Χρειάζεται ταυτόχρονα πολύ καλά πολλά πράγματα
Θα ξεκινήσω κάπως ανάποδα. Ίσως το έχουμε και ανάγκη, ειδικά από τη στιγμή που για άλλον έναν αγώνα στη Νέα Φιλαδέλφεια οι αντίπαλοι κατάφεραν να τη σκαπουλάρουν… Σημαντικό, λοιπόν, το χειροκρότημα του κόσμου στις κερκίδες στο τέλος του αγώνα. Όλα τα λεφτά. Καθρέφτης της κατάστασης. Ο κόσμος αντάμειψε την προσπάθεια γιατί έκρινε πως αυτό ήταν το σημαντικότερο. Το κριτήριο του κόσμου τις περισσότερες φορές είναι αλάθητο. Μένω σε αυτό γιατί, με ποδοσφαιρικούς όρους, με μισή ώρα μπάλα δεν μπορείς να κερδίσεις μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός που φέτος μαθαίνει ξανά τα βασικά, αλλά μέχρι στιγμής το κάνει καλά (με το νέο προπονητή στον πρωταγωνιστικό ρόλο)…
Από εκεί και πέρα, έρχεται το τέλος του Σεπτέμβρη σιγά σιγά και πρέπει όλοι να αφήσουμε το πέρυσι πίσω. Πλέον, η φετινή σεζόν αρχίζει να γράφει τη δική της ιστορία, να θέτει τους δικούς της όρους και να έχει τις δικές της ιδιαίτερες απαιτήσεις. Το πρόγραμμα της ΑΕΚ εδώ και καιρό, αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα, είναι υψηλών απαιτήσεων. Προσπαθώ να μπω στη θέση του Αλμέιδα και αισθάνομαι έναν κόμπο… Ακόμα και αν η ΑΕΚ είχε κάνει εφτά (που λέει ο λόγος) επιπλέον μεταγραφές οι συνθήκες και πάλι θα απαιτούσαν από την ομάδα να κάνει ταυτόχρονα πολύ καλά πολλά πράγματα και ο Αλμέιδα θα είχε να λύσει έναν από τους δυσκολότερους γρίφους ενδεχομένως και στην έως τώρα καριέρα του. Γιατί, το πιστεύω ακράδαντα, είναι πιο δύσκολο να ανταπεξέλθει μία ομάδα στις απαιτητικές και σύνθετες υποχρεώσεις που έχει έως τώρα (στο ξεκίνημα της σεζόν δηλαδή) η ΑΕΚ, παρά να περάσει από την αρχή ένας προπονητής τις αρχές του και αυτές να εφαρμοστούν σε πολύ καλό βαθμό (όπως έγινε πέρυσι με την ΑΕΚ του Αλμέιδα).
Από την άλλη, θα πείτε πολλοί, αυτή είναι η δουλειά τους όλων αυτών και όφειλαν να ήταν έτοιμοι, για την ακρίβεια πανέτοιμοι. Πάσο. Εδώ η μαγική λέξη είναι η λέξη προγραμματισμός. Μακάρι να έχει γίνει ο καλύτερος δυνατός γιατί η σεζόν φέτος θα είναι πολύ μακριά. Ειδικά σε σχέση με αυτό που έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια η ΑΕΚ. Σε κάθε περίπτωση, αποκλείεται το καλοκαίρι και ο Ματίας Αλμέιδα να ξέχασε την προπονητική…
Το 1-1 με τον Ολυμπιακό φυσικά δεν καλυτέρεψε τη (βαθμολογική) θέση της Ένωσης στο φετινό πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι ούτε καταστροφή, ούτε όψιμη αιτία να τα βάψουμε μαύρα… Αφού η ομάδα δεν μπορεί ακόμα να πιάσει τους γνώριμους ρυθμούς για παραπάνω από μισή ώρα, ας επιδοθούμε σε μία βαθμοθηρία. Το να χάνεις εσύ δύο βαθμούς στην έδρα σου (ειδικά μετά τη γκέλα με τον Πανσερραϊκό) είναι κάτι το μη επιθυμητό, αλλά έχασε δύο βαθμούς και ο Ολυμπιακός. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Και ο ΠΑΟΚ χάνει βαθμούς, ενώ στο χέρι της ΑΕΚ είναι να κάνει και τον Παναθηναϊκό να αρχίσει να χάνει και αυτός την επόμενη Δευτέρα. Το έργο της στη Λεωφόρο πάντως μοιάζει βουνό γιατί στην περσινή άκρως δυσκολοκατάβλητη εικόνα των «πράσινων» φέτος έχει προστεθεί (μεταγραφική) ποιότητα και ενεστωτική καλή αύρα (που έσβησε την έντονη πίκρα από την απώλεια του τίτλου πέρυσι την άνοιξη).
ΥΓ. Οι καλές αποδόσεις και οι διακριτές παρουσίες όπως του Ζίνι (πρέπει να) είναι χτίσιμο-βάση για την ομαδική βελτίωση που ζητείται. Όταν ένα σύνολο ψάχνεται να αποκτήσει την ταυτότητά του μέσα στο τερέν, η μεγαλύτερη βοήθεια έρχεται από τις ατομικότητες που παίζουν καλά.
ΥΓ1. Εγώ αυτό που κρατάω ως περισσότερο αρνητικό από το κυριακάτικο ντέρμπι είναι πως η ΑΕΚ δεν τον «τελείωσε» τον Ολυμπιακό όταν μπορούσε να το κάνει. Είναι μεγάλη ανάγκη η Ένωση σε αυτό το χρονικό διάστημα να έχει αποτελεσματικότητα.
ΥΓ2. Το ματς με τη Μπράιτον ας το αντιληφθούμε ως μία όμορφη ποδοσφαιρική παράσταση και χωρίς άγχος ας διεκδικήσουμε έναν ωραίο ρόλο στο συγκεκριμένο έργο…
