Καμία αστάθεια δεν μπορεί να ανταμειφθεί στο ποδόσφαιρο
Oι γιορτές θα αποδειχθούν βάλσαμο για όσους συμπολίτες μας μπορούν πραγματικά να χαλαρώσουν αυτές τις μέρες. Πλέον είναι λιγότεροι από παλιότερα… Αυτό θα γίνει και για την ΑΕΚ, μονάχα αν μπορέσει στην επιστροφή της να αφήσει πίσω αυτά τα στοιχεία που την έκαναν να χάσει τέσσερις βαθμούς μέσα σε τρεις μέρες και να μην είναι πρώτη. Και δεν είναι πρώτη γιατί με τα σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζει δεν αξίζει να είναι πρώτη… Καμία αστάθεια δεν μπορεί να ανταμειφθεί στο ποδόσφαιρο…
Η φετινή ΑΕΚ δεν μπορεί να έχει μία σταθερή πορεία. Πότε γιατί είναι κουρασμένη, πότε γιατί είναι άτυχη, πότε γιατί είναι ασόβαρη, πότε γιατί οι αντίπαλοι μπορούν να της βάλουν εμπόδια που δεν τα περιμένει (κακώς μεν, αλλά αυτό συμβαίνει…). Οι συνταγές της αποτυχίας φέτος είναι πολλές. Ενώ πέρυσι όταν (σπάνια) έρχονταν άσχημα αποτελέσματα, κανένας δεν έχανε την αισιοδοξία του και την πίστη στην ομάδα και τον προπονητή. Συνήθως έφταιγε η μπροστινή αφλογιστία. Φέτος πότε φταίει η επίθεση, πότε η άμυνα, πότε και οι δύο λειτουργίες μαζί, πότε ο Αθανασιάδης, πότε το ένα, πότε το άλλο. Αλλά, κυρίως η απομάκρυνση της ομάδας από τους γνώριμους ρυθμούς έντασης…
Και τώρα, μετά τα δύο συνεχόμενα 2-2, τα ακούνε όλοι. Το κλίμα θυμίζει προ Αλμέιδα εποχή. Οι αντίπαλοι της ΑΕΚ στη φετινή Super League 1 φεύγουν συχνά με αποτέλεσμα και αυτό δεν προσμοιάζει με τη δυναμική της Ένωσης. Στις Σέρρες η ΑΕΚ έβγαζε στο γήπεδο την ανωτερότητά της, χωρίς να πατήσει γκάζι. Χάρη στους αυτοματισμούς που έχει από τη δουλειά τόσων μηνών. Και θα αρκούσε να πάρει άνετα τη νίκη, αν μπορούσε να σφίξει την άμυνά της έτσι ώστε ο Πανσερραϊκός να μην σκέφτεται καν να ψαχτεί μπροστά. Αλλά όταν η ΑΕΚ είναι πλαδαρή, ο άλλος όχι μόνο το σκέφτεται αλλά και από το πουθενά γίνεται επικίνδυνος. Μέχρι που στη ρίχνει τη δαγκωματιά και σε στέλνει…
Απαράδεκτη νοοτροπία, άσχημα αποτελέσματα, μη εορταστικό κλίμα. Και όλοι εμείς εξακολουθούμε να περιμένουμε την ΑΕΚ που θέλουμε για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα και όχι για ημίχρονα ή εικοσάλεπτα, ή σε ευρωπαϊκά ματς (στα οποία ξέρεις εκ των προτέρων πως αν δεν βγάλεις ένταση, θα έρθει φάπα…). Έτσι όπως κύλησαν οι πρώτοι μήνες, ναι μπορεί η Ένωση να χάσει το φετινό πρωτάθλημα. Και θα το χάσει, αν το χάσει…, γιατί αυτή δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τα (πολλά) προσόντα της. Δεν έχει απέναντί της κάποιους φοβερούς αντιπάλους, και αυτό γιατί ούτε αυτοί (με εξαίρεση τον ΠΑΟΚ των τελευταίων εβδομάδων) δεν πείθουν με (και για) τη διάρκειά τους. Το φετινό πρωτάθλημα είναι όντως αμφίρροπο, αλλά είναι και η ΑΕΚ αμφίρροπη στο μέσα της. Γενικά είναι μία ΑΕΚ ανισόρροπη (σε ζητήματα ποδοσφαιρικής νοοτροπίας κυρίως). Όχι πως κάνει τρέλες, αλλά έχει μεταπτώσεις επί της ουσίας ανεξήγητες και σίγουρα απρόσμενες…
Το 2023 ήταν ένα πολύ καλό έτος για την ΑΕΚ. Νταμπλ, πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, ευρωπαϊκές προκρίσεις, απύθμενη οπαδική ζέση, καθολική αναγνώριση από τους άλλους. Όμως, η αλλαγή του έτους (προς το 2024 πια) περιλαμβάνει και προβληματισμό και ανησυχία. Δικαίως. Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς μετά από τα αποτυχημένα αποτελέσματα και κυρίως από τις αιτίες από τις οποίες προέκυψαν… Κλείνω λέγοντας ξανά πως έτσι δεν παίρνει η ομάδα του Αλμέιδα πρωτάθλημα και γιατί να το πάρει άλλωστε με τέτοια σκαμπανεβάσματα; Άσχετα αν πιστεύω ακόμα πως η ΑΕΚ θα το πάρει. Ευσεβείς πόθοι; Ιδέα δεν έχω και δεν είναι δική μου δουλειά. Αυτή είναι η δουλειά όσων βρίσκονται στην ομάδα από τα διοικητικά πόστα μέχρι τους αναπληρωματικούς που μένουν εκτός αποστολής σε ένα ματς. Αυτοί θα επαναφέρουν την ΑΕΚ στη σωστή ρότα. Αν θέλουν. Γιατί μπορούν σίγουρα…
Θα αποφύγω σε αυτό το σημείωμα να υποδείξω εγώ το τι πρέπει να γίνει. Και γιατί δεν ξέρω, και γιατί οτιδήποτε και αν γράψουμε εμείς, η ομάδα θα κάνει στο τέλος τα δικά της. Και είτε θα της βγει, είτε όχι. Προς το παρόν κατά βάση δεν της βγαίνει, γιατί αυτό προδίδει το κλίμα που υπάρχει στον κόσμο της. Και αυτό πάντα, το συλλογικό αισθητήριο, είναι ο καλύτερος και πιο αποτελεσματικός κριτής. Έχουμε θεματάκια και δεν έχει νόημα να το κρύβουμε… Αλλά ούτε και να θολώνουμε και να τα ρίχνουμε όλα (και όλους…) στον καιάδα. Την ΑΕΚ μας θέλουμε πίσω. Και θα την έχουμε γιατί δεν γίνεται στη γιορτή των 100 χρόνων να είναι όλοι εκεί και να μην είναι όπως πρέπει το ποδοσφαιρικό τμήμα. Για να δούμε λοιπόν…
ΥΓ. Στην αλλαγή του χρόνου σε πείσμα της συγκυρίας θα πρέπει να αντιληφθούμε την ΑΕΚ ως αυτό που πραγματικά είναι. Μία άδολη λατρεία, ένα αποκούμπι, κάτι που μόλις λίγο καιρό πριν μας πρόσφερε πολλές και διαρκείς χαρές, μία αιτία να πεισμώσουμε για να δικαιώσουμε όλους όσοι έφυγαν από το μάταιο τούτο κόσμο και σχετίζονταν με αυτήν… Δεν είναι και λίγα όλα αυτά για να μπούμε όλοι φορτσάτοι και να δώσει η ΑΕΚ συνολικά τις απαντήσεις σε ερωτήματα που ατυχώς η ίδια δημιούργησε με τα αγωνιστικά καμώματά της τους τελευταίους μήνες…
ΥΓ1. Ας τα βάλει ο κάθε παίκτης μόνος του κάτω. Να αξιολογήσει με παρρησία και ευθυκρισία τον εαυτό του. Και ύστερα μπροστά σε όλους τους άλλους να πει το γιατί αναλαμβάνοντας τη σχετική ευθύνη. Και κυρίως μέσα στο γήπεδο να αποδείξει το πώς δεν θα ξαναγίνουν όσα έγιναν…
YΓ2. Oι αντίπαλοι δεν έχουν καμία υποχρέωση να σεβαστούν τα ψυχολογικά της ΑΕΚ, ούτε να την περιμένουν να τα ξεπεράσει. Το πρόγραμμα έχει τους δικούς του όρους και η Ένωση καλείται από την αρχή πάλι να ανεβάσει ρυθμούς και εντάσεις…
YΓ3. Για τα λάθη του Αθανασιάδη δεν χρειάζονται σχόλια και από μένα. Τι να προσθέσω; Όμως, ισχύει και το γεγονός πως αν η ομάδα εμφανιζόταν με τη συνοχή και την πιεστικότητα που τη συνήθιζε, ούτε θα στοίχιζαν, ίσως ούτε καν να λάμβαναν χώρα οι σχετικές φάσεις. Επομένως, επιμένω, το κυρίαρχο ζητούμενο είναι η ομαδική εικόνα.
