Αλλού φταίνε οι σφυρίχτρες, αλλού φταίνε οι επιλογές
Η διαιτησία είναι καθοριστικός παράγοντας επηρεασμού των αποτελεσμάτων στους ποδοσφαιρικούς αγώνες (μεμονωμένα), άρα και στις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις (ευρύτερα).
Τα φετινά πεπραγμένα των παλικαριών του Άγγλου αρχιδιαιτητή Μαρκ Κλάτενμπεργκ κρίνονται διφορούμενα έως κακά και συνηγορούν σε ένα πράγμα: η ΑΕΚ δεν ανήκει σε εκείνες τις ομάδες που μπορούν να είναι ικανοποιημένες από τις διαιτησίες που αντιμετωπίζουν κάθε Σαββατοκύριακο. Τα παραδείγματα είναι αρκετά και τα βλέπουν όλοι οι ΑΕΚτζήδες όταν αυτά εκδηλώνονται (π.χ. ο πρόσφατος μη καταλογισμός πέναλτι στον Καρίμ Ανσαριφάρντ) προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στον εκνευρισμό και στην απογοήτευσή τους…
Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν κάτι το τυχαίο. Όμως, στην επίσημη ΑΕΚ θεωρούν πως όλο αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό είναι το αποτέλεσμα των γενικότερων τάσεων που επικρατούν εδώ και καιρό στο νεοελληνικό ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο… Και στις οποίες «ρυθμιστικό» ρόλο ενδέχεται να έχουν η κυβέρνηση (το «αθλητικό της τμήμα») και ο Ολυμπιακός Πειραιώς. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχει εμπεδωθεί από σχεδόν όλους…, η ΑΕΚ φέτος «φρόντισε» μόνη της να μείνει έξω από τη διεκδίκηση των τίτλων, έτσι ώστε η διαιτησία απλά να επιβάρυνε κάπως τη γενική θέση της, που ήταν ήδη η μη επιθυμητή. Εκ των υστέρων εκεί καταλήγουμε…
Όμως, εδώ δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε έναν απαραίτητο διαχωρισμό. Για κάθε ποδοσφαιρική ομάδα, δεν μπορεί μία κακή αντιμετώπισή της από τη διαιτησία να είναι άλλοθι για τις δικές της αγωνιστικές ατέλειες και αδυναμίες. Είναι άλλο πράγμα το πρώτο, άλλο το δεύτερο. Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στο ποδόσφαιρο η διαιτησία να οδηγεί μία ομάδα στο να γίνει χειρότερη, ακόμα και αν την υποχρεώσει σε αρκετές απώλειες (βαθμολογικές ή προκρίσεων, κοκ). Το πιο σύνηθες είναι μία κακή ή μέτρια ομάδα να μη μπορεί να υπερβεί ούτε τα εμπόδια που της βάζει η διαιτησία. Ακόμα και στη (συνηθισμένη) περίπτωση που υπάρχει αλληλοεπίδραση, θα πρέπει όταν κρίνουμε να μπορούμε να διαβλέπουμε με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια διαθέτουμε το μερίδιο «ευθύνης» της διαιτησίας σε σχέση με την αγωνιστική κατάσταση… Αλλού φταίνε οι σφυρίχτρες και αλλού οι επιλογές… Αυτό το φταίξιμο μπορεί να είναι και άσχετο με τις προθέσεις που υπάρχουν, γιατί «σε όλα χρειάζεται τρόπος»…
Επί του πρακτέου, μία φιλόδοξη και αποτελεσματική ομάδα, όπως ήταν παλιότερα και θέλει να γίνει ξανά η ΑΕΚ στο άμεσο μέλλον, οφείλει να μεριμνήσει ταυτόχρονα και εξίσου στον ίδιο βαθμό, και για την προστασία της από τα λεγόμενα από την πιάτσα «κοράκια», όσο και για τη δημιουργία ενός ικανού και αποδοτικού αγωνιστικού τμήματος. Και για τα δύο θέλεις τα κατάλληλα πρόσωπα. Η ΑΕΚ μπόρεσε, με κομβικό δικό της ρόλο, να γκρεμίσει το σύστημα της εποχής των Σαρρήδων, των Γκιρτζίκηδων και σία, και να δώσει τη δυνατότητα σε όλες τις ομάδες να παίρνουν (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων) αυτό που άξιζαν με την απόδοσή τους πάνω στα γρασίδια. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης γνωρίζει τις τεχνοτροπίες, καθώς είναι μεγαλωμένος μέσα στο ποδόσφαιρο. Απλά, και σε αυτόν τον τομέα, απαιτείται πολύ καλή γνώση των επικαιροποιημένων όρων διεξαγωγής του παιχνιδιού. Από «πολυμήχανους» εχθρούς και αντιπάλους, που πότε επιλέγουν την τακτική της κρυψίνοιας, των διπλών ρόλων και της θεσμικής «νομιμότητας» και πότε της στυγνής επίδειξης ισχύος…
Στο κρίσιμο, αλλά και παράξενο σήμερα, αυτό που διαφαίνεται από τα διάφορα ρεπορτάζ που οι περισσότεροι παρακολουθούμε επισταμένα είναι πως το «πάνω χέρι» το έχουν πάρει τα «φαντάσματα του παρελθόντος», στην ενεστωτική τους εκδοχή. Η Ένωση παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, αλλά γνωρίζει πως δεν έχει και τα μεγαλύτερα δυνατά περιθώρια αντίδρασης. Δεν είναι μηδαμινά, αλλά είναι τόσα όσα ορίζει η («σφιχτή») θέση της στο σημερινό γίγνεσθαι που έχει διαμορφωθεί από τον Κλάτενμπεργκ, τον Αυγενάκη και τους Πειραιώτες «συναγωνιστές» μας… Ο χρόνος ή θα λειτουργήσει ως σύμμαχος της ΑΕΚ, ή θα την καταδικάσει σε φθορά. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί το δεύτερο είναι η έγκαιρη και συντονισμένη δράση. Να ακολουθηθεί ένα οργανωμένο πλάνο με ποικίλες υποχρεώσεις και απαιτήσεις.
Εγώ παραδέχομαι πως δεν μπορώ να υποδείξω στην ΠΑΕ ΑΕΚ τι πρέπει να κάνει, παρά μονάχα να συμπορευτώ με όσους Ενωσίτες θέλουν εγρήγορση. Έτσι ώστε αν φτιαχτεί ξανά μία καλή ομάδα να μην αδικείται ή να μην έχουν πλεονέκτημα δια της πλαγίας οδού οι άμεσοι ανταγωνιστές της. Νέτα σκέτα… Μπορεί η επίσημη ΑΕΚ να το εξασφαλίσει αυτό; Στο σήμερα, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Μονάχα να εντοπίσουμε τι γίνεται, το γιατί και από ποιους, και εν τέλει να προσδιορίσουμε την αναγκαιότητα ανατροπής των όποιων συσχετισμών. Δυστυχώς, το ελληνικό ποδόσφαιρο διατηρεί εν έτει 2022 κάποιες «παραδοσιακές σταθερές» και μόνο ο συνδυασμός σύνεσης και πυγμής μπορούν να προστατεύσουν κάθε φιλόδοξη ομάδα (που είναι, όμως, και ικανή μέσα στο γήπεδο…).
ΥΓ. Παρακολούθησα κι εγώ με μεγάλο ενδιαφέρον τη σημαντική (κατά την προσωπική μου άποψη) συνέντευξη του Μανόλο Χιμένεθ στην εκπομπή του Παντελή Διαμαντόπουλου στο sport24. Ο Ισπανός προπονητής απέδειξε για άλλη μία φορά την εξυπνάδα που τον διακρίνει, την ευθύτητα του χαρακτήρα του και την αγάπη του για την ΑΕΚ. Παρότι έμεινε στην ιστορία της ομάδας για το πρωτάθλημα του 2018, την ευρωπαϊκή παρουσία την ίδια σεζόν, αλλά και το Κύπελλο Ελλάδας του 2011 (μην το ξεχνάμε αυτό, γιατί εκείνες οι εποχές ήταν από τις πιο δύσκολες για την Ένωση…), στο νου πολλών ΑΕΚτζήδων πάντα θα υπάρχει, και θα «τρυπάει»…, το αγκάθι της συμπεριφοράς που επέδειξε το club στο πρόσωπό σου. Ειδικά στις δύο τελευταίες θητείες του…
ΥΓ1. Εμπιστοσύνη σε έναν προπονητή δείχνεις επί της ουσίας, και επί του πρακτέου…, όταν του δίνεις μία ομάδα το καλοκαίρι και τον ενισχύεις με το κατάλληλο υλικό. Όταν τον θεωρείς άξιο για να δείξεις εσύ πρωτίστως τις καλύτερες πτυχές του δημιουργικού σου εαυτού, για να ακολουθήσει μετά ο προπονητής. Ο Μανόλο δεν έτυχε σχεδόν ποτέ αυτής της μέριμνας… Αυτό του δημιουργεί εύλογη πίκρα, αλλά δεν τον απομάκρυνε από την ΑΕΚ συνειδησιακά. Ας ελπίσουμε πως ο προπονητής που θα οδηγήσει την Ένωση στην Αγία Σοφιά θα έχει όλα όσα χρειάζεται για να δουλέψει απρόσκοπτα και να δημιουργήσει μία σπουδαία ΑΕΚ. Αυτήν που αρμόζει στον κόσμο της, στη σημειολογία της και στο νέο γήπεδό της…
