Δίκαια πρώτοι και όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, εκεί θα μας βρει ξανά!
Ένα γήπεδο, να το πιεις στο ποτήρι. Με κόσμο, με παλμό, με τραγούδι, αλλά και με ιστορία. Ήταν απίστευτες οι στιγμές, που κατέβηκε όλη η ιστορία μας – οι πυλώνες δηλαδή – σε αεροπανό. Συγκίνηση ρε φίλε, όπως και να το κάνεις !!!
Και εκεί μέσα, έγινε και το πρώτο παιχνίδι της τριπλής μονόδρομης υποχρέωσης μας : Για τρεις νίκες. Όταν βλέπεις σωστά την φάση, τελειώνεις τον Άρη και πας για τελικό με την αλογοτροφή, που ξαναλέω δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίξει με οκτώ αμυντικούς. Μετά, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο θέμα. Έχουμε όμως καιρό, αλλά τα γράφω τώρα διότι η κιτρινόμαυρη ηττοπάθεια, ήταν εμφανής στην εξέδρα : Εντάξει και με ισοπαλία με την Αλαφούζα, καλά είμαστε.
Άσχετα όμως με αυτά, είδαμε μια εκπληκτική εμφάνιση της ομάδας μας. Ίσως την πληρέστερη μέχρι τώρα, με βάση το όνομα του αντιπάλου. Αν εξαιρέσω μία εξαιρετική απόκρουση του Αθανασιάδη στο πρώτο μέρος, είδα τον Άρη που δεν μπορούσε να ξεμυτίσει από τον χώρο ευθύνης του. Είδα την ΑΕΚ να μπαίνει πολλή αποφασισμένη, να σημειώνει δύο γκολ και να κλειδώνει το παιχνίδι, χωρίς να θέλει να ξεφτιλίσει τον αντίπαλο εν όψει της επόμενης Κυριακής.
Αυτό έγινε με πολλή καλή μπάλα. Τρομερό πρεσάρισμα σε όλους τους χώρους, είτε επιθετικά, είτε αμυντικά, και με σπουδαίους συνδυασμούς. Τρεις ήταν οι πυλώνες : Ο Γιόνσον, ο Πινέδα κι ο Ελίασον. Δεν είδα κάποιον να υστερεί, αλλά αυτοί ξεχώρισαν. Όπως κι ο Πόνσε, με τα δύο γκολ του. Οι πάντες έκαναν την δουλειά τους, αλλά είχαμε και ατομική όπως και ομαδική λειτουργία.
Από παντού. Από τα άκρα, από τον άξονα, από όπου θέλεις. Ήταν μια ΑΕΚ καταιγιστική αλλά κυρίως ορθολογική. Στην διαχείριση κυρίως του ρυθμού και στα ανεβοκατεβάσματα της μπάλας σε σχέση με τον χώρο και την απαίτηση της νίκης. Ήταν μια πλήρης ομάδα, που δεν άφησε καμία αμφισβήτηση. Δεν θυμάμαι πιο εύκολο παιχνίδι – φυσικά μπορεί κι ο Άρης να μην ήθελε να κοντράρει- και πιο ξεκούραστη νίκη. Αυτά θα απαντηθούν την επόμενη Κυριακή.
Και δεν μπορεί να έχουμε κάποια άλλη γκρίνια, εκτός από τις αλλαγές του Αλμέιδα. Λέμε τώρα… Δεν προσέφεραν τίποτα και φυσικά δεν είδα αλλαγές για να προετοιμαστούν κάποιοι να είναι ετοιμοπόλεμοι. Ας πούμε ο Γαλανόπουλος ή ο Φερνάντες. Ή ο Σιντιμπέ. Ή ο Πήλιος. Βλέπω αυτά που έγραψα μεσοβδόμαδα. Δεν γίνεται κάποια λογική διαχείριση. Αυτή αρχίζει με ντόπες όταν κάποιος δεν μπορεί να παίξει. Αλλά δεν θα το συνεχίσω αφού ενότητα θέλουμε τώρα κι όχι υψηλή ανάλυση. Αλλά ρε φίλε, είσαι περίπου στο εβδομήντα κι έρχεται ο Γιόνσον να πει ότι έχει ενοχλήσεις. Τι πλακώνεις τα ψυκτικά; Βγάλτον έξω. Πρέπει να πάθει θλάση; Και δεν θα ασχοληθώ με την φάση του Ρότα. Μια αλλαγή ανάγκης δεν κρατάς;
Όμως είμαστε χαρούμενοι με όσα είδαμε. Γήπεδο και ομάδα. Καλή απόδοση. Καλό στήσιμο και τέλεια ανταπόκριση στις συνθήκες του αγώνα. Και μια καθαρή και δίκαια νίκη. Με σχεδόν όλους τους παίκτες σε ψηλή συμμετοχή, με καλή απόδοση. Αφεντικό η ΑΕΚ από την αρχή μέχρι το τέλος. Και πρωτιά στην βαθμολογία, παρότι έχουμε αγώνα περισσότερο. Δεν μας πειράζει. Στους άλλους είναι η πίεση, κι αυτήν την πίεση θέλουμε να στέλνουμε γενικώς. Ότι είμαστε δίκαια πρώτοι κι ότι η διαδικασία, όταν ολοκληρωθεί, εκεί θα μας βρει ξανά.
