Αλμέιδα: Πάντα θα είμαι ευγνώμων στον κόσμο της ΑΕΚ γιατί με εκτιμούν ως άνθρωπο

Σε μια ακόμη συνέντευξη Τύπου ο Ματίας Αλμέιδα έκανε κατάθεση ψυχής. Ο προπονητής της ΑΕΚ στάθηκε περισσότερα στα γενέθλια των 100 ετών της ομάδας παρά στο νικηφόρο παιχνίδι με αντίπαλο τον Άρη.

Αναλυτικά όσα δήλωσε…

Ένα σχόλιο για το παιχνίδι και για όσα έγιναν χθες το απόγευμα στη Φιλαδέλφεια – Πώς ένιωσε την εκδήλωση και τη σχέση του με την ΑΕΚ και τον κόσμο της;

«Πρώτα απ’ όλα καλησπέρα. Έμεινα χαρούμενος από το αποτέλεσμα απόψε. Από τη νίκη, αλλά και τον τρόπο που πήραμε τη νίκη. Σήμερα παίξαμε όπως συνηθίζαμε να παίζουμε, αλλά χωρίς λάθη. Οι παίκτες έκαναν μία τεράστια προσπάθεια. Σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλαμε να κερδίσουμε για πολλούς λόγους: ήταν η επέτειος των 100 ετών του κλαμπ. Ηταν σημαντικό για την ιστορία της ΑΕΚ να κερδίσουμε απόψε. Για τον κόσμο μας, για όλον αυτόν τον κόσμο που έχει περάσει στο παρελθόν, ώστε να αντιληφθούμε ότι σε αυτό το κλαμπ κάθε παίκτης ανήκει.

Όσον αφορά το χθεσινό είναι πάντα συγκινητικό να βλέπεις οικογένειες στα γήπεδα. Με κάνει ευτυχισμένο να νιώθω μέρος αυτής της οικογένειας. Απολαμβάνω αυτές τις στιγμές και που μπορώ να τις ζω. Πολλές φορές στη ζωή μου σκέφτομαι περισσότερα πράγματα. Αυτό το … βάθος μου δείχνει να βλέπω τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Όταν το κάνω αυτό μερικές φορές τα βλέπω πιο ξεκάθαρα, ενώ υπάρχουν κι άλλες φορές που μου βγάζει λύπη. Δεν ήταν απλό το χθεσινό. Σε 100 χρόνια θα θυμούνται ότι έγινε χθες! Σκέφτομαι όταν ιδρύθηκε η ΑΕΚ θα σκέφτονται τι θα γινόταν στα… 100 χρόνια. Πολλές φορές οι άνθρωποι ζουν μόνο το παρόν. Ο εγωισμός που έχει πολύς κόσμος… Σκέφτομαι πολύ παραπάνω. Σε αυτά τα 100 χρόνια έχουν περάσει πολλοί προπονητές, πολλοί καλοί παίκτες, πολύς κόσμος που θα ήθελε να δει πως είναι σήμερα το κλαμπ. Κόσμος που έχει κερδίσει τίτλους. Αυτό με συγκινεί. Η ιστορία προδιαγράφει και το μέλλον – τουλάχιστον όπως το σκέφτομαι εγώ. Κοιτάζω το παρελθόν μου. Ήμουν χαρούμενος όταν είχα ένα πιάτο φαγητό. Αν ήμουν αυτός ο άνθρωπος που κοιτούσα πίσω και σε σύντομο διάστημα πίσω, τώρα που είμαι καλοντυμένος, το πιο απλό θα ήταν να ξεχάσω από πού προέρχομαι. Οι γονείς μου μού έδωσαν αξίες. Κι αυτές τις αξίες σου δίνει ένα κλαμπ. Το κοιτάζεις πίσω και να κοιτάς το παρελθόν, σε βοηθά να κοιτάς στο μέλλον, αλλά όχι στο άμεσο μέλλον – μέχρι εκεί που είναι η μύτη σου. Το μέλλον είναι τεράστιο. Όπως και η θάλασσα. Εξαρτάται από εμάς να γράφουμε ιστορία. Και για να τελειώσω, επειδή είπα αρκετά: πάντα θα είμαι ευγνώμων στον κόσμο της ΑΕΚ γιατί με εκτιμούν ως άνθρωπο. Είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες που έχω δεχθεί αυτά τα 30 χρόνια. Κοιτάζω πίσω, πώς να μην είμαι ευγνώμων όταν μου δίνουν φαγητό; Ακόμα και όταν τα αποτελέσματα είναι αντίθετα δεν θα αλλάξει ο τρόπος σκέψεις μου. Εχει μοναδική ενέργεια ο κόσμος μας».

Από το 60’ μέχρι το 90’ η ΑΕΚ έχει κάνει μία τελική προσπάθεια. Δεν έχει δεχθεί τελική από τον Άρη, αλλά δεν έχει ουσιαστικές φάσεις. Αν τον προβληματίζει με αυτόν και τι έγινε με τον τραυματισμό του Ρότα;

«Οσον αφορά το πρώτο ερώτημα, κάναμε μία τεράστια προσπάθεια να βάλουμε τα δυο πρώτα γκολ και θα μπορούσαμε κι άλλα. Στο ημίχρονο είπαμε πως τα λάθη μας μαθαίνουμε. Πρόσφατα κερδιζαμε 2-0. Απέναντί μας είναι μια ομάδα που βρίσκεται στον τελικό και παίζει καλό ποδόσφαιρο. Ήταν μία πρόοδος για εμάς. Θα μου άρεσε να έβαζε η ομάδα περισσότερα γκολ, όμως με χαροποιεί που δεν δεχθήκαμε φάση για γκολ, δείχνοντας ασφάλεια στο αμυντικό μας κομμάτι. Μιλάμε για ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω αν είδατε τα ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ αυτή την εβδομάδα; Υπάρχουν λάθη. Εβλεπα Νάπολι – Φροζιζόνε σήμερα. Μου αρέσει να βλέπω ποδόσφαιρο. Να μαθαίνω. Ισοφάρισε η Φροζιζόνε τη Νάπολι κι αν δείτε το γκολ, ολοι οι προπονητές μιλάμε γι’ αυτό. Είναι πράγματα που συζητάμε. Όμως είτε είναι καλύτερος ο επιθετικός, είτε έγινε λάθος.

Για τον Ρότα: ήταν μια γρήγορη ενέργεια. Πήγε με δύναμη. Επεσε έτσι γιατί συνηθίζει να παίζει ως δεξιός μπακ. Έπεσε λίγο ανάποδα. Χτύπησε δυνατά. Ηταν ένα χτύπημα. Είναι όμως καλά».

Τι σκεφτόταν όταν έσβηνε χθες τα κεράκια από την τούρτα γενεθλίων της ΑΕΚ;

«Δεν περνούν από το μυαλό μου σκέψεις μόνο όταν… σβήνω κεράκια. Δυστυχώς από το μυαλό μου περνούν συνεχώς σκέψεις. Ίσως να μην πρέπει να σκεφτόμαστε τόσο πολύ. Ζω με πάθος αυτή τη δουλειά, όμως. Είμαι ευγνώμων που μου δίνουν δουλειά».