Author: Steven Avramidis

Οι στρατοί αγαπητοί κι αγαπητές, είναι για να σκοτώνουν. Δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης. Μην κοιτάτε που τον κανονικό στρατό τον κατεβάζουμε εμείς για διάφορες καιρικές κρίσεις. Μιλάω για τους στρατούς των ιδιοκτητών των ομάδων, που είναι του κοινού ποινικοί δικαίου. Αυτήν την δουλειά έχουν.

Η ομάδα μας κατέβηκε με 4-2-3-1 και με αρκετές ελλείψεις, όπως μας είπαν αυτοί με το μαρκούτσι. Η απόδοση όμως των αθλητών που έπαιξαν, δεν άφησαν καμία έλλειψη να φανεί. Ήταν πολύ καλοί οι Χατζησαφί, Λεταλέκ και Γέβτιτς. Αυτοί θεωρούνται αναπληρωματικοί; Μάλλον πρέπει να ξεσκονίσουμε τα εγχειρίδια της μοντέρνας μπάλας.

Η ομάδα μας κατέβηκε μάλλον με 4-5-1 ή άντε 4-4-2, αφού η θέση που κάθε φορά είχε ο Μάνταλος, με μπέρδευε. Κατέβηκε πάλι πολύ προσεκτικά και πολύ σφιχτά απέναντι σε έναν αντίπαλο που κι αυτός είχε βαρυφορτώσει το κέντρο του. Αν λοιπόν δεχθούμε ότι και οι δύο ομάδες πήραν ένα τεράστιο μηδέν στην οργάνωση του παιχνιδιού, όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι είδαμε ένα πολύ βαρετό πρώτο μέρος.

Η ομάδα μας με πολλά αγωνιστικά θέματα, παρατάχθηκε με 4-2-3-1 στην άδεια Τούμπα. Κατέβηκε σωστά στημένη κι αρκετά προσεκτική. Θα μπορούσα και να πω και δειλή ή άτολμη, αλλά δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς μετά την προχθεσινή σφαλιάρα. Το σίγουρο είναι οτι έπαιξε την τακτική Γιαννίκη. Έδωσε το γήπεδο στον αντίπαλο, τον περίμενε κοινώς, και κράτησε ένα σημαντικό ποσοστό κατοχής της μπάλας κύρια στην περιοχή της.

Οφείλω να πω ότι περίμενα με πολύ κέφι να δω μπάλα και την ΑΕΚ ξανά. Είχα και μια αδημονία να δω την ομάδα να παίξει με τα στοιχεία του Γιαννίκη, όπως γράφανε οι έγκριτοι εδώ και μερικές ημέρες…