ΣΚΕΨΕΙΣ

Ήταν ένα δύσκολο βράδυ αυτό της Κυριακής γιατί ήμασταν πάρα πολλοί υποχρεωμένοι να κάνουμε διαχείριση χρόνου. Γιατί; Μα, γιατί την ίδια ώρα που παιζόταν το ντέρμπι στη Λεωφόρο αγωνιζόταν και η Εθνική μπάσκετ σε ένα πολύ κρίσιμο και δύσκολο αγώνα στο Ευρωμπάσκετ. Νομίζω πως μονάχα με «αλχημείες» θα κατάφερνε κάποιος να πάρει επαρκή δόση και από τις δύο σπουδαίες αναμετρήσεις (αν ήθελε όντως να τις δει και τα δύο). Τες πα. Πάμε στο «κιτρινόμαυρο» ζητούμενο.

Σε μια Λεωφόρο από τα παλιά. Σε ένα καταπληκτικό γήπεδο άλλης εποχής, η ομάδα μας κλήθηκε να παίξει το πρώτο ντέρμπυ της χρονιάς. Θεωρητικά με κάποια σοβαρότητα αλλά με μπόλικο σκεπτικισμό για το μπέρδεμα του Αλμέιδα.

Ένα γήπεδο καταπληκτικό. Ένα γήπεδο σχεδόν γεμάτο σήμερα αλλά με παλμό. Με κερκίδα για ώθηση στην ομάδα. Χωρίς μπουκάλια και φυσικά καμία μανούρα για την διαιτησία, που δεν είχε κάποια δύσκολη φάση μεν αλλά είχε να αντιμετωπίσει το ψυχολογικό της ΑΕΚ. Που έπρεπε να νικήσει σήμερα ντε και σου αφού την άλλη Κυριακή τα πράματα θα είναι πολύ δύσκολα.

Είχα ξεκινήσει το συγκεκριμένο κείμενο πριν τον αγώνα με το Βόλο. Όμως, είχα προνοήσει να το ολοκληρώσω μετά, γιατί σε περίπτωση που η ΑΕΚ δεν έπαιρνε τους τρεις βαθμούς στον αγώνα της Ριζούπολης, το κείμενο θα έπρεπε να διαμορφωθεί αλλιώς… Όπως και έγινε τελικά, δυστυχώς…