Η ΑΕΚ έβαλε τον Ατρόμητο στο παιχνίδι, έναν αντίπαλο που ήρθε να δει το γήπεδο και να χάσει

Τι σιχτήρι ήταν αυτό ρε παιδιά; Νάταν το άγχος για την πρώτη νίκη στο γήπεδο μας; Νάταν το rotation του Αλμέιδα και η πιθανή υποτίμηση του αντιπάλου; Νάταν ότι δεν μας πάνε τα φεγγάρια; Πού να ξέρω κι εγώ από μεταφυσική; Το σίγουρο είναι ότι όλοι πήγαν να γιορτάσουν και να τιμήσουν την ομάδα για τα δυο τελευταία αποτελέσματα της, και φύγανε σκασμένοι κι αγανακτισμένοι. Προβληματισμένοι βρίζοντας.

Δεν είδα κάτι το μεμπτό στην ενδεκάδα. Ίδιο σύστημα, άλλοι παίκτες μεν , αλλά πουθενά δεν θα μπορούσες να μιλήσεις για πειραματική ενδεκάδα. Η οποία όμως καθώς προχώραγε το παιχνίδι, έπεφτε. Κι αποσυντονίστηκε πλήρως με τις αλλαγές του προπονητή μας. Αντί να πάρει ενέργεια με φρέσκια πόδια και πνευμόνια, μπερδεύτηκε πλήρως και ισοφαρίστηκε. Σε φάση πέναλτυ που εφερε και κόκκινη στον Σιντιμπέ. Κι ήταν αστείο να βλέπεις τον Μάνταλο να κερδίζει πέναλτι κι αυτός, και να βγαίνει και mvp.

Όχι αδίκως. Ήταν τρομερά πολύτιμος στην εξέλιξη, αλλά πώς μπορείς να πεις ότι για τα πάντα ήταν αυτός ο υπεύθυνος; Αυτός που σου έδειχνε ότι ούτε αλλαγή του Πινέδα μπορεί να θεωρείται, αλλά ούτε ότι μπορεί να κατευθύνει πλέον την ομάδα. Μια ομάδα που προηγήθηκε σωστά στο πρώτο ημιχρόνιο, αλλά δεν μπόρεσε να κλειδώσει το παιχνίδι με ένα δεύτερο γκολ. Και γι΄αυτό θεωρώ ότι την κύρια ευθύνη την είχε ο Μάνταλος, ή ο Αλμέιδα που τον έχρησε πάλι αλλαγή των 6 εκατομμυρίων, ή το κακό στήσιμο του Πισάρο, που χαραμίσθηκε στα πλάγια, αντί να είναι πίσω από τους επιθετικούς.

Μια ΑΕΚ, που είχε κορυφαίο το Γιόνσον. Μια ΑΕΚ πρόθυμη μεν αλλά χωρίς να μπορεί να αποφύγει το οριζόντιο ποδόσφαιρο, καταλήγοντας σε σέντρες απέναντι σε πανύψηλο κεντρικό δίδυμο. Μια ΑΕΚ που είχε ολοκληρωτική κατοχή μπάλας, αλλά φώναζε ότι στο κομμάτι δημιουργία υστερεί. Μια ΑΕΚ που μάλλον δεν μπορεί να παίξει χωρίς τον Πινέδα. Κι ας είχε και τον Χατζησαφί σοβαρότατο, κι ας είχε και τον Σιντιμπέ σε καλή βραδιά μέχρι την κόκκινη. Μια ΑΕΚ που έφαγε την πρώτη τελική στο 78 λεπτό.

Μέχρι τότε ήταν παράσταση για έναν ρόλο το παιχνίδι, αλλά ανούσιο, φλύαρο, βαρετό. Με έναν αντίπαλο της πλάκας. Πραγματικής πλάκας όμως. Κανονική ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Με μια διπλή ζώνη άμυνας αλλά πολλή χαλαρή. Τίποτα το ιδιαίτερο πίσω και χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να βγει στην αντεπίθεση. Κάπως έτσι πήγε το πρώτο μέρος. Με συντριπτική κατοχή μπάλας από μέρους μας, αλλά πολύ κλο κλο κι από αυγό τίποτα. Μέχρι την φάση του πέναλτι, που προκλήθηκε από ατομική ενέργεια του Αραούχο με μακρινό σουτ που βρήκε στο δοκάρι.

Απόλυτα δίκαιο αυτό, που όμως έφερε μια σύγχυση στον Αλμέιδα, που του αρέσει κάπως να αδικείται ή να είναι και λίγο outsider. Κι έσπευσε να κάνει αλλαγές στο εξηκοστό λεπτό – καινοφανές αυτό -, που φάνηκαν σωστές αλλά δεν του πρόφεραν τίποτα. Προσοχή : Οι αλλαγές σωστές ήταν, οι παίκτες είχαν την ευθύνη. Που τα έκαναν μαντάρα. Κι ήρθε η ισοφάριση. Κι ήρθε ένας αποσυντονισμός, κι έβλεπες τον Ατρόμητο και τον προπονητή του, να θεωρεί ότι αδικούνται. Που μπορεί και να είχαν και δίκιο, αλλά τι να πούμε κι εμείς; Στην εξέδρα εννοώ.

Να περιμένουμε καρτερικά σχεδόν ένα τέταρτο για το τι θα αποφασίσει το var. Ενώ είχαμε έρθει για ένα ευχάριστο βράδυ, να μην βλέπουμε μπάλα αλλά καθυστερήσεις κι αναμονή της τεχνολογίας. Που έκανε την ΑΕΚ ρεζίλι, κοινώς. Να κερδίζει τον τελευταίο της βαθμολογίας και πραγματικά αδύναμο, με δύο πέναλτι; Να έχει τον Μάνταλο mvp επειδή κέρδισε το πέναλτι; Να μην μπορεί να βάλει ένα δεύτερο γκολ όντας απόλυτη κυρίαρχη στο πρώτο μέρος; Να περιμένει δημιουργία παιχνιδιού από τον Μάνταλο; Τουλάχιστον αστεία πράματα. Άκου κύριε Αλμέιδα : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΥΘΥΝΕΣ Ο ΜΑΝΤΑΛΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ. ΠΛΕΟΝ. ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΤΟ ΣΚΟΡ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ.

Και κακήν κακώς κερδίσαμε. Και κακήν κακώς είδαμε μία μπούρδα. Που μας άγχωσε κιόλας. Απέναντι σε αντίπαλο της πλάκας, που ήρθε για να δει το γήπεδο και για να χάσει. Και που η ΑΕΚ τον έβαλε στο παιχνίδι. Μια ΑΕΚ, που δεν έχει ούτε την δικαιολογία ενός εχθρικού διαιτητή : Σήμερα ήταν κότα ο Παπαδόπουλος κι απόλυτα συμβιβασμένος. Η ΑΕΚ ήταν κακή κι αδιάβαστη. Απλά δεν μπορεί να φάει παραπάνω αρνητική κριτική διότι μας έχει φέρει δύο τεράστια αποτελέσματα. Οπότε δίνουμε συγχαρητήρια, αλλά θέλει και λίγο παραπάνω σεβασμό ο κόσμος αλλά και η υστεροφημία μας που χτίζεται τώρα.

Υγ. Άλλη μια πειστική εμφάνιση από τον Περουβιανό. Νομίζω ότι είναι καλός παίκτης. Ελπίζω ο Ζίνι να μην πείστηκε ότι είναι παικταράς. Θεωρώ ότι όταν παίζει ο Πόνσε, θα πρέπει να υπάρχει άλλου τύπου εκμετάλλευση.