Τι καλοκαίρι και αυτό, θεέ μου!
Εδώ και ελάχιστες μέρες το καλοκαίρι του 2024 αποτελεί παρελθόν (με ημερολογιακούς όρους). Όμως, στην ΑΕΚ όλοι με μία φωνή, παρότι έχουμε μεταξύ μας διαφορετικές «αποχρώσεις φωνών» για διάφορα ζητήματα, μπορούμε να αναφωνήσουμε το εξής: τι (ενωσίτικο) καλοκαίρι και αυτό, θεέ μου! Ο τόπος έβραζε, αλλά και η ΑΕΚ και ο κόσμος της το ίδιο…
Και τι δεν είδαμε αυτό το διάστημα (που από σύντομο το κάναμε να μας φαίνεται μακρύ); Δίπλα στις καλές μεταγραφές, δίπλα στα εχέγγυα του ήδη ποιοτικού ρόστερ για τα ελληνικά δεδομένα, δίπλα στην ανάληψη της διοικητικής ηγεσίας από ένα πετυχημένο στις δουλειές του επιχειρηματικό πρόσωπο όπως ο κ. Ηλιόπουλος, δίπλα στην παρουσία στον πάγκο μίας ποδοσφαιρόφατσας που διακρίθηκε σαν παίκτης στο υψηλότερο επίπεδο του ανταγωνισμού, αλλά και σαν προπονητής μας χάρισε μία ονειρική χρονιά, δίπλα στα γεμάτα ταμεία, εισχώρησαν και διάφορα «καλούδια», που μας γέμισαν προβληματισμό, που υποθήκευσαν τη συνέχεια και επέτρεψαν να ανοίξει ξανά το κουτί με τα πιο πικρόχολα και αχάριστα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του οργανισμού μας.
Οδυνηρός και άσχημος αποκλεισμός από τη Νόα, εξάρα σε φιλικό από την Άλκμααρ, τεσσάρα από τη Μπριζ, διάφορα ευφάνταστα αυτογκόλ που τα δείχνεις σε ποδοσφαιρόφιλους από άλλες χώρες και σε κοιτάνε αμήχανα, λάθη, γκολ από το αντίπαλο τέρμα, απώλεια βαθμών με τη Λαμία. Και ενώ όλοι βλέπουμε και ξέρουμε… Η ΑΕΚ και καλό υλικό έχει, και προοπτικές. Άρα, το ζήτημα είναι γιατί δεν έβγαζε μέχρι τώρα το πρόσωπο που μπορεί και για το οποίο (πιστεύουμε πως) είναι φτιαγμένη.
Σε τέτοιες περιπτώσεις το κάθε επιτελείο πρέπει να έχει γνώση του τι γίνεται στην ομάδα του. Πότε θα πιάσει ρυθμό, πότε θα φτάσει στα επίπεδα φυσικής κατάστασης που χρειάζονται για να παίξει το παιχνίδι που θέλει, πότε θα ενσωματωθούν και θα αποδώσουν οι καινούριες μονάδες, πότε θα αποκτηθεί ομαδική συνοχή, πότε τηρείται ο αρχικός προγραμματισμός και πότε όχι. Κι αν όχι, γιατί… Η ουσία εκεί βρίσκεται. Πέρυσι, η ΑΕΚ δεν έπιασε το πικ της για το χρονικό διάστημα που της χρειαζόταν για να ξαναφτάσει σε τίτλους. Παρότι παρουσίαζε σκαμπανεβάσματα συχνά, από ματς σε ματς, από τριαντάλεπτο σε τριαντάλεπτο, έχασε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα μόλις για δύο βαθμούς. Αυτό γέμισε με πίκρα τον κόσμο της, αλλά παράλληλα ήταν και ενδεικτικό των πραγματικών της δυνατοτήτων.
H AEK δεν τσούλαγε μέχρι τώρα, παρότι δεν έλλειψαν τα καλά στοιχεία και διαστήματα (δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτιστές παρά την πίκρα μας…). Και υπάρχουν αίτια. Αυτά μπορεί να τα προσδιορίσει κάποιος οπαδός, είτε γιατί γνωρίζει το τόπι, είτε και από τύχη, αλλά είναι δουλειά των υπευθύνων να βρουν τους λόγους των άσχημων, να τα πολεμήσουν και να συμβάλλουν σε μία έγκαιρη διόρθωση. Και για αυτό θα κριθούν. Αν τα όσα άσχημα έχουν γίνει μέχρι σήμερα είναι τα απότοκα μίας προσπάθειας απόκτησης σταθερότητας σε υψηλά στάνταρντς, θα φανεί. Μακάρι να είναι έτσι. Μπορεί να είναι έτσι… Το πιστεύω ακράδαντα… Θα μου πεις, όμως, πως κάι πέρυσι μέχρι τον Απρίλιο πίστευα ακράδαντα πως εμείς θα το πάρουμε… Οκ. Πάσο…
Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει ανάγκη τη σταθερότητα στην απόδοση της ομάδας, τις συνεχόμενες νίκες, τις καλές εμφανίσεις, την πορεία που αρμόζει σε διεκδικήτρια των εγχώριων τίτλων. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να το απαιτούμε και να περιμένουμε να το δούμε. Όμως, τέτοια συμπεράσματα μπορούν να βγουν μονάχα αφού κυλήσει η σεζόν. Η ΑΕΚ φαίνεται την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο πως θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο, και μάλιστα σημαντικά. Τι να πούμε; Ελπίζουμε στο καλύτερο… Ξέρω πως η ΑΕΚ κάθε φορά είναι ικανή να σε εκπλήξει κάνοντας πράγματα που δεν μπορείς να διανοηθείς, αλλά παράλληλα ξέρεις πως όταν κάνει αυτά που μπορεί είναι ικανή να σε μαγέψει και να σε απογειώσει… Πραγματικά, το διπρόσωπο, το αμφίσημο, το διφορούμενο λαμβάνουν τη δική τους διάσταση στην ΑΕΚ.
Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να έχουμε και εμείς στο νου μας είναι πως τώρα που η φετινή ΑΕΚ χτίζεται και προσπαθεί να αποκτήσει τα πατήματά της πάνω στα γρασίδια χρειάζεται και την τύχη. Τη λεπτομέρεια, την εύνοια της μίας φάσης ακόμα και για χιλιοστά. Γιατί αν με τη Λαμία γινόταν το 2-1, αντί να πάει η μπάλα στο δοκάρι, όλη η συζήτηση που ακολούθησε μέχρι το ματς με το Λεβαδειακό, δεν θα γινόταν. Βέβαια, το ποδόσφαιρο τα έχει και αυτά, δεν έχεις υπογράψει συμβόλαιο πως θα κάθονται υπέρ σου, αλλά όταν κρίνουμε θα πρέπει να τα υπολογίζουμε όλα πριν αδικούμε τις περιστάσεις, και κυρίως πρόσωπα που πασχίζουν να βρουν το δρόμο τους τα ίδια και να οδηγήσουν την ποδοσφαιρική ΑΕΚ σε επιτυχίες…
Η νίκη στη Λιβαδειά ήρθε, αλλά θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξία από τους τρεις βαθμούς, αν η ίδια η ομάδα την αξιοποιήσει. Πώς; Μα, μαθαίνοντας από τα λάθη της και σε αυτόν τον αγώνα, και βελτιώνοντας στο μέτρο του εφικτού την εικόνα της στους επόμενους αγώνες. Δείτε τον Παναθηναϊκό τι έχει πάθει μέχρι τώρα στη φετινή Super League 1. Σύντομα, ίσως και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των αρχικών παράξενων, αυτών δηλαδή που αντιμετωπίζει κάθε ομάδα τις πρώτες εβδομάδες ενός καινούριου πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ πρέπει πρώτα να βρει τον εαυτό της, ύστερα να εξασφαλίσει νίκες απέναντι στους αντιπάλους που είναι θεωρητικά υποδεέστεροι και παράλληλα να εφαρμόσει και αποδοτικές συνταγές αντιμετώπισης των άμεσων ανταγωνιστών της. Το άσχημο, το πιεστικό, το μαγευτικό, αλλά και το δεδομένο είναι πως όλα αυτά μία ομάδα πρέπει να τα κάνει παράλληλα…
Αν με ρωτήσει κάποιος τι βλέπω από εδώ και πέρα θα έλεγα το εξής: είμαι αισιόδοξος, ξέρω πως υπάρχουν δυνατότητες. Αλλά, πραγματικά πιστεύετε πως υπάρχει άνθρωπος να είναι σε θέση να κάνει ασφαλή πρόβλεψη; Το μόνο σίγουρο είναι πως είμαστε ΑΕΚ, πως μέσα από τέτοια ανακαλύπτουμε πόσο πολύ ΑΕΚ είμαστε, και συνεχίζουμε… Προς τα πού; Προς τα εκεί που θα το πάνε τους επόμενους μήνες ο Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του… Η σεζόν αρχίζει να μπαίνει στην κανονικότητά της και η ΑΕΚ οφείλει να μπει σε αυτήν ως κανονική ΑΕΚ.
