Μία ποδοσφαιρική προσέγγιση του ΑΕΚ-Λαμία
Η ξεχωριστή ιστορία ενός αγώνα πάντα στο ποδόσφαιρο διαμορφώνεται από την τελική έκβαση των επιμέρους φάσεων στο σύνολό τους. Μέσα από αυτές, όμως, και ανεξάρτητα από τα σκορ των αγώνων, αναδεικνύονται και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τόσο των ατομικών, όσο και των ομαδικών, τρόπων παιχνιδιού που αναπτύσσει πάνω στα γρασίδια η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Στο 3-0 επί της Λαμίας είχαμε την ευκαιρία να καταγράψουμε αρκετά τέτοια. Ας τα δούμε:
Τα ανεβάσματα του Ρότα είναι από τα σημαντικότερα και κρισιμότερα σημεία στο επιθετικό παιχνίδι της ΑΕΚ. Όταν του βγαίνουν, μάλιστα, τα πράγματα όπως θέλει, δοκιμάζει και το κάτι παραπάνω (όπως η μαγική του ενέργεια στο 72ο λεπτό) και ανεβάζει τις μετοχές του στις καρδιές των φίλων της ΑΕΚ. Αλλά, και την αξία του στο ευρύτερο χρηματιστήριο της ποδοσφαιρικής του αξιοσύνης και ποιότητας.
Οι συνεχείς μεταφορές της μπάλας και δεξιά και αριστερά, όταν το αποτέλεσμα είναι στο 0-0 και οι αντίπαλοι αμύνονται σφιχτά και με ένταση, αυξάνουν τις πιθανότητες να εκμεταλλευτεί η ΑΕΚ κάποιο λάθος, γιατί αυτή η ποικιλία κουράζει την αντίπαλη άμυνα (με το να έχει την προσοχή της παντού και σχεδόν πάντα).
Ο κομβικός ρόλος του Μάνταλου όταν είναι επιφορτισμένος με το βασικό δημιουργικό ρόλο, τον υποχρεώνει να είναι σοβαρός όσο παίζει, γιατί δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χαλαρώνει, ειδικά όταν το σκορ δεν είναι το επιθυμητό.
Ο Γιόνσον και ο Σιμάνσκι συνήθως κάνουν με τη μπάλα στα πόδια τα αυτονόητα και όχι κάτι το ιδιαίτερο. Όμως, αυτά τα αυτονόητα είναι χρήσιμα, γιατί μόνο όταν αυτοί κάνουν τα αυτονόητα δίνεται ύστερα η δυνατότητα στους πιο ταλαντούχους από αυτούς τους (πολλούς) μπαλαδόρους που έχει στο ρόστερ της η ΑΕΚ να δοκιμάσουν τα δικά τους και να δώσουν αγωνιστικό πλεονέκτημα στην ομάδα.
Η ΑΕΚ σου βγάζει πως παίζει με την ίδια νοοτροπία σε όλα τα αγωνιστικά λεπτά. Δεν αγχώνεται, ούτε ενθουσιάζεται, παρά μένει προσηλωμένη σε κάθε φάση, σε κάθε λεπτό, στο να κάνει σωστά αυτό που έχει να διεκπεραιώσει βάσει προγραμματισμένης λογικής. Άσχετα αν της βγαίνουν αυτά που θέλει, μάλλον ξέρει τι θέλει.
Στα κλειστά παιχνίδια (όπως αυτό με τη Λαμία στη Νέα Φιλαδέλφεια) η ομάδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όλα τα στοιχεία ενός παίκτη και όχι κάποιο αποσπασματικό. Δηλαδή, για παράδειγμα, οι εκάστοτε πασέρ μπορεί να ψάχνουν είτε το κεφάλι του Λιβάι Γκαρσία με σέντρα, είτε το ξεπέταγμά του με την προώθηση της μπάλας μπροστά και κάτω.
Ο Moυκουντί δεν είναι πληθωρικός μόνο ως προς την εντυπωσιακή του σωματοδομή, αλλά και με την έννοια πως ξέρει πού βρίσκεται κάθε φορά που έχει την μπάλα και κυρίως τι πρέπει να κάνει για να προωθήσει το παιχνίδι της ομάδας χωρίς χρονοτριβές και αχρείαστες φιοριτούρες. Ο άνθρωπος ευδιακρίτως έχει σημαντική ποδοσφαιρική παιδεία.
Κάποιες φορές, όχι πολύ συχνά, αλλά όχι και σπάνια, προκύπτουν πάνω στη φάση αλλαγές θέσεων από τους ποδοσφαιριστές των «κιτρινόμαυρων». Και δεν εννοώ αυτές που έρχονται ως αποτέλεσμα εντολών του προπονητή για μία συγκεκριμένη αλλαγή διάταξης μέσα στο παιχνίδι, αλλά τις αυτόματες που κάνουν οι ίδιοι οι παίκτες για να κερδίσουν χωροχρονικό πλεονέκτημα σε διάφορες φάσεις.
Ο Αραούχο έχει εξελιχτεί (και) σε πολύτιμο αμυντικό όπλο, που αποφέρει και κλεψίματα μπάλας και μαρκαρίσματα που καθυστερούν την επιθετική ανάπτυξη των αντιπάλων. Πρέπει να προσέχει, όμως, λίγο παραπάνω το πώς βάζει τα χέρια του στα κορμιά των αντιπάλων παικτών γιατί τέτοιες φάσεις μπορούν να σφυριχτούν φάουλ και να μη μπορεί να πει κανείς κάτι στο διαιτητή…
Όταν ξέρεις τι μπορεί να σου δώσει και πώς ένας παίκτης, θα το ψάχνεις επισταμένα και αυτό πολλές φορές θα έρχεται. Τα δύο γκολ του Φαν Βέερτ είναι ο ορισμός του τι σηματοδοτεί το να ξέρει όλη η ομάδα τι μπορεί να κάνει, πώς και σε ποιο σημείο του γηπέδου…
Ο δημιουργικός και επιθετικός προσανατολισμός της φετινής ΑΕΚ αποφέρει και ουσιαστική αποφόρτιση στην αμυντική γραμμή της. Έτσι αυτή καλείται ούσα πιο ξεκούραστη, με καθαρότερο μυαλό, αλλά και καλύτερη ψυχολογία, να ανταποκρίνεται όταν χρειάζεται…
ΥΓ. Το κάθε ματς είναι διαφορετικό και φυσικά ο συντελεστής δυσκολίας διαφέρει. Με τη Λαμία η ΑΕΚ ανταποκρίθηκε καλά και σχετικά άνετα (παρότι άργησε πολύ το πρώτο γκολ). Δεν σημαίνει, όμως, αυτό πως θα το κάνει και στα επόμενα με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ευκολία. Το σίγουρο είναι πως θα το ψάξει με παρόμοιες αγωνιστικές τεχνοτροπίες. Και αυτό είναι η πιο έμπρακτη απόδειξη της δουλειάς ενός προπονητή και της ουσιαστικής αφομοίωσης από τους παίκτες του των εντολών που τους περνάει στις προπονήσεις…
