Στο δικό μου το καραβάνι είναι λίγοι και καλοί

Η Εθνική οδός μας περιμένει για ένα ακόμα ταξίδι. Η Πάτρα είναι κοντά. Ακόμα μια βραδιά ηρώων πλησιάζει. Τα παιδιά του Ζοάν Πλάθα. Τα παιδιά της ΑΕΚ μας έχουν ανάγκη. Η προσπάθεια που έχουν καταβάλλει φέτος είναι για χειροκρότημα. Και μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων θα στηθεί ακόμα ένα πάρτι στο “Τόφαλος”. Στα δικά μας κιτρινόμαυρα μέρη, αυτά της Πάτρας.

Τι κι αν η Τσαρούχα θα προσπαθήσει με τα… τσαρούχια να μας βάλει εμπόδια. Τι κι αν ο Λιόλιος που κάποτε ήρθε να πάρει την ΚΑΕ και του γύρισαν την πλάτη προσπαθήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να σταματήσει την ΑΕΚ. Τι κι αν δούμε περίεργα πράγματα στο παρκέ του κλειστού, ο κόσμος της ΑΕΚ θα είναι στη θέση του. Στο πέταλο για να φωνάξει το “όπου κι αν παίζεις πάντα θα σ’ ακολουθώ” και θα τραγουδά ασταμάτητα “πάμε στην Πάτρα, πάμε στην Κρήτη, πάμε στη Λάρισα και στη Θεσσαλονίκη…”.

Μπορεί στο δικό μου το καραβάνι να υπάρχουν λίγοι και καλοί μα είναι ξεχωριστοί. Μακάρι το πάρτι που στήνεται στην “Αγιά Σοφιά” σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι για την αγέλη του Αλμέιδα να μεταφερθεί και στο μπάσκετ. Με τα όποια λάθη και σωστά έχει κάνει ο Αγγελόπουλος. Γιατί ο Μελισσανίδης δεν έχει κάνει; Άγιος είναι; Απλά όταν κάποτε πανηγυρίζαμε για Διηπειρωτικά, Champions League, Βραζιλίες και τα σχετικά, ο Αγγελόπουλος (που ούτε γεια δεν έχουμε πει) ήταν εκεί για να μας ανάψει τη σπίθα.

Ο Καμπενγκέλε, ο Φλιώνης, ο Νετζήπογλου, ο Κουζμίνσκας (χθες έδωσε το παρών κόντρα στην Μπράιτον) και τα άλλα παιδιά είναι εκεί και μας περιμένουν.

Το πρώτο ευχαριστώ το πήραν σε μια σεμνή τελετή – ένα μικρό παρτάκι που στήθηκε το βράδυ της Τετάρτης σε γνωστό καφέ της Νέας Φιλαδέλφειας. “Και ξανά ξανά…” τραγούδησαν όλοι με την ευχή, προσμονή και ελπίδα να την δουν κι αυτοί όπως κι εγώ, αλλά όπως και όλος ο κόσμος της ΑΕΚ, ξανά Βασίλισσα…