«Σύνδεση» με την ουσία των ματς
H AEK φέτος πρώτα θα φορέσει το ευρωπαϊκό κουστούμι της και μετά το αντίστοιχο εγχώριο. Θα πρέπει, μάλιστα, να τα αλλάζει και γρήγορα και με ευχέρεια που ταιριάζει σε μερακλήδες που δεν χαρίζουν όμως κάστανα… Γενικώς, οι ευρωπαϊκές αναμετρήσεις, ανεξάρτητα από τη φάση την οποία βρίσκεσαι, έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Ειδικά για μία ομάδα όπως η φετινή Ένωση, που δεν κατεβαίνει απλά να παίξει, αλλά έχει φιλοδοξίες για κάτι καλό. Να προχωρήσει δηλαδή όσο περισσότερο μπορεί, να αφήσει τη στάμπα της, να μνημονεύεται στο μέλλον θετικά.
Στην Ευρώπη δεν αρκεί να είσαι εσύ αυτό που είσαι. Πέρυσι, στην Ελλάδα όταν η ΑΕΚ ήταν ΑΕΚ έπαιρνε στην πλειοψηφία των περιστάσεων αυτό που ήθελε. Όταν, όμως, βγαίνεις από τα σύνορα οφείλεις να προσαρμόζεσαι σε διαφορετικές συνθήκες που διακατέχονται από ιδιαίτερη ποικιλομορφία. Διάφορα στυλ παιχνιδιού και αντίστοιχες σχολές ποδοσφαιρικής σκέψης, ρυθμοί, έδρες, δυναμικότητες ομάδων, ειδικές συνθήκες αγώνων. Η συγκεκριμένη version της Ένωσης έχει πολλούς παίκτες με ατομικές ευρωπαϊκές εμπειρίες, αλλά για το συγκεκριμένο συγκρότημα με την παρούσα σύνθεση ζητείται και συλλογική εμπειρία. Νομίζω πως οι επιλογές φιλικών με τους συγκεκριμένους αντιπάλους, Αντβέρπ, Σαχτάρ και Τραμπζονσπόρ βοήθησαν πολύ στην απόκτηση τέτοιου είδους εμπειριών. Αναλογικά, πάντα… Όσο για αυτό με το ΝΠΣ Βόλος, βοήθησε να θυμηθούν όλοι ποιοι είναι οι πρωταθλητές και κυπελλούχοι Ελλάδας…
Ίσως τα ματς με Αντβέρπ και Σαχτάρ να αποπροσανατόλιζαν λόγω του εύρους των σκορ. Κυρίως τους παίκτες. Γιατί το τι γίνεται με αυτούς και τα δικά τους μυαλά είναι το κυρίαρχο, και όχι οι διεργασίες στα μυαλά τα δικά μας, δηλαδή των φίλων, των δημοσιολόγων και των υποστηρικτών. Γενικώς, το κυριακάτικο ματς με τους Τούρκους ευτυχώς τα είχε όλα. Γιατί ο Αλμέιδα είδε και αδυναμίες, η άμυνα είχε και δύσκολες στιγμές στις οποίες χρειάστηκε μέριμνα από τους τερματοφύλακες της Ένωσης, αλλά και η ομάδα πήρε γεύση από μία γενικώς άλλη κατάσταση (μία έδρα που παρά το φιλικό χαρακτήρα του αγώνα δεν κοιμόταν όρθια…).
Είναι πολύ θετικό πως απέναντι και σε ξένους αντιπάλους οι ποδοσφαιριστές της ομάδας κατεβαίνουν στο γήπεδο για να κάνουν το παιχνίδι τους. Θα χρειάζονται βέβαια το χρόνο τους, να βρουν τα πατήματά τους και να μετρήσουν τους εκάστοτε αντιπάλους τους, αλλά όταν αποκτούν «σύνδεση» με την ουσία των ματς θα ψάχνονται για το καλύτερο δυνατό. Αν και είναι αρκετά πρόωρο προβλέπω φέτος σπουδαία ματς. Με ένταση, ρυθμό, φάσεις, και γκολ, πολλά γκολ. Δεν θα κάθονται πάντα τα πράγματα όπως τα θέλει η ΑΕΚ, καθώς όσο προχωράει εκτός συνόρων θα αυξάνει ο συντελεστής δυσκολίας, αλλά έτσι όπως την έχει φτιάξει ο Αλμέιδα την ομάδα, δύσκολο να δούμε σούπες. Αν αποκτηθούν και μόνιμες συνταγές αποτελεσματικότητας, από το τέλος του τελευταίου χρονικά ματς θα αδημονούμε για το επόμενο. Όπως κύλαγε η σεζόν (και) στην Ευρώπη τη σεζόν 2017-2018.
ΥΓ. Τα καλά σημάδια είναι πολλά. Αλλά, κάποιες λεπτομέρειες τα λένε όλα. Φερ΄ειπείν δείχνει η κάμερα τον Μουκουντί λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης και από το ύφος του αναβλύζει σοβαρότητα, πασπαλισμένη με πάθος και υπευθυνότητα. Βλέπεις πως πιέζουν οι παίκτες ακόμα και στις καθυστερήσεις και για ένα πράγμα είσαι σίγουρος: πως αυτοί οι παίκτες λόγω νοοτροπίας δεν θα προδώσουν ποτέ τον κόσμο της ομάδας…
