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ και οδηγήθηκαν σε όψιμες οπισθοχωρήσεις. Οι δε «πράσινοι» τόσο έντονα, που ακόμα πληρώνουν τα απόνερα εκείνης της ξαφνικής «πλημμύρας»…
Ο Ολυμπιακός μόνο μπόρεσε τις τελευταίες δεκαετίες να σταθεροποιήσει ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΣΑ την κυριαρχία του, αλλά αν κρίνει κάποιος από τις ευρωπαϊκές του επιδόσεις είχε ταβάνι. Ένα ταβάνι που μάλλον δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των φίλων του, αλλά αυτά είναι δική τους υπόθεση και δεν χρειάζεται να επιμείνουμε παραπάνω… Ο κόσμος της ΑΕΚ θα διαπιστώσει τα ΕΠΟΜΕΝΑ χρόνια ποιο είναι το σχετικό ΤΑΒΑΝΙ και της ΑΕΚ. Αυτά τα θεσπέσια που βιώνει στο σήμερα σύσσωμη η οικογένεια της ΑΕΚ ήταν κάτι που όλοι ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ και σε ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ήξεραν πως ήταν ΜΕΣΑ στις δυνατότητες της ομάδας. Χρειάστηκε να διαφοροποιηθούν προς το θετικό δύο ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ: η παρουσία ενός μεγάλου και ικανού ΑΕΚτζή όπως ο Δημήτρης Μελισσανίδης στο τιμόνι της ΠΑΕ και η ολοκλήρωση του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το ένα ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ αρμονικά το άλλο. Γιατί ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ χωρίς νέο γήπεδο δεν θα ήταν τόσο αποτελεσματικός, ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ χωρίς Μελισσανίδη μπορεί να σήμαινε μπερδέματα, πειράματα, αποτυχίες και χάσιμο πολύτιμου χρόνου.
Τώρα, λοιπόν, που ΟΛΟΙ οι Ενωσίτες είναι «καβάλα στο άλογο» χρειάζεται σύνεση, ψυχραιμία, ΔΟΥΛΕΙΑ, όρεξη για επιτυχίες και το να μπορείς να απολαμβάνεις όλα όσα σχετίζονται με την ΑΕΚ. Και τη βόλτα στη Νέα Φιλαδέλφεια, και τα ματς, και τα όσα ωραία κάνουν οι παίκτες του Αλμέιδα, και τον ίδιο τον Αλμέιδα, και την παρακολούθηση της επικαιρότητας, και την ιστορία της ομάδας, και τα έργα και τις εγκαταστάσεις υποδομών, και όλα. Η ΑΕΚ έχει μπροστά της τη δυνατότητα να ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΕΙ ακόμα και την κορυφή. Να δείξει πως και τη δικαιούται και πως ξέρει να τη διαχειρίζεται και πως μπορεί να της προσδώσει ποιότητα…
ΥΓ. Πραγματικά, κοιτάω το ρόστερ που είχε η ομάδα τη σεζόν που τελείωσε και μου δημιουργείται ένα είδος ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΥ θαυμασμού. Δεν ξέρω ΠΟΤΕ αρχίσαμε να το συνειδητοποιούμε, αλλά είχαμε φτιάξει ΕΓΚΑΙΡΑ αυτό που χρειαζόταν για μία ΑΕΚ συμβατή με την πρώτη της χρονιά στη Νέα Φιλαδέλφεια (και ΟΧΙ ΜΟΝΟ για την πρώτη χρονιά…). Κάποιοι λίγοι ΗΞΕΡΑΝ από την αρχή, γιατί αυτοί τα σχεδίασαν όλα. Και περίμεναν απλά να λάβει χώρα στο πέρασμα του χρόνου το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Είναι ΟΙ ΙΔΙΟΙ που θα προετοιμάσουν και την ομάδα της επόμενης χρονιάς. Είναι να μην τους έχει κάποιος εμπιστοσύνη μετά το περσινό ΡΕΣΙΤΑΛ;
YΓ1. Βέβαια, καλό είναι να ξέρουμε πάντα και να παραμένουμε προσγειωμένοι, δίχως να μειώνεται η διάθεση για στήριξη, πως μιλάμε για ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Ο καλύτερος δυνατός ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ δεν εξασφαλίζει 100% αγωνιστική επιτυχία. Αυξάνει, όμως, κατά 100% τις πιθανότητες για κάτι καλό… Στη μπάλα κάποια αποτελέσματα κρίνονται στις λεπτομέρειες και από συγκυρίες που δεν περνάνε από το χέρι σου. Αλλά, η σημερινή ΑΕΚ ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ και κατά γενική ομολογία είναι ΙΚΑΝΗ να κάνει και αυτά τα στοιχεία να τη βλέπουν ευνοϊκά…
