Author: Steven Avramidis

Τρομερά πράματα σήμερα. Πώς πήγα στο γήπεδο; Κατ’ ευθείαν από την δουλειά, που έκανα μιάμιση ώρα. Μιλάμε καρφίτσα δεν έπεφτε στον δρόμο. Χώρια που εκείνη την ώρα- μιλάμε για τις έξι και δέκα – από την ΛΕΑ πέρναγε το πούλμαν της ΑΕΚ. Συνοδευόμενο από τέσσερα περιπολικά και δεν ξέρω κι εγώ από πόσους μοτοσυκλετιστές της ΔΙΑΣ. Τα πρώτα σηχτήρια πέσανε εκεί. Δεν κατάλαβα. Είναι κάποιο περιστατικό έκτακτης ανάγκης; Όλα αυτά τα αυτοκίνητα, δηλώνουν κάποια ελληνική

Πολύ περίεργες αλλαγές στην ενδεκάδα. 4 παίκτες με ίωση, τι να κάνουμε θα κάτσουμε να το υποστούμε. Το σύστημα δεν άλλαξε αλλά κάπου αιφνιδιάσθηκαν όλοι. Και γίνανε και καχύποπτοι κι άρχισαν τα γνωστά σενάρια.

Η ομάδα μας μπήκε αναμενόμενα στο σύστημα κι επιτέλους χωρίς δύο αμυντικά χαφ. Φυσικά βόλευε ότι κι ο αντίπαλος μπήκε με τρία δεκάρια και είδαμε αυτά που θα ανέμενε ο κάθε λογικός ποδοσφαιρόφιλος. Ο Σιμάνσκι κατάπιε το κέντρο και στην ουσία η ΑΕΚ επέβαλε τον ρυθμό και ισοπέδωσε τον Ολυμπιακό. Και μάλιστα ρυθμίζοντας το τέμπο του πρώτου μέρους, στο οποίο ήταν σαφέστατα ανώτερη, κοιτάζοντας τις τελικές, το σκορ αλλά και το πόσο κινδύνεψε πίσω.

Η ΑΕΚ με το γνωστό της σύστημα αλλά χωρίς τον Πινέδα, μπήκε ελαφρώς υπερφίαλα και υπεροπτικά στο παιχνίδι. Το πιο πιθανό είναι ότι ο αντίπαλος αιφνιδίασε τον Αλμέιδα, αφού δεν μπήκε στο γήπεδο για παθητικό παιχνίδι αλλά αρκετά επιθετικό. Εγώ δεν θυμάμαι τόσες τελικές από αντίπαλο της ομάδας μας στο γήπεδο μας.

Με πέντε αλλαγές, λογικές κι αναμενόμενες, κατέβηκε στο παιχνίδι η ΑΕΚ. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην θέση του αμυντικού χαφ ήταν ο Γιόνσον και δίπλα του ο Μάνταλος. Αξιοσημείωτο διότι ο Σιμάνσκι έμεινε έξω αφού αν χρειαζόταν θα αγωνιζόταν σαν στόπερ.