ΣΚΕΨΕΙΣ

Tι λαχταρούσαν ενδόμυχα, αλλά και πολλοί ανοιχτά και μεγαλόφωνα…, οι φίλοι της ΑΕΚ εδώ και δύο μήνες περίπου; Να έρθει επιτέλους ένας αγώνας της ΑΕΚ που θα μπει στις καθυστερήσεις και το αποτέλεσμα θα έχει ήδη κριθεί… Ε, αυτό έγινε στην Κρήτη, αλλά από την ανάποδη. Η ΑΕΚ είχε παραδώσει πνεύμα… Έτσι το μόνιμο άγχος για το αποτέλεσμα έδωσε τη θέση του στην αμηχανία όχι για το αποτέλεσμα, αλλά για το είδος της εμφάνισης.

Στεναχώρια δεν νοιώθω. Αυτό που νοιώθω, είναι θυμός. Όχι φυσικά για την ήττα, για την οποίαν πρέπει όλη η ΑΕΚ να δώσει συγχαρητήρια στον αντίπαλο. Νοιώθω θυμό διότι αυτά που έγραφα για την απληστία, σιγά σιγά βγαίνουν. Τι σημαίνει απληστία; Χέσε τον Γκαρσία που κρεμάστηκε όλη η ομάδα επάνω του. Ρε μαλάκα Αλμέιδα, σου λείπουν τόσοι παίκτες σήμερα, κι αφήνεις κι άλλους έξω; Έφαγες κι εσύ το παραμύθι ότι έχεις δυό ενδεκάδες; Ρε έναν παίκτη

Καλημέρα σε όλους και όλες. Πολύ καλό το πρόγραμμα που έχουμε μπροστά μας με δύσκολα παιχνίδια στην πρόβλεψη. Ακολουθεί και ευρωπαϊκή εβδομάδα αγώνων που σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Τι σιχτήρι ήταν αυτό ρε παιδιά; Νάταν το άγχος για την πρώτη νίκη στο γήπεδο μας; Νάταν το rotation του Αλμέιδα και η πιθανή υποτίμηση του αντιπάλου; Νάταν ότι δεν μας πάνε τα φεγγάρια; Πού να ξέρω κι εγώ από μεταφυσική; Το σίγουρο είναι ότι όλοι πήγαν να γιορτάσουν και να τιμήσουν την ομάδα για τα δυο τελευταία αποτελέσματα της, και φύγανε σκασμένοι κι αγανακτισμένοι. Προβληματισμένοι βρίζοντας.

Μόνο νίκη θέλαμε. Και την πήραμε. Εκεί μέσα, στο άντρο των νεοναζί. Με τον πιο πειστικό τρόπο. Με τρομερή εμφάνιση αλλά και με ανατροπή του σκορ. Δηλαδή μιλάμε για κανονικό πήδημα. Για ένα αχαλίνωτο γαμήσι στην πιο μισητή ομάδα του κόσμου. Και να πηγαίνει προς την λήξη ο αγώνας και η ΑΕΚ να προσπαθεί να χύσει κι άλλο. Να μην σταματάει να πηδάει την πουστοομάδα. Αλλά ας τα πάρω με την σειρά.