Ζήτω η ΑΕΚ μας
Δυστυχώς η μοίρα, μας το έφερε κι αυτό. Ποιο; Να παίζει μαζική άμυνα η ΑΕΚ. Να θυμίζει τον Πλατανιά απέναντι σε ομάδα ανώτερης κατηγορίας. Και να το βλέπουμε αυτό στην Ελλάδα, όχι στην Ευρώπη. Τι να πεις ρε πούστη μου για την σημερινή γιορτή μας που έγινε θρίλερ.
Που βέβαια έχει εξήγηση ανεξάρτητα από την όλη ομάδα : Και η εξήγηση είναι ο χειρότερος παίκτης πάντα, ο Γκαρσία που δεν σκοράρει από τα δύο μέτρα. Και μετά από ένα λεπτό, να κάνει ένα αδιανόητο διπλό λάθος ο Ρότα, και η ομάδα μας να παίζει με δέκα παίκτες. Διώξε ρε μαλάκα που νόμισες ότι έγινες παίκτης, την μπάλα αράουτ ή πίσω. Τι πας να κάνεις εκεί; Και καλά αυτό. Αν δηλαδή τρώγαμε γκολ, τι θα γινόταν; ΠΙΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ.
Αυτή λοιπόν η αποβολή χάλασε όλο το σύστημα μας. Η ομάδα μας κλείστηκε πίσω στα καρέ της, με δεξί μπακ τον Πινέδα κι άρα χωρίς κέντρο για να επιτεθεί οργανωμένα. Είχαμε και τον Ελίασον εκτός τόπου και χρόνου παρέα με τον Γκατσίνοβιτς και βλέπαμε τουρλουμπούκι από εμάς. Και βλέπαμε και τον ΠΑΟΚ να έχει την κατοχή της μπάλας και να φτιάχνει τέσσερις τεράστιες ευκαιρίες, που τις δύο τις εξουδετέρωσε ο Στάνκοβιτς και την άλλη το δοκάρι.
Και γιατί σώθηκε η ΑΕΚ; Λόγω τύχης καθαρά. Και λόγω της νοοτροπίας του αντιπάλου, που έδειξε σαφώς ότι είχε μπει στον τελικό με σκοπό να μην συντριβεί. Και ξαφνικά βρέθηκε σε ένα παιχνίδι κατοχής επιθετικής, με την ΑΕΚ να μην πρεσάρει μπροστά και να διώχνει στα κουτουρού. Μια ΑΕΚ που είχε προηγηθεί τυχαία με ένα γκολ του Μουκουντί. Μια ΑΕΚ που την ακύρωσε κάποιος Ρότα. Και που χάλασε την μαγική βραδυά στην οποίαν πρωταγωνίστησαν ο Βίντα, ο Σιμάνσκι, ο Στάνκοβιτς και ο Χατζησαφί σαν ήρωες για να καλύψουν έναν ανύπαρκτο. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο για το πρώτο μέρος, παρά μόνο η ρέντα μας και η ανικανότητα του ΠΑΟΚ που σε κάποιες φάσεις έκρυψε την μπάλα κι έπαιξε μπαλάρα. Αδικείται σαφέστατα από το σκορ.
Στο δεύτερο μέρος, πραγματικά ξέχναγες την μπάλα που ήξερες. Ο μεν ΠΑΟΚ συνέχισε την φλυαρία του για κανά μισάωρο, η δε ΑΕΚ ήταν παθητική άσχετα αν φαινόταν ότι σκεφτόταν κάποιες αντεπιθέσεις. Ήταν εκείνο το διάστημα που ενώ περίμενες την βοήθεια από τον πάγκο, ο Αλμέιδα την άφησε χωρίς δεξί μπακ και χωρίς δημιουργία στο κέντρο. Και δεν έφτασε αυτό. Όταν αποφάσισε να κάνει αλλαγές, τα πράματα γίνανε μαντάρα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.
Δεν είναι δυνατόν να μένει μέσα ο Γκατσίνοβιτς κι ο Ελίασον και να βγαίνει ο Πινέδα. Κι ας μου πει όποιος θέλει ότι δικαιώθηκε ο Αλμέιδα από την εικόνα της ομάδας. Όχι από το αποτέλεσμα. Διότι οι αλλαγές δεν άλλαξαν τίποτα, τολμώ να πω ότι μπέρδεψαν χειρότερα την ομάδα κι ο ΠΑΟΚ είχε σοβαρότατες ευκαιρίες για να ισοφαρίσει τουλάχιστον. Σαφέστατα βέβαια πολύ κατώτερος από την απόδοση του στο πρώτο μέρος.
Και δεν θέλω να ακούω δικαιολογίες για δέκα παίκτες και κουραφέξαλα. Το παιχνίδι είναι όνειδος για την ομαδάρα που είχαμε φέτος και που θα μπορούσε να παίξει πολύ καλύτερα ακόμα και με δέκα παίκτες. Σιγά που διαλυθήκαμε επειδή βγήκε κάποιος Ρότα. Και που κάλυψαν την μαλακία του επάξια, εκτός από αυτούς που έχω αναφέρει, και ο Στάνκοβιτς αλλά κι ο Τσούμπερ, που για άλλη μία φορά του έβγαλα το καπέλο για το τακτικό του παιχνίδι και για το ασύλληπτο τρέξιμο του.
Ξαναλέω όμως, διότι εδώ δεν είμαστε γαύροι ούτε αλογοτροφές, ότι δεν αξίζαμε το κύπελλο. Μπορεί να το αξίζαμε από την μοίρα, αλλά η απόδοση μας ήταν για τα μπάζα σε όλα τα επίπεδα. Κι εγώ φυσικά δεν πανηγυρίζω τέτοιους τίτλους άσχετα αν δίνω συγχαρητήρια στον προπονητή και στους παίκτες, πλην Ρότα, για το νταμπλ. Και ξαναγυρίζω σε κείνο το κείμενο που έγραψα μια εβδομάδα πριν, και συγκεκριμένα στο υγ2. Όποιος θέλει το ξαναδιαβάζει. Όπως επίσης όποιος θέλει θυμάται εκείνον τον τελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, που με κορυφαίο τον Αρβανίτη είχαμε πάρει πάλι τη νίκη. Που έκανε όλους τους οπαδούς να γελάνε κι όλους τους φιλάθλους να κουνάνε το κεφάλι τους.
Ζήτω η ΑΕΚ μας. Αλλά και ζήτω ο Βίνταρος που είναι γεννημένος νικητής. Ζήτω κι ο Στάνκοβιτς που ήταν τελικά ο πιο πολύτιμος. Ζήτω κι ο τελικός κυπέλλου που δεν έγινε με κόσμο. Κρίμα να ταλαιπωρείτο με αυτήν την απόδοση. Από την τηλεόραση το ζήσαμε πιο χαλαρά, ποτών βοηθούντων.
