Λαδιας

Όταν το βράδυ του προηγούμενου Σαββάτου τελείωσε ο Μιλόγεβιτς, μονόδρομος ήταν η επιλογή Γιαννίκη. Ήταν μια σοφή αλλά άκρως ρεαλιστική, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για την ΑΕΚ.

Φεύγοντας από το εφιαλτικό βράδυ με τον αποκλεισμό από τη Βελέζ η συνέχεια για την ΑΕΚ είχε δύο δρόμους.

Βλέποντας τον Ανσαριφάρντ να πηγαίνει σαν να ψέλνει επικήδειο να χτυπήσει το πέναλτι έφυγα από το γήπεδο. Ακόμα και εάν το παιδί από την ασφάλεια του γηπέδου με παρότρυνε να μείνω, έβλεπα το ποτήρι αυτής της ψυχοφθόρας νύχτας να το πιούμε μέχρι τέλους.

Όλοι σχολιάζουμε για την εικόνα της ΑΕΚ με τη Βελέζ, λες και ανακαλύψαμε το αβγό του Κολόμβου. Γιατί δεν ήταν αναμενόμενο το αποτέλεσμα;

Τόσα χρόνια που βλέπουμε αυτήν την ομάδα, εάν δούμε πόσες φορές έχει στραφεί στο παρελθόν σε πρόσωπα που το ίδιο το club έχει αποβάλλει ή από μόνα τους έχουν φύγει θα δούμε πολλά παραδείγματα.