Απόλαυσα τον καλύτερο Γιόνσον, τον αλάνθαστο Βίντα και τον Τζαβέλα
Ένα γήπεδο καταπληκτικό. Ένα γήπεδο σχεδόν γεμάτο σήμερα αλλά με παλμό. Με κερκίδα για ώθηση στην ομάδα. Χωρίς μπουκάλια και φυσικά καμία μανούρα για την διαιτησία, που δεν είχε κάποια δύσκολη φάση μεν αλλά είχε να αντιμετωπίσει το ψυχολογικό της ΑΕΚ. Που έπρεπε να νικήσει σήμερα ντε και σου αφού την άλλη Κυριακή τα πράματα θα είναι πολύ δύσκολα.
Και να ήταν μόνο το ψυχολογικό…Ήταν μεγάλα τα προβλήματα κατ αρχήν από τον πάγκο, που ο Αλμέιδα άλλαξε το σύστημα και πήγε στο 4-2-3-1. Τελικά δουλεύει πέντε μήνες κάτι που θα αλλάξει; Μπράβο του που δεν είναι κολλημένος σε ένα σύστημα. Να του πω μπράβο όμως όταν δεν έχει ζητήσει παίκτες για την τετράδα πίσω; Ε, δεν γίνεται να είναι σωστός και στα δύο. Εν πάση περιπτώσει κινήσεις γίνονται για τα πλάγια μπακ, αφού βέβαια δεν μπορείς να βρεις πουθενά στον κόσμο ομάδα χωρίς πλάγιους αμυντικούς. Αυτό το μάθαμε θεωρώ.
Υπήρχε κάποια δημιουργηκότητα στον χώρο του κέντρου; Ποιος παρήγαγε το παιχνίδι; Ας πούμε ο Πινέδα. Με διαφορά ήταν ο χειρότερος του γηπέδου τόσο ανασταλτικά όσο και επιθετικά. Σώθηκε από το γκολ. Και λοιπόν; Η ομάδα ήταν σαν να έπαιζε με δέκα παίκτες. Αν δεν ήταν αυτός για την δημιουργία, ποιος άλλος θα ήταν ; Ας πούμε ο Γκατσίνοβιτς. Εκεί που ήταν στο δεξί άκρο, τι δημιουργία να κάνει; Χάθηκε κι αυτός. Ποιος έμενε τελικά; Ο Μάνταλος. Ναι, μην ανησυχείτε μπήκε και τι έκανε; Τίποτα. Απλά πρόλαβε να εξαφανιστεί.
Αλλά ό,τι και να παίζεις, χρειάζεσαι σέντερ φορ. Κάπως θα φτάσεις στην αντίπαλη περιοχή. είτε από τον άξονα είτε με κάποια σέντρα. Ωραία. Ποιος θα πάρει την μπάλα στην περιοχή; Ο κανείς; Όποιος βρεθεί κατά λάθος; Να ξαναπώ οτι δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο χωρίς φορ. Θα μου πεις οτι υπάρχει ο Αραούχο. Βρε υπάρχει αλλά δεν παίζει εκεί που θέλουμε. Παίζει εκτός περιοχής, παίζει περιφερειακά διότι βλέπει το πρόβλημα στην ανάπτυξη. Εκεί που λείπει και μια προσωπικότητα στο κέντρο. Ένα βαρβάτο μοντέρνο δεκάρι, άσχετα αν σήμερα την δουλειά θα την έκανε κι ο Τσιάρτας.
Τι είδαμε λοιπόν σήμερα; Σε σχέση με αυτά που χρειάζεται η ομάδα, είδαμε όλα τα κενά και τις τρύπες. Που δεν διορθώνονται ούτε με τον Ρώτα που επιθετικά είναι της πλάκας, ούτε με τον Άραμπαντ σαν game changer. Ούτε και φτιασιδώνεται η κατάσταση με το να βαφτίζεις τον Γκαρσία σέντερ φορ. Ή μπερδεμένος είσαι στον πάγκο, είτε δεν σε ακούει η διοίκηση. Πρόβλημα είναι αυτό. Όχι για μένα. Εγώ απόλαυσα. Το ουίσκι μου και κάτι ωραίες γκόμενες. Όπως απόλαυσα τον καλύτερο σήμερα Γιόνσον, τον αλάνθαστο Βίντα και τον Τζαβέλα. Αυτοί και σήμερα ήταν οι κορυφαίοι.
Μην αδικήσω όμως την ένταση που είχαμε στο παιχνίδι. Το πρεσάρισμα και σχεδόν άμεσα την ανάκτηση της μπάλας. Να τα πούμε και αυτά. Την διάθεση, την αυταπάρνηση των παικτών. Πολύ σημαντικά στοιχεία αυτά. Σχεδόν όμως αναποτελεσματικά αφού σήμερα ο αντίπαλος έβγαλε πιο σοβαρές ευκαιρίες από τον Βόλο. Φυσικά δεν φάγαμε γκολ, το λέει το αποτέλεσμα. Κι άλλα λέει : Οτι έμεινε ο Πινέδα μέσα μέχρι την τελευταία αλλαγή κι αφού πέτυχε ένα καταπληκτικό γκολ. Κι οτι σκόραρε κι ο Άραμπαντ, ίσως στην μοναδική σούπερ ομαδική μας προσπάθεια στο δεύτερο μέρος. Κοινώς, τυχαία όλα με εξαίρεση το πολύ τρέξιμο στο πρώτο μέρος και την πολύ μεγάλη κούραση στο δεύτερο.
Κακή λοιπόν μέρα για τον Αραούχο, τον Τσούμπερ και τον Πινέδα. Πολύ κακή για τον Σιμάνσκι και τον Χατζησαφί. Από τον Ρότα δεν έχεις κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις, ενώ Γκατσίνοβιτς ήταν εξοστρακισμένος εκτός θέσεως. Πόσους είπα; Επτά ( 7 ). Έχετε δει ομάδα να παίζει καλή μπάλα μόνο με τέσσερις; Όχι βέβαια. Ούτε ο Αλμέιδα, γι αυτό κι έκανε όσες αλλαγές μπορούσε από τον πάγκο. Οπότε μπορεί να βρούμε και κάποια κριτική καλή, που να μην άπτεται κι ακριβώς στα αγωνιστικά. Πώς μέτραγε ο αγαπητός Κώστας τις εναλλαγές της μπάλας μεταξύ Βίντα και Τσούμπερ, χωρίς να προβληματίζεται για το τι παίζει πλέον ο Ελβετός; Κάπως έτσι. Για μια εβδομάδα. Διότι την άλλη Κυριακή, ο θεός ας βάλει το χέρι του.
