Aπλά, παίζει τα ματς
Kαι θα ξεκινήσω το σημερινό σημείωμα κάπως (ή και εξ΄ολοκλήρου) προσωποκεντρικά. Για πολλά λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο κοίταγα το σκορ στον πίνακα του γηπέδου και έσφιγγα πιο δυνατά την τυλιγμένη εφημερίδα που κράταγα στο δεξί χέρι. Όχι δεν ήμουν σε κάποιο σοκ μετά το δεύτερο γκολ του ΠΑΣ, αλλά είχα αρχίσει να συνηθίζω στην ιδέα της γκέλας. Να πω πως δεν με είχαν ζώσει τα φίδια, θα πω ψέματα.
Θα (μου) πει κανείς: δεν έχεις εμπιστοσύνη στην ομάδα; Δεν έβλεπες δίπλα σου πως σχεδόν όλοι ήταν σίγουροι πως θα γίνει σωστά η δουλειά; Να τα πάρουμε με μία σειρά. Και γκέλα να γινόταν το βράδυ της Τετάρτης, κανένας δεν θα έχανε την εμπιστοσύνη του στην ΑΕΚ. Επειδή όλοι ξέρουμε τι ομάδα έχουμε, όταν δεν παίζει καλά, ή όταν χάνει βαθμούς, κατά βάθος δεν αναιρούμε την εμπιστοσύνη μας στον Αλμέιδα και στα (ποδοσφαιρικά) παιδιά του. Γιατί η πίστη παραμένει ακόμα και όταν η ομάδα τρώει γκολ που θα μπορούσε να αποφύγει, ακόμα και όταν το σκορ δεν είναι το επιθυμητό, ακόμα και όταν η μπάλα δεν μπαίνει μέσα στο αντίπαλο τέρμα, ακόμα και όταν επικρατεί η επιπολαιότητα και η έλλειψη σοβαρότητας στη δημιουργία φάσεων. Και ξαφνικά; Πρόωρη ανάσταση. Ομοβροντίες. Τρία μαζεμένα γκολ. Ανατροπή. 4-2. Νίκη. Προβάδισμα στη βαθμολογία. ΑΕΚ.
Ήρθαν, λοιπόν, αυτά τα τρία γκολ για να γελοιοποιήσουν τους φόβους μου/μας. Για να επαναφέρουν την τάξη, για να αποδείξουν πως η ΑΕΚ όταν είναι ΑΕΚ μπορεί να κάνει τα πάντα (τουλάχιστον όσον αφορά στις υποχρεώσεις της στην Ελλάδα). Για να γίνει και αυτό το βράδυ άλλη μία εστία τέρψης για τον κόσμο της ομάδας που γέμισε το γήπεδο παρά τις απεργίες στα ΜΜΜ. Την ΑΕΚ της εποχής των πρώτων χρόνων του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια την ακολουθεί κάποιος Ενωσίτης με όλους τους διαθέσιμους τρόπους. Γιατί το δρομολόγιο το ορίζει η ψυχή και η καρδιά και όχι κάποιο νοητικό ή κανονικό gps…
Πλέον το συγκρότημα του Ματίας Αλμέδια στη φετινή του αγωνιστική version έχει πολλές και ποικιλόμορφες παραστάσεις ώστε να μη χρειάζεται καινούριες για να εμπλουτιστεί το μενού. Τι έχουν καταλάβει όλοι; Και οι αντίπαλοι, και οι ουδέτεροι και όσοι σχετίζονται με την ΑΕΚ; Πως η ΑΕΚ δεν κάνει κάτι σύνθετο και κάτι τρομερά δύσκολο: απλά, παίζει τα ματς. Εφαρμόζει στο γρασίδι όσα έχει δουλέψει, όσα έχει αυτοματοποιήσει, όσα έχει ήδη δοκιμάσει σε αγώνες και προπονήσεις. Και αυτό αρκεί. Έχουν μείνει έντεκα αγώνες μέχρι την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Super League 1. Από εδώ και πέρα οι βαθμοί είναι το παν. Αλλά είναι φτιαγμένη έτσι η φετινή ΑΕΚ ώστε από τις εμφανίσεις της να καθορίζεται το εύρος των βαθμών που θα συγκεντρώσει. Παίζει καλά; Η κορυφή είναι σίγουρα δική της. Δεν παίζει τόσο καλά; Όλα είναι διεκδικήσιμα από όλους… Τόσο απλά είναι τα πράγματα…
