Πάτησε πάνω στα προβλήματα της ΑΕΚ

To κυριακάτικο ματς στο Φάληρο δεν χρειάζεται πολλά σχόλια. Όχι, δηλαδή, πως έχουμε και πολλή όρεξη… Μιλάει από μόνη της η εικόνα της ομάδας. Μία ΑΕΚ «από τα παλιά», από εκείνα που θέλαμε να ξεχάσουμε και ευτυχώς είχαμε εξορίσει από τη σκέψη μας τα τελευταία δύο χρόνια. Δείχνουν όμως να μας θυμούνται αυτά, σποραδικά μεν, αλλά καταλυτικά δε… Ένα «γιατί βρε Αλμέιδα» έχει εγκατασταθεί στα στόματα όλων των Ενωσιτών, είτε είναι ανοιχτά, είναι κλειστά…

Εγώ προσωπικά έχασα από νωρίς τη διάθεση για το ματς. Έβλεπα πως δεν πάταγε καλά η ομάδα. Την ξέρουμε καλά την ΑΕΚ όλοι μας και οι περισσότεροι, πλην των μικρότερων σε ηλικία, έχουμε δει αρκετό ποδόσφαιρο για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε αν μία ομάδα πατάει καλά ή όχι στο γρασίδι. Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στον Ολυμπιακό όχι μόνο δεν είχε τον έλεγχο του αγώνα, αλλά μάλλον ούτε και του εαυτού της. Και αυτό οι πρώτοι που το κατάλαβαν ήταν οι αντίπαλοι. Με ψυχολογία υπεροχής έψαχναν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις που ήταν σίγουρο πως θα τους παρουσιάζονταν. Και δικαιώθηκαν. Οι πιθανότητες ήταν άλλωστε με το μέρος τους, με ευθύνη αποκλειστική του Αλμέιδα και των ποδοσφαιριστών του… Ο Ολυμπιακός «δεν πάτησε την ΑΕΚ», πάτησε πάνω στα προβλήματα της ΑΕΚ…

Η ΑΕΚ στο ημίχρονο έπρεπε να ανοίξει τα πανιά της, αφού πρώτα τα έβγαζε από τη βαλίτσα. Φάνηκε, δυστυχώς, πως μάλλον πήγε στο Φάληρο είτε με λάθος βαλίτσα, είτε με μικρή σακούλα… Εδώ και καιρό βλέπουμε πολλοί πως η Ένωση δυσκολεύεται να παίξει καλά. Όταν κάνει τα αυτονόητα χαιρόμαστε, και ελπίζουμε πως αυτή η συνθήκη θα αποτελέσει βήμα για περαιτέρω άνοδο. Όμως, φέτος συχνά οι διαψεύσεις έρχονται να λειτουργήσουν σα δυνατή σφαλιάρα στα μούτρα μας. Την Κυριακή, μάλιστα, φάγαμε (ποδοσφαιρική) γροθιά. Πραγματικά, αυτό που δεν μπορούμε να χωνέψουμε είναι το γεγονός γιατί ένα τόσο πλούσιο υλικό δεν μπορεί να σταθεροποιήσει απόδοση. Πραγματικά απίστευτο αυτό που γίνεται από το καλοκαίρι έως σήμερα…

Ο Αλμέιδα κάθε φορά που η ΑΕΚ κάνει γκέλα, κάνει δηλώσεις και εστιάζει στο γεγονός πως η ομάδα δουλεύει. Σωστές οι παρατηρήσεις του, αλλά αυτός είναι εκεί όχι για να σχολιάζει αλλά για να βελτιώνει. Εδώ προκύπτει το εξής δεδομένο: αν δουλεύει η ομάδα και εμφανίζεται έτσι, τότε υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η δουλειά δεν αποδίδει. Είναι λανθασμένη; Είναι μη πειστική στους ίδιους τους παίκτες έτσι ώστε να τους δώσει κίνητρα να βγάλουν τον καλύτερό τους εαυτό; Δεν ξέρω. Αυτό που είδε την Κυριακή το βράδυ όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα ήταν μία ΑΕΚ αναιμική, που απέκτησε παθητικό ρόλο, που δεν είχε εμπιστοσύνη στις κινήσεις της, που δεν είχε αυτοματισμούς και αέρα νίκης, που δεν κοίταγε τον Ολυμπιακό με το ενδεδειγμένο βλέμμα, που έδινε θάρρος και στην κερκίδα, δημιουργώντας έξτρα πίεση και νέα ζητήματα προς άμεση επίλυση. Κάτι λείπει, κάτι δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Το μυαλό, η ψυχή, και το σώμα, δεν είναι σε αρμονία. Η κλεψύδρα έχει πια πολύ λίγα αποθέματα. Και εννοώ πρωτίστως στο επίπεδο των εντυπώσεων, αλλά και δυστυχώς και σε αυτό της ουσίας…

ΥΓ. Οι αριθμοί μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας όταν περιγράφουν την πραγματικότητα. Η ΑΕΚ είχε δεχθεί μέχρι τώρα πολύ λίγα γκολ. Ήταν, όμως, η άμυνά της σε περιστάσεις πίεσης και συντονισμένων προσπαθειών κάποιων αντιπάλων σε θέση να τους κόψει το βήχα; Για μένα, όχι. Και το είχα επισημάνει σε κείμενο στο site στις αρχές Νοέμβρη. Στο Φάληρο φάνηκε πως η Ένωση δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό των αντιπάλων της την εύκολη δημιουργία απειλής. Είτε με πρωτοφανή για αυτό το επίπεδο λάθη, είτε από τη συνολική λειτουργία που απέχει παρασάγγας από την εικόνα του πρόσφατου παρελθόντος επί Αλμέιδα…

ΥΓ1. Κατευθείαν στα δύσκολα του ποδοσφαίρου ο κ. Ηλιόπουλος. Σε όλα τα μέτωπα. Και στο αν κρατάς έναν προπονητή που πριν λίγο καιρό χάρισε στους ΑΕΚτζήδες στιγμές ανείπωτης χαράς, αλλά που πλέον δείχνει να μη μπορεί να την επαναφέρει σε μία ενδεδειγμένη τροχιά… Και όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε στα τέλη Νοέμβρη, και με τη διαφορά από την πρώτη θέση μόλις στο -3… Μεγάλος γρίφος, με πολλαπλές παραμέτρους και μόνο μία απόφαση στο ένα δίλημμα… Ανεξάρτητα από τις τελικές επιλογές ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ μαθαίνει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες του χώρου και του ρόλου…