Τούτοι οι μπάτσοι που ‘ρθαν τώρα
Μαγκάκια μου, Ενωσίτες, Ενωσίτισσες και Ενωσιτόπουλα απανταχού της γης γεια χαραντάν. Από τον Αύγουστο έχουμε να τα πούμε. Πέρασε καιρός. Η ομαδάρα μας τα πάει καλά. Το κλωτσάει το τόπι. Το βάζει στο πλεκτό. Υπάρχει ηρεμία στο αγωνιστικό και στους γραβατωμένους της ΠΑΕ. Και κάπως έτσι η ΑΕΚΑΡΑ μας βρίσκεται στη 2η θέση πίσω από την sexy βαζέλα.
Το θέμα μου όμως είναι άλλο. Αυτό που έγινε την Κυριακή στο ντέρμπι με τους φιλοξενούμενους της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Όχι εντός γηπέδου αλλά εκτός. Για τα δακρυγόνα μιλάω ντε! Εκεί όπου οι μπάτσοι χωρίς μυαλό (και πότε είχαν δηλαδή, απλά για να βολέψουμε κανένα παιδί δικό μας κοντά κυρ υπουργέ μου) έκαναν ακαταλόγιστη χρήση δακρυγόνων. Τι κλάμα ρίξαμε ρε πούστη μου; Και άντε εμείς που είμαστε και κάποιας ηλικίας κι έχουμε συνηθίσει το… βαρύ πιπέρι. Τα παιδάκια, οι παππούδες και τα γυναικόπαιδα τι σας έφταιξαν βρε χαϊβάνια; Που να το σκεφτείτε όμως ε;
Σε δύο μεριές λοιπόν περιμετρικά του γηπέδου ξεκίνησαν όλα. Η μία στο Άλσος και η άλλη στην υπόγα για να μπει η αποστολή των sexy πράσινων στο γήπεδο. Λες και έχουμε απαγορεύσει ποτέ σε αποστολή να φτάσει στο γήπεδο. Τραγικά πράγματα! Ελλάς το μεγαλείο σου. Στο Άλσος τα δακρυγόνα έπεφταν βροχή. Όπου ήρθαν και μας… έπνιξαν. Οι πέτρες στην υπόγα το ίδιο. Μέχρι και μπάτσος πήρε μία και την πέταξε προς τον κόσμο. Το διανοείστε; Αντί να γίνει σωστά ο έλεγχος και η προστασία αποφάσισαν οι μπάτσοι να τα βάλουν με τον κόσμο σε μια κατοικημένη περιοχή.
Ξέρετε ρε μπάτσοι πόσο απέχει το γήπεδο από τα σπίτια; Μισό μέτρο! Κάποιοι χώθηκαν μέσα σε πολυκατοικία για να πάρουν ανάσα. Κάποιοι άλλοι μπήκαν σε στενά για καθαρό αέρα. Τι να πω στο παιδάκι που περνούσε από δίπλα μου με δακρυσμένα μάτια και με δυσκολία να αναπνεύσει; “Το απλό! Ηρέμησε αγόρι μου, πάρει βαθιές ανάσες και μην τρίβεις τα μάτια σου”. Άντε μετά να ηρεμήσεις και την μάνα του που θα τον περίμενε στο σπίτι και είχε ενημερωθεί. Φυσικά καυγάς με τον πατέρα και το γνωστό “αν ξαναπάρει το παιδί στο γήπεδο θα γίνει χαμός”. Λες και φταίει ο πατέρας, ο γονιός που τα ανθρωπάκια με τα χακί είναι ανεκπαίδευτα και κάνουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι.
Με τα πολλά και αφού ηρέμησε η κατάσταση και αφού το νερό μας πότιζε μέχρι το πέταλο μπήκαμε στο γήπεδο και είδαμε την ΑΕΚΑΡΑ. Το 1-0 ήταν το δίκαιο αποτέλεσμα βάσει της εικόνας που έπαιξαν οι δύο ομάδες. Η ατμόσφαιρα εκρηκτική. Κι αν η κροτίδα που έσκασε 10 μέτρα (φυσικά καταδικαστέο μάγκες) μακριά από τον Μπρινιόλι τον έριξε λες και έπαιζε σε σίκουελ ταινίες πολέμου, ο φωτογράφος που βρισκόταν δίπλα ακριβώς κι έμεινε ατάραχος τι έπρεπε να κάνει…;
Αυτά για την ώρα… Θα επανέλθω…
***Με αγάπη απ’ το ποδόσφαιρο του πεζοδρομίου, της αλάνας, των τσιμέντων. Μάκια!!!
