Δυστυχώς, αποκτάς εμπειρίες και αυτοματισμούς και μέσα από επώδυνες ήττες
Ήταν ένα δύσκολο βράδυ αυτό της Κυριακής γιατί ήμασταν πάρα πολλοί υποχρεωμένοι να κάνουμε διαχείριση χρόνου. Γιατί; Μα, γιατί την ίδια ώρα που παιζόταν το ντέρμπι στη Λεωφόρο αγωνιζόταν και η Εθνική μπάσκετ σε ένα πολύ κρίσιμο και δύσκολο αγώνα στο Ευρωμπάσκετ. Νομίζω πως μονάχα με «αλχημείες» θα κατάφερνε κάποιος να πάρει επαρκή δόση και από τις δύο σπουδαίες αναμετρήσεις (αν ήθελε όντως να τις δει και τα δύο). Τες πα. Πάμε στο «κιτρινόμαυρο» ζητούμενο. Που είναι τα όσα έγιναν στο ματς της ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ έχασε και είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί την απόσταση που δημιουργήθηκε από την κορυφή της βαθμολογίας εξίσου στον ίδιο βαθμό με την ανάγκη να γίνει σύντομα καλή ομάδα. Μία ομάδα με πολλούς πλέον καλούς παίκτες (για τον εγχώριο ανταγωνισμό) και ευδιάκριτη προοπτική (όπως νομίζω κι εγώ, όπως πολλοί άλλοι…, πως είναι η ΑΕΚ) μόνο μέσα στο πέρασμα του χρόνου σμιλεύεται, αποκτάει «ανοσία» στα προβλήματα και αποτελεσματικές τεχνικές για να αναπτύσσει τα προτερήματά της πάνω στο γρασίδι. Δυστυχώς, αποκτάς εμπειρίες και αυτοματισμούς και μέσα από επώδυνες ήττες (όπως αυτή στη Λεωφόρο). Η ΑΕΚ δεν κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια να κάνει τη δουλειά που έπρεπε, έτσι ώστε να είναι φέτος (που μπαίνει στο καινούριο γήπεδό της) έτοιμη για το βήμα παραπάνω. Κάνει φέτος αυτά που έπρεπε να κάνει πέρυσι. Ενώ, αντιθέτως, ο Παναθηναϊκός έβαλε πέρυσι στιβαρές βάσεις, για να μπορεί φέτος να ψάχνει (με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας) το κάτι παραπάνω…
Το πώς θα διαχειριστεί ο οργανισμός ΑΕΚ την ήττα από τον Παναθηναϊκό, και κυρίως το -6 από την πρώτη θέση, θα φανεί. Εμείς δεν μπορούμε ούτε να το ξέρουμε στο σήμερα, ούτε θα μπω στην άχαρη και επισφαλή διαδικασία των προβλέψεων-εκτιμήσεων. Στο τώρα κρατάω αυτό που μένει στη δική μου συνείδηση: η ΑΕΚ έχει τις δυνατότητες να γίνει καλή ομάδα, αλλά ακόμα δεν είναι… Θα πει κάποιος, πως κάθε Σεπτέμβριο εδώ και τρία χρόνια περίπου λέμε και γράφουμε τα ίδια. Ε, νομίζω φέτος πως επιτέλους θα πέσουμε μέσα. Εννοώ ως προς την προοπτική και τον εντοπισμό της. Για την έμπρακτη επιβεβαίωση, μόνο ο χρόνος έχει τις απαντήσεις…
ΥΓ. Η ποιοτική σύσταση του υλικού της ΑΕΚ στο επιθετικογενές κομμάτι δεν φτάνει, για να καρπωθεί τις ανάλογες επιτυχίες. Χρειάζονται σχέδιο, αυτοματισμοί, οξυδέρκεια. Αυτά η Ένωση δεν τα είχε, για αυτό και δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως όταν έπαιρναν τη μπάλα στα πόδια τους οι παίκτες της, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στις κερκίδες δεν μπορούσαν να είναι ήσυχοι… Όμως, όταν λείπουν βασικά στοιχεία όπως αυτά που περιεγράφηκαν παραπάνω, το τελικό 2-1 μοιάζει δικαιολογημένο (ως προς το ποδοσφαιρικό κομμάτι). Aν, όμως, οι παίκτες και ο προπονητής της ΑΕΚ μάθουν από αυτά που (δεν) έγιναν, ενδεχομένως στο μέλλον τα αποτελέσματα των ντέρμπι να είναι πιο κοντινά στα επιθυμητά…
ΥΓ1. Γενική σούμα; Ποδοσφαιρικά είναι ακόμα νωρίς για την ΑΕΚ. Βαθμολογικά όχι και τόσο…
ΥΓ2. Για τα διαιτητικά σφυρίγματα του ντέρμπι δεν θέλω συνειδητά να πω το παραμικρό. Γιατί όλοι είδαν, και σχεδόν όλοι κατάλαβαν τι γίνεται. Κυρίως σε επίπεδο προθέσεων. Γιατί για μένα εκεί είναι το κλειδί. Στις προθέσεις… Ας (μην) είναι. Πια, περιμένουμε τον εγωισμό της διοικητικής τάξης πραγμάτων της ΠΑΕ ΑΕΚ να ενεργοποιηθεί και να εκφραστεί με τους δέοντες τρόπους.
