Αποκλεισμός της ΑΕΚ, που έμεινε με την συλλεκτική φανέλα και με έναν τίτλο λιγότερο στα 100 της χρόνια

Με μπόλικες απουσίες κατέβηκε η ΑΕΚ αλλά και με μια ενδεκάδα ψιλοέκπληξη, αφού είδαμε πολλούς βασικούς. Φάνηκε λοιπόν ότι ο Αλμέιδα μάλλον εγκατέλειψε την μπούρδα για τις δυο ισοδύναμες ενδεκάδες ή για την άλλη φούσκα : την ενδεκάδα του κυπέλλου. Μετρημένα κουκιά είναι οι παίκτες βαρόμετρα, κι αυτοί μέσες άκρες επελέγησαν.

Αυτό που είδαμε στο πρώτο μέρος, ήταν ένα καθαρό παιχνίδι τακτικής. Η ομάδα μας έψαχνε είτε με μακρινές μπαλιές, είτε με κάποιες κάθετες πάσες από τον άξονα τον μοναδικό επιθετικό της, τον Τσούμπερ. Επίσης σε όλες τις στατικές φάσεις που κέρδιζε, ανέβαζε το κεντρικό της δίδυμο στην αντίπαλη περιοχή μπας και μέσω της υπεροπλίας σε ύψος, θα μπορούσε να κερδίσει κάτι. Από την άλλη μεριά ο Άρης, περίμενε ελαφρώς πίσω από το κέντρο και προσπαθούσε να βγάλει κάποια αντεπίθεση.

Το ημιχρόνιο αυτό δεν διεκδίκησε βέβαια ιδιαίτερες ποιοτικές δάφνες, αλλά η ΑΕΚ φάνηκε περισσότερο από τον αντίπαλο της στην διάθεση, στο τρέξιμο και στο πρεσάρισμα. Είχε μια μυθική μορφή μέσα στο γήπεδο, τον Βίνταρο, που έκανε τα πάντα. Έκοβε, προωθούσε την μπάλα και φυσικά βρέθηκε ουκ ολίγες φορές σε θέση σκοραρίσματος. Ήταν μακράν ο κορυφαίος του γηπέδου. Μετά από τον παικταρά αυτόν, είχαμε σχετικά δραστήριους τον Μάνταλο και τον Πινέδα κι αρκετά κινητικούς τον Γιόνσον και τον Τσούμπερ. Είχαμε όμως μπόλικους αρνητικούς, με κορυφαίους τον Σιντιμπέ και τον Άμραμπαντ. Αυτοί έκαναν διαγωνισμό λαθών και στην κυριολεξία η ΑΕΚ έπαιξε χωρίς δεξιά πλευρά.

Συμπερασματικά απειλήσαμε πιο πολύ από τον Άρη και κατορθώσαμε στο τέλος του πρώτου μέρους, σε ένα μελέ, να προηγηθούμε με τον Γκατσίνοβιτς, που κι αυτός τσαλαβουτούσε στα ρηχά νερά. Πίσω δεν είχαμε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, με εξαίρεση δυο περιπτώσεις που προήλθαν από αβίαστα λάθη του Γιόνσον και του Ρότα, αλλά ο Άρης δεν μετουσίωσε τις καλές προϋποθέσεις σε απειλή για την εστία μας. Φυσικά είχε πολλή αγωνία το παιχνίδι διότι όπως έκανε τις επιθέσεις η ΑΕΚ, μένανε πολλοί κενοί χώροι πίσω, αλλά τέλος πάντων αυτό ήταν το σχέδιο του Αλμέιδα, που του βγήκε. Και μακάρι να πάρει χαμπάρι στο διάλειμμα ότι χρειάζονται γρήγορα αλλαγές για να κλειδωθεί το δεξί άκρο και το κέντρο.

Τον χαβά του όμως ο Αλμέιδα. Η ΑΕΚ μπήκε με την ίδια ενδεκάδα στο δεύτερο μέρος κι ακολούθησε την γνωστή φέτος μοίρα της : Σε μια αμυντική αδράνεια της, έφαγε το γκολ και μετά έτρεχε και δεν έφτανε. Και λέω δεν έφτανε, διότι σίγουρα ήταν καλύτερη από τον Άρη, αλλά πλέον μίλαγε η φάση με τον Μάνταλο που το παιδί φυσικά είχε χτυπήσει ταβάνι, η έλλειψη σοβαρού επιθετικού μέσα στο τερέν και βέβαια το ξεζούμισμα που γενικώς έχει συντελεσθεί.

Μου φαινόταν ότι ο Άρης πίεσε όσο ήθελε για να ισοφαρίσει και μετά να ξαναγυρίσει πίσω. Και να ξοδεύει ενέργεια η ΑΕΚ, που δεν έβγαινε. Μια ΑΕΚ που ήταν σαφώς καλύτερη αλλά δεν εύρισκε τις λύσεις για να πετύχει ένα δεύτερο γκολ. Έκανε μπόλικες επιθέσεις χωρίς όμως την κλασσική ευκαιρία. Και σιγά σιγά άρχισε να αδειάζει η ενέργεια και να μπαίνουν μέσα αυτοί που θεωρούνται ενδεκάδα κυπέλλου. Με τον Άρη να αμύνεται σθεναρά και να εξακολουθεί να ψάχνει κάποια αντεπίθεση. Μέσα σε μια αμφιλεγόμενη διαιτησία, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο….

Το κύριο ήταν ότι δεν είχαμε αρκετή ποιότητα για αλλαγές κι είχαν αρχίσει οι αλχημείες. Ο Πινέδα ξανά μπακ – που όμως πήγε καλά -, όπως πλέον κι ο Γιόνσον. Αυτές δεν βγήκαν και λογικά ίσως, πόσο καιρό έχουν οι επιστροφές Φερνάντες και Αραούχο, κι οδηγηθήκαμε στην παράταση. Παίζοντας με μεγάλη ένταση και ξεφορτώνοντας τις μπαταρίες εν όψει Κυριακής. Σε παιχνίδι που είχε γίνει πλέον σκληρό και που έφερνε στους πρωταγωνιστές και τον Γιόνσον με τον Μήτογλου.

Στην παράταση πλέον δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά πράματα. Πολλή κούραση και πλέον το παιχνίδι σε μια λεπτομέρεια. Με την ΑΕΚ σταθερά καλύτερη ακόμα κι όταν το μυαλό θόλωνε. Ακόμα κι όταν η ΑΕΚ ήταν μια αλάνα αφού αυτή η ενδεκάδα θάταν αδύνατον νάχει κάνει έστω και μία προπόνηση. Και η ομάδα να τρέχει και να προσπαθεί αλλά να μην βρίσκει λύσεις. Φυσικά και η διαιτησία έβαζε την πινελιά της : Συνεχώς κόντρα, τόσο στον πειθαρχικό τομέα, όσο και σε ένα κραυγαλέο πέναλτυ, που είδε το νούμερο χέρι στήριξης. Και πόσα άλλα δεν είδε… Όπως και πολλοί άλλοι βέβαια που θεώρησαν την ομάδα επαρκή. Και δεν θέλω να μιλήσω άλλο διότι και κουραστικός θα γίνω αλλά και γραφικός.

Κι ακριβώς πριν τα πέναλτυ, ένα μόνο θα ήθελα να γράψω : Ο ΒΙΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΠΑΙΚΤΗΣ.

Διαδικασία των πέναλτυ : Αποκλεισμός της ΑΕΚ, που έμεινε με την συλλεκτική φανέλα και με έναν τίτλο λιγότερο στα 100 της χρόνια.