ΣΚΕΨΕΙΣ

Παρέα με τον προσωπικό μου καρδιολόγο

Ακόμα δεν ξεκίνησε καλά καλά η σεζόν κι έχω πάρει αγκαλιά τον προσωπικό μου καρδιολόγο και τον πηγαίνω αριστερά και δεξιά, για να δούμε τη φετινή ΑΕΚ. Πότε στο γήπεδο, πότε σε κανένα καφέ. Αναλόγως την περίσταση. Έξι αγώνες έχει δώσει η αγέλη του Αλμέιδα, τέσσερις για την Ευρώπη και δύο για το πρωτάθλημα και σε κανέναν από αυτούς δεν είπα “άντε ρε π… μου ξεμπερδέψαμε νωρίς”. ΑΕΚ είσαι πρέπει να τα κάνεις όλα τα ματς ροντέο.

Με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ είδαμε δύο παιχνίδια “η ζωή σου ο θάνατός μου”. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δύο αγώνες που δεν έπρεπε να γίνουν ποτέ μετά τη δολοφονία του Μιχάλη από χέρια Ναζί. Είτε αυτοί είναι Κροάτες, είτε βαζέλες για εμένα δεν αλλάζει τίποτα. Όλοι αυτοί οι περίεργοι δήθεν μάγκες ήρθαν στη Νέα Φιλαδέλφεια για να σκοτώσουν. Είτε με μαχαίρια είτε με ρόπαλα. Δυστυχώς είχαμε τη δολοφονία του Μιχάλη. Ευτυχώς δεν μετρήσαμε κι άλλους νεκρούς, κάτι που θα μπορούσε να γίνει εύκολα. Τα βίντεο με ανατριχιάζουν.

Η UEFA αποφάσισε τελικά να διεξαχθούν οι αγώνες αντιστρόφως, με την καψούρα μας να πηγαίνει στην Κροατία έχοντας να διαχειριστεί μια δολοφονία κι έναν Αλμέιδα να διαχειριστεί τους παίκτες του. Ο Κωστάρας, ο Γαλανόπουλος όμως τους το έκατσε καλά το μπαλάκι, κάτι που θα τον θυμούνται για πάντα. Η ρεβάνς στη Νέα Φιλαδέλφεια πέρασε από 40 κύματα. Ο Αραούχο αρχικά και ο Βίντα έπειτα, αλλά πάνω απ’ όλα η στήριξη του κόσμου έδωσαν μια γερή σφαλιάρα στον Ναζισμό. Γκολ και πρόκριση.

Στο δρόμο μας η Αντβέρπ. “Της ρίξαμε τριάρα στο φιλικό γιατί να μην το κάνουμε και τώρα” έλεγαν κάποιοι. Αμ δε! Η μπάλα μπορεί να έχει μέσα της αέρα αλλά χρειάζεται και τρόπο να την κλωτσάς. Άγχος, κακές τελικές προσπάθειες και το ματς στραβώνει στο Βέλγιο με ήττα. Άντε πάλι να διαχειριστείς μια κατάσταση στη Νέα Φιλαδέλφεια. Άντε πάλι να διαχειριστείς όλους αυτούς του υπέρμετρα αισιόδοξους “τρία γκολ θα τους βάλουμε για πλάκα”. Παπαριές μανίτσα μου! Δύο ταχύτητες πάνω οι Βέλγοι σε ταχύτητα. Σωματοδομή απίστευτη. Λες και μετά το ποδόσφαιρο δούλευαν πόρτα σε κάποιο σκυλομάγαζο της Εθνικής οδού του Βελγίου. Κι ένας Φαν Μπόμελ που ήξερε να “στήσει” με τέτοιον τρόπο την ομάδα του ώστε να μας κάνει τη ζημιά. Και μας την έκανε. Η ΑΕΚ πίστεψε στο θαύμα με τον Αραούχο αλλά πλέον ήταν αργά… Μοιραία ήρθε ο αποκλεισμός και το… μπαλάκι της κληρωτίδας, μας έφερε σε όμιλο Champions League κόντρα σε Άγιαξ, Μαρσέιγ και Μπράιτον. Να έχεις παίξει τζόκερ και να μην πιάσεις ούτε έναν αριθμό.

Πάμε και στα δικά μας. Εδώ στην Ελλαδίτσα μας. Πρώτη αγωνιστική που ουσιαστικά ήταν δεύτερη κόντρα στον Πανσερραϊκό. Τρώμε γκολ στο 1ο λεπτό και μετά αγκωμαχάμε να το ανατρέψουμε. Τα λεπτά κυλούσαν. Οι παίκτες δεν είχαν καθαρό μυαλό, ο κόσμος είχε άγχος, κάπου μας μπέρδεψε και ο Αλμέιδα. Η ισοφάριση ήρθε μετά κόπων και βασάνων, όχι όμως και η νίκη. Πεταμένοι πρώτοι βαθμοί στο ΝΑΟ.

Χθες ήταν η σειρά του Βόλου να μας βάλει δύσκολα. Και τα έκανε ακόμα πιο δύσκολα η αποβολή του Μάνταλου που νόμιζε ότι έπαιζε σε ταινία του Μπρους Λι. Δεν εξηγείται αλλιώς η βλακώδης κίνησή του να πάει με αυτόν τον τρόπο να πάρει την μπάλα. Κάπως έτσι μείναμε με 10 παίκτες και τρέχαμε και δεν φτάναμε. 1-0, 1-2, 2-2 και ο τρελοκαράφλας Άμραμπατ πήρε την μπάλα που έκαιγε και την έστειλε στα δίχτυα. Πάλι πέναλτι στο κέντρο της εστίας… Παιδιά πρέπει να σημαδεύουμε και καμιά γωνία που και που.

Ο προσωπικός μου καρδιολόγος σε όλα τα παραπάνω κοντά μου. “Τη γλιτώσαμε και σήμερα” είπα από μέσα μου κι ένας αναστεναγμός βγήκε προς τα έξω… Το ότι χρειαζόμαστε ενίσχυση πάντως φωνάζει από μακριά. Δεν ξέρω αν το βλέπω εγώ και εσείς παρέα, αλλά η ΑΕΚ θέλει τουλάχιστον 3-4 μεταγραφές που θα την ανεβάσουν επίπεδο. Δεν γίνεται σε τρεις διοργανώσεις να τα βγάλουν πέρα οι παίκτες μας.

Τώρα όμως χρειάζεται ηρεμία… Χαλάρωμα. Αντιμετώπιση της κατάστασης. Η διακοπή του πρωταθλήματος ήρθε ταμάμ. Ο Αλμέιδα με το αλλαγμένο τραγούδι από τα Κατσαμπάκια πρέπει να κάνει τη δουλειά του. Η αγέλη του να βρει τα πατήματά της και σαν “ματωμένο” λιοντάρι όπως είναι να αρχίσει να δαγκώνει… Πρώτο θύμα στην νέα εκκίνηση πρέπει να είναι τα παιδιά του Πειραιά.

***Με αγάπη απ’ το ποδόσφαιρο του πεζοδρομίου, της αλάνας, των τσιμέντων. Μάκια!!!