Η Πυθία δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο…
Τα όσα στην κυριολεξία μαγευτικά συνέβησαν στη Νέα Φιλαδέλφεια τις προηγούμενες μέρες δεν είναι θέμα αποκλειστικά της συνείδησης ή του νου. Αλλά, κυρίως, των αισθήσεων και της απελευθέρωσής τους. Στο συγκεκριμένο κείμενο θα προσπαθήσουμε να δούμε κάτι περισσότερο πεζό, αλλά αρκετά σημαντικό. Το αγωνιστικό τοπίο, ειδικά τώρα που η ΑΕΚ πάει στη Θεσσαλονίκη να παίξει με τον Άρη έναν αγώνα που η απώλεια βαθμών για την Ένωση δεν είναι απίθανο σενάριο (παρά το γεγονός πως με τον Ιωνικό η ομάδα του Αλμέιδα έδειξε αρκετές αρετές και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα).
Την ώρα, λοιπόν, που όλοι οι φίλοι της ΑΕΚ σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης προσπαθούν να «προσγειωθούν» από εκεί που βρέθηκαν ελέω της «OPAP Arena-Αγιά Σοφιά», η απαιτητική αγωνιστική πραγματικότητα είναι εδώ. Και αναδεικνύει πως η φετινή ΑΕΚ, που διαρκώς ανεβαίνει σε απόδοση και κάνει ολοένα και πιο ελπιδοφόρες εμφανίσεις, βρίσκεται ήδη σε ένα κρίσιμο στάδιο, σε μία καθοριστική «πίστα» του φετινού μαραθωνίου της Super League 1 (παρότι έχει διανυθεί μόλις το ένα έκτο της). Τι λέει αυτό το στάδιο; Πως η ΑΕΚ πρέπει να παραμείνει στο κυνήγι της πρώτης θέσης… Δηλαδή, να μην ακολουθήσει την «πεπατημένη» προηγούμενων σεζόν που πριν μπει ο χειμώνας εγκατέλειπε τις υψηλές φιλοδοξίες…
Όπως έλεγε συνέχεια στο πρόσφατο Εurobasket o προπονητής της Εθνικής μπάσκετ, ο Δημήτρης Ιτούδης, καμία ομάδα δεν παίζει μόνη της. Για να γυρίσουμε στο ποδόσφαιρο, η ΑΕΚ δεν παίζει μόνη της στο φετινό πρωτάθλημα. Αυτή τη στιγμή είναι δεύτερη και υστερεί έξι βαθμούς από την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τον Παναθηναϊκό των έξι νικών σε ισάριθμους αγώνες. Η διαφορά αυτή υπάρχει για δύο λόγους: επειδή οι «πράσινοι» δεν έχουν χάσει ακόμα ούτε ένα βαθμό και επειδή νίκησαν στο ντέρμπι «των δύο πέναλτι σε λίγα λεπτά» στη Λεωφόρο. Η δεύτερη συνθήκη, ως πρόσκαιρο χάντικαπ, μπορεί να διορθωθεί αν η ΑΕΚ νικήσει στο δεύτερο γύρο ως γηπεδούχος. Η πρώτη, όμως, αφορά μονάχα στον Παναθηναϊκό και εκεί η ΑΕΚ δεν μπορεί να επέμβει…
Αν οι «πράσινοι» παίρνουν συνέχεια τρεις βαθμούς, οι άλλοι απλά θα (αναγκαστούν να) ακολουθούν. Όπως έγινε πέρυσι με τον Ολυμπιακό, παρότι αγωνιστικά το συγκρότημα του Πέδρο Μαρτίνς δεν έπειθε ούτε τον ίδιο τον Βαγγέλη Μαρινάκη με την εικόνα του… Εξυπακούεται πως ο φετινός Παναθηναϊκός παρουσιάζει καλύτερη εικόνα από τον περσινό Ολυμπιακό. Κυρίως λόγω περισσότερης έντασης και καλύτερων τρεξιμάτων σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δίπλα στην ευδιάκριτη από όλους, ακόμα και πέρυσι, «στάμπα» της καλοδουλεμένης από τον προπονητή του Παναθηναϊκού ομάδας, αρχίζει να συζητιέται στην ποδοσφαιρική πιάτσα και ένα άλλο (διαφαινόμενο) προτέρημα των πρωτοπόρων: οι «πράσινοι» μαθαίνουν σιγά σιγά να μην κάμπτονται από αντιξοότητες που πέρυσι τους στοίχιζαν και στο τέλος να νικούν… Μπορεί να συνεχίσει ο Παναθηναϊκός στους ίδιους ρυθμούς; Θα βελτιωθεί κι άλλο; Θα κάνει κοιλιά; Αλήθεια, ποιος μπορεί στο σήμερα να ξέρει;
Δεν έχει νόημα να ψάξουμε αρχές Οκτώβρη πότε και πώς θα χάσει βαθμούς, αλλά και πόσους, ο Παναθηναϊκός. Η Πυθία δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο… Στην ΑΕΚ, γιατί αυτή αφορά τους Ενωσίτες, βασική μέριμνα πρέπει να είναι αρχικά ο εαυτός της. Να παίζει η ομάδα όπως θέλει ο προπονητής, να παίρνει τους βαθμούς και κάποια στιγμή, αν το καταφέρει αυτό, να διεκδικήσει τις πιθανότητές της να κόψει πρώτη το νήμα την άνοιξη…
Το σημαντικότερο, πάντως, σε ενεστώτα χρόνο μοιάζει να είναι ένα. Πως βλέποντας πολλοί, και φίλοι της και μη, την ΑΕΚ τη Δευτέρα το βράδυ, πιστεύουν πως οι έξι βαθμοί μπορούν να καλυφθούν. Πέρυσι, όταν η ομάδα έμεινε πίσω από τους «ερυθρόλευκους» του Πειραιά, κάτι αντίστοιχο το πίστευαν λιγότεροι… Αν συγκρίνουμε στο σήμερα τις δύο ομάδες, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, μπορούμε να βρούμε ορισμένα στοιχεία υπεροχής της ΑΕΚ. Όμως, είπαμε, στο μέλλον μπορεί ο ένας να κάνει κοιλιά και να επωφεληθεί ο άλλος, μπορεί μία τρίτη ομάδα π.χ. ο Ολυμπιακός να αρχίσει να παίρνει τη μία νίκη μετά την άλλη και να αλλάξει άρδην τα σημερινά δεδομένα. Επομένως, μένουμε στα όσα μπορούμε να σκεφτούμε προς ώρας…
Στους παλιότερους ποδοσφαιρόφιλους η φάση μπορεί να θυμίσει πολύ τη δεκαετία του 1990 όταν για πολλά χρόνια το βασικό ζευγάρι που κυριαρχούσε στο υψηλότερο επίπεδο του εγχώριου ανταγωνισμού ήταν το ΑΕΚ-Παναθηναϊκός. Με τους «κιτρινόμαυρους» να σημειώνουν πολλές επιτυχίες… Σε κάθε περίπτωση, το παρελθόν είναι δεδομένο, δεν αλλάζει και στο σήμερα αποτελεί ανάμνηση και τίποτα το διαφορετικό. Η ΑΕΚ έχει πια να διαχειριστεί και μία καινούρια αντιπαλότητα, που για χρόνια παρέμενε περίπου «εν υπνώσει». Οι σχέσεις της με τους «πράσινους», με την ΠΑΕ τους, με τον κόσμο, μπαίνουν σε άλλη φάση. Όχι σε ύφος και ήθος, αλλά για τα μερίδια στην πίτα του ανταγωνισμού.
Ο μόνος τρόπος η ΑΕΚ να μη χάσει το δρόμο της, να σταθεί με επάρκεια στον ανταγωνισμό και να επικρατήσει στο τέλος της σεζόν είναι να είναι σταθερά προσηλωμένη στο να βγάζει αυτή πάνω στα γρασίδια αυτό που μπορεί. Φαίνεται πως η διοίκηση Μελισσανίδη φρόντισε φέτος αυτό το ταβάνι να είναι το υψηλότερο των τελευταίων ετών. Όπως απαιτούσαν οι περιστάσεις, δηλαδή… Ήδη οι περισσότεροι νεοφερμένοι παίκτες του Αλμέιδα αποκτούν «προσωπικούς θαυμαστές»… Αν αυτό παγιωθεί, η σεζόν φέτος θα είναι η πιο ενδιαφέρουσα για την ΑΕΚ μετά από εκείνη του 2017-2018…
Η ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί μετά τις νίκες επί του Παναιτωλικού και του Ιωνικού έχει δημιουργήσει ένα καλό μαξιλαράκι ασφαλείας-αντίσωμα στο (πάντα φθοροποιό στην ΑΕΚτζήδικη καθημερινότητα) θέμα «αναστολές, γκρίνια, αμφισβήτηση». Ένας κρίσιμος παράγοντας που επιτρέπει να γίνεται η σκληρή δουλειά για το ακόμα καλύτερο κάτω από επιθυμητές συνθήκες. Ε, σε αυτά προστίθεται και ο συνδυασμός ζέσης και κάβ.ας από το νέο γήπεδο και καταλαβαίνουν πολλοί πως ενδεχομένως (το τονίζω, ενδεχομένως) περισσότερο πρέπει να ανησυχούν στον Παναθηναϊκό για την ΑΕΚ, παρά στην ΑΕΚ για τον Παναθηναϊκό… Κάνω λάθος; Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν.
ΥΓ. Η ΑΕΚ έκανε ονειρικό ξεκίνημα στο ονειρικό της νέο γήπεδο. Οι ΑΕΚτζήδες, όμως, δεν (πρέπει να) βγάζουνε γλώσσα, δεν ξεχνάνε πως πριν το συγκεκριμένο με τον Ιωνικό αγώνα η ομάδα τους ήταν εννιά βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό, δεν ονειρεύονται μονάχα άλλο πια (αυτό γινόταν μέχρι στις 8 το βράδυ της Δευτέρας). Απλά, το χαίρονται. Αφήνουν το ξέρασμα χολής σε άλλους… Προσδοκώντας σε αυτό που έχουν να αισθανθούν παρατεταμένα από τη δεκαετία του 1990. Αλλά, αν η ΑΕΚ της νέας εποχής παίζει τη μπάλα που μπορεί, όλα τα άλλα θα έρθουν. Αργά ή γρήγορα θα έρθουν. Γιατί το νέο γήπεδο είναι φτιαγμένο (και) για να τα υποδεχτεί όλα αυτά τα καλά…
YΓ1. Ευκαιρία είναι μέσα στη γενικότερη «κιτρινόμαυρη» έκσταση των ημερών, με αφορμή τα εγκαίνια και τον πρώτο αγώνα στα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας, να ενισχυθεί η έννοια ΑΕΚ μέσα στον κάθε ξεχωριστό Ενωσίτη. Και μία καλή πρακτική προς αυτή την κατεύθυνση είναι η πολύπλευρη στήριξη και των άλλων τμημάτων. Έστω και με τον πιο απλό τρόπο. Μία τέτοια επιλογή είναι καθαρά εθελοντική. Όμως, είναι αλήθεια πως ο κόσμος των σπορ είναι πανέμορφος. Και η ΑΕΚ τον κάνει ομορφότερο για τους ΑΕΚτζήδες. Υπάρχει αρκετή σχετική ποικιλία, λοιπόν, για να μη μπορέσει να βρει κάποιος κάτι ή συνδυασμό περισσότερων, για να ακολουθήσει σταθερά και με Ενωσίτικη θέρμη. Η ΑΕΚ ανεβαίνει σταδιακά σε αρκετά αθλήματα…
