Σκέψεις-λογικές εικασίες για την επόμενη χρονιά
Τώρα που η ποδοσφαιρική ΑΕΚ βρίσκεται σε κατάσταση pause όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι είναι λογικό να ψάχνουμε υποκατάστατα. Και εντάξει είχαμε τους αγώνες των Εθνικών, με έντονο το στοιχείο το ενωσίτικο. Λίγο η έδρα της Εθνικής στο ματς με την Ιρλανδία, λίγο οι παίκτες της ΑΕΚ (πρώην, νυν και επόμενοι…) που φοράνε εθνόσημα, πάλι είχαμε κάτι να καταπιαστούμε. Τώρα είναι λίγο πιο δύσκολα. Όμως, τώρα είναι η ώρα και για κάποιες σκέψεις για το άμεσο μέλλον.
Εμπεδώθηκε την προηγούμενη αγωνιστική σεζόν από τους πολυπληθείς φίλους της ΑΕΚ πως μία ομάδα δεν παίζει μόνη της. Το εντυπωσιακό ξεκίνημα του Παναθηναϊκού με τον πρώτο γύρο που έκανε μπέρδεψε πολύ τα πράγματα, δημιούργησε διανοητικές συγχύσεις και δεν άφησε να χαρεί ο κόσμος στην επάρκεια που άρμοζε (χωρίς βαθμοθηρικές σκοτούρες) τη μπαλάρα που έπαιζε από ένα σημείο και μετά η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα… Ας είναι. Η ΑΕΚ κοιτάει και πώς να ενδυναμωθεί η ίδια, αλλά πρέπει να κοιτάει τι γίνεται και γύρω της. Από τη στιγμή που για μία νταμπλούχο η διατήρηση των σκήπτρων είναι βασικός στόχος, στο στρατόπεδο της ΑΕΚ χρειάζεται να παρακολουθούν και να κρίνουν τα δρώμενα σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ… Στη δέουσα δοσολογία βεβαίως βεβαίως, και δίχως να παύει ποτέ να είναι βασική προτεραιότητα η ίδια η ΑΕΚ. Άλλωστε, εδώ που έχει φτάσει η Ένωση σαν επίπεδο, της αρκεί η ίδια να είναι όπως πρέπει για να μπορέσει να διατηρήσει την πρωτιά στα εγχώρια… Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και δεν εμπεριέχει καθόλου αλαζονεία. Ίσα ίσα, μόνο όσοι σέβονται, και καταλαβαίνουν τα προτερήματα των αντιπάλων τους μπορούν να τους αντιμετωπίσουν με τους πιο εύστοχους τρόπους…
Πάμε, λοιπόν… Ο Παναθηναϊκός της επόμενης σεζόν έχει να αντιμετωπίσει δύο βασικά θέματα, που μπορεί να γίνουν και προβλήματα. Το ένα είναι πως είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί το 12 στα 13 που πέτυχε πέρυσι και του έδωσε σημαντική βαθμολογική διαφορά (άσχετα αν δεν μπόρεσε να την κρατήσει…). Δεν φαίνεται να διαμορφώνει ένα ρόστερ ικανό να πετύχει τέτοιου είδους σαρωτική επιβολή. Μα, θα πει κάποιος, εδώ το έκανε πέρυσι, γιατί να μην το κάνει ξανά (ειδικά αν έχει φέτος καλύτερο ρόστερ ή καλύτερη ομάδα); Γιατί ο Γιοβάνοβιτς είναι ικανός να κάνει τις δέουσες αλχημείες που θα αυξήσουν το τι παίρνει από τους ποδοσφαιριστές του και ατομικά και σα σύνολο… Το έχει αποδείξει πολλές φορές στην καριέρα του ο συγκεκριμένος coach και απορώ με ορισμένους φίλους των «πράσινων» που καταφέρονται ακόμα και απαξιωτικά για την αξία του… Είπαμε, άλλο πράγμα η κριτική, κι άλλο η ισοπέδωση ή το να αδικείς την πραγματικότητα…
Θα αντιτάξει κάποιος πως σαν τον περσινό πρώτο γύρο (ως προς τη βαθμολογική συγκομιδή), ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει ούτε και με τα καλύτερα ρόστερ της ιστορίας του. Για αυτό λέμε πως το ποδόσφαιρο ναι μεν είναι απλό, αλλά πολλές φορές «σα θρασίμι» κάνει τα δικά του… Από την άλλη, υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος: η είσοδος σε ευρωπαϊκούς ομίλους είναι μία πολύ σημαντική υπόθεση για τους «πράσινους». Που στοιχειοθετεί αν όλα πάνε καλά για αυτούς στο συγκεκριμένο τομέα περαιτέρω ανοδική πορεία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά… Και πρεστίζ προσδίδει, και κίνητρα για το μέλλον δημιουργεί, και πολλά χρήματα στο ταμείο μπαίνουν. Νομίζω πως πρέπει και θα το κάνει, να «ψαχτεί» πολύ ο Παναθηναϊκός για τα εκτός συνόρων πεπραγμένα του. Αυτό, όμως, θα δυσκολέψει την παράλληλη πορεία στο εσωτερικό μέτωπο. Γιατί για να μπορείς να τα φέρεις βόλτα και στα δύο χρειάζεται ένα συγκεκριμένο επίπεδο που δεν ξέρω αν είναι διατεθειμένος ο Παναθηναϊκός να αποκτήσει τα αμέσως επόμενα χρόνια (πριν την είσοδό του στο Βοτανικό, ή τέλος πάντων εκεί κοντά).
Ο Ολυμπιακός, από την πλευρά του, πάντα όταν ξεκινάει μία σεζόν χωρίς να έχει τερματίσει πρώτος την προηγούμενη βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Ειδικά δύο συνεχόμενα χαμένα πρωταθλήματα θα δημιουργήσουν έντονους τριγμούς που θα κάνουν το τρίτο χρόνο μία σχεδόν απαγορευμένη και να την πεις φραστικά προοπτική… Η ομάδα του Πειραιά, μάλλον, θα κοιτάξει να φτιάξει ομάδα από την αρχή. Αυτό σημαίνει πως στο αρχικό διάστημα θα λαμβάνουν χώρα πειραματισμοί και προσαρμογές, θα γίνουν φυσιολογικότατα λάθη ή επιλογές που δεν θα γίνονταν από έναν πεπειραμένο με το ελληνικό πρωτάθλημα προπονητή. Μπορεί, θεωρητικά, ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή να βρει πατήματα, ρυθμό, τεχνικές και να κάνει σερί. Μπορεί να βγάλει μία εικόνα στα ντέρμπι που να του προσδώσει πλεονεκτήματα και μάλιστα καθοριστικά. Μπορεί, μπορεί, πολλά τα μπορεί… Όμως, εδώ και δύο χρόνια ο Ολυμπιακός δεν μοιάζει να βρίσκεται στο καλύτερό του φεγγάρι και πάνω από όλα πολλές επιλογές που κάνει αποδεικνύονται πολύ συχνά αναποτελεσματικές. Στο σήμερα δεν φαίνεται οργανισμός που ψάχνεται για κυριαρχία, αλλά για σύνολο ατόμων που αναζητάει συνοχή, στιβαρό και πειστικό βασικό σχέδιο, και δυνατότητα να γίνει μία γροθιά με διάρκεια στο χρόνο…
Ο ΠΑΟΚ τα τελευταία δύο χρόνια έδειξε πως είναι ικανός για ορισμένα πολύ καλά (παρατεταμένα κιόλας) χρονικά διαστήματα. Στα οποία ξεχνάει να χάσει, δύσκολα τρώει γκολ, ενώ μπορεί και να παίξει θελκτικό ποδόσφαιρο. Όμως, κάποια στιγμή τα καύσιμα εξαντλούνται και σημειώνεται κοιλιά που και την επίτευξη των στόχων αποτρέπει και εσωτερική μουρμούρα και προβληματισμό προκαλεί στο στρατόπεδο της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Μπορεί να το σπάσει αυτό φέτος ο ΠΑΟΚ; Δεν δείχνει να κινείται διαφορετικά, να ανεβάζει δηλαδή τον πήχη των επιδιώξεών του. Το πάει κυρίως για μία ποιοτική και επιτυχημένη δικεπεραίωση… Επομένως, παραμένει ένας υπολογίσιμος και επικίνδυνος υπό συνθήκες αντίπαλος, που όμως μάλλον δεν έχει τα φόντα για να είναι έτσι όπως χρειάζεται και για όσο απαιτούν οι (απαιτητικές πια) περιστάσεις του πρωταθλητισμού…
Ξέρω πως αυτά που γράφω παραπάνω περισσότερο μοιάζουν με εικασίες. Είναι, όμως, λογικές εικασίες που είτε ισχύσουν, είτε όχι, δεν είναι κακό να τις έχουμε στο νου μας σαν τροφή για σκέψη. Όλα πάντα επιβεβαιώνονται και διαψεύδονται πάνω στα χορτάρια. Σε κάθε περίπτωση, θα συμφωνήσω κι εγώ πως εδώ και μήνες η ΑΕΚ βρίσκεται όντως σαν οργανισμός σε πολύ καλό φεγγάρι. Και μάλλον σε καλύτερο από τους άλλους… Αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι το μόνιμο, ούτε διασφαλίζει και μελλοντική υπεροχή. Η Ένωση χρειάζεται σύνεση, εξυπνάδα, τόλμη, δουλειά και κίνητρα… Και όλα θα γίνουν όπως πρέπει… Ξανά…
