Ηρεμία θέλουμε λοιπόν και να προχωρήσουμε όλοι μαζί και πιο οργανωμένα

Τα γνωστά θέματα, όπως τα ξέρουμε χρόνια τώρα. Μια διάχυτη ηττοπάθεια σε όλο το γήπεδο, πριν τον αγώνα. Λες και οι περισσότεροι είχαν το πένθος για τον Μίμη. Λες κι ερχόταν κάποια υπερομάδα να μας παίξει. Σαν να είχαν χάσει όλοι την πίστη τους.

Σε αυτό το κλίμα κατέβηκε το γνωστό σύστημα του Αλμέιδα, αλλά πιο πολύ προειδοποιημένο. Με πιο πολύ κοντρόλ στον ρυθμό. Για να αντέξει περισσότερο. Για να είναι πιο ορθολογικό κι όχι τόσο αφελές. Νομίζω σωστή ήταν η απόφαση, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν ήρθε για να παίξει μπάλα, αλλά για να αμυνθεί. Να αμυνθεί όμως με αξιοπρέπεια για να τα λέμε κι αυτά. Δεν είχε κορυφαίο παίκτη του τον τερματοφύλακα.

Χονδρικά το παιχνίδι ήταν μια σούπα νερόβραστη. Θα τολμούσα να πω χωρίς θέαμα. Σχεδόν χωρίς τελικές. Εντάξει η ΑΕΚ είχε τρία σουτ μακρινά στο πρώτο ημιχρόνιο. Άστοχα. Δύο τρομερές τελικές στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνιου, μία για την κάθε ομάδα. Χαμένα τετ α τετ. Απίστευτα. Τις έβγαλαν οι τερματοφύλακες.

Επίσης είδα μια αρκετά καλή διαιτησία για την ομάδα μας. Όχι ότι μας έβαλε στα καρέ του αντιπάλου, αλλά όπως και να το κάνω την δεύτερη κάρτα στον Μαροκινό, μας την χάρισε δυο φορές. Μέχρι να τον βγάλει έξω στο διάλειμμα ο Αλμέιδα. Για την τελευταία φάση του αγώνα, δεν μπορώ να έχω άποψη. Τι έδωσε, αν το πήρε πίσω, αν δεν το έδωσε. Εγώ όπως έβλεπα την φάση, είδα ένα επιθετικό φάουλ πριν το χτύπημα. Δεν με απασχολεί.

Και δεν με απασχολεί, διότι έχω δει ένα παιχνίδι με κανά δεκάλεπτο καθυστέρηση. Κι έχω δει αυτά που πρέπει. Την ΑΕΚ να θέλει να κερδίσει, αλλά να μην ξέρει τον τρόπο. Ίσως και να μην τον έχει. Τον ΠΑΟ να μην θέλει να χάσει και να το καταφέρνει. Αυτό είναι το συμπέρασμα μου κι αυτή είναι η οπτική μου. Ότι η ΑΕΚ θυσίασε τον ενθουσιασμό της σε μια τακτική, η οποία όμως δεν ήταν αρκετή για να κάμψει το οδόφραγμα του αντιπάλου.

Θέλετε λεπτομέρειες ; Έχουμε. Η ΑΕΚ δεν είχε καθόλου δεξιά πλευρά. Ρότα ( η ευκαιρία που έχασε στο πρώτο μέρος, απλά δεν χάνεται ) και Άμραμπαντ ήταν για τα μπάζα. Φυσικά δεν είχε επίθεση αφού ο Αραούχο δεν είναι πλέον επιθετικός, ενώ κι ο Πινέδα ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό. Κι αυτά όμως παρανυχίδες είναι. Διότι πλέον καταλάβαινες ότι όλη η ιστορία ήταν στο κέντρο. Σιμάνσκι και Γιόνσον, παρά την φιλοτιμία τους, απλά δεν μπορούν να οργανώσουν και να σπρώξουν το παιχνίδι. Είναι απλά τρεχαλατζήδες. Αν λοιπόν τους κατεβάσεις σε επίπεδο τρεξίματος και τους πεις να παίξουν επιτελικά, απλά δείχνουν την γύμνια τους. Και δεν τους κατηγορώ.

Να τα ρίξω πάλι στον προπονητή; Ε, δεν νομίζω. Και τις αλλαγές έκανε ( εντάξει με τον Μαροκινό ρισκάρισε πολύ ) και προσπάθησε να αλλάξει ό,τι μπορούσε. Δεν μπορεί να αλλάξει το dna μας, ούτε να εφεύρει προσωπικότητα στο κέντρο, ούτε και να φτιάξει καινούργιο επιθετικό. Θα μπορούσε ίσως να κατηγορηθεί ότι δεν δούλεψε ένα σύστημα με φορ περιοχής, τον Φαν Βέερτ. Δεν νομίζω ότι θα του έβγαινε. Η άμυνα του ΠΑΟ ήταν σχεδόν αλάνθαστη. Χώρια η πολλή σοβαρή διαφορά που έχουμε : Το μέταλλο. Αυτό δεν το έχουμε και δεν είναι ντροπή να το λέμε.

Διότι στο τέλος και μετά τις τρίχες που γράφω, μένει μια καθαρή ματιά. Και η ΑΕΚ προσπάθησε. Τα έδωσε όλα. Είχε αυτόν τον παίκτη που αδικήθηκε ιδιαίτερα φέτος από τον Αλμέιδα, τον Μήτογλου κορυφαίο. Είχε έναν πολύ καλό Μουκουντί, κι ένα καλά οργανωμένο κέντρο που έδωσε μπόλικες μάχες. Είχε έναν καλό Χατζησαφί και τίποτε άλλο. Οι μονάδες – ποιές είναι αυτές; – οι υπόλοιπες απλά δεν δούλεψαν. Εξαιρώ τον Γκατσίνοβιτς που έδωσε την έκρηξη και το απίθανο, και νομίζω ότι ήταν λάθος που βγήκε έξω όταν μπήκαν οι ξεκούραστοι.

Χονδρικά έλειπε η προσωπικότητα. Χονδρικά είδα μπόλικα κενά στην ψυχολογία και στην νοοτροπία. Που φυσικά μπορώ να τα δικαιολογήσω. Κι όχι να αρχίσω να μανουριάζω στα καλά καθούμενα. Άλλωστε είχαμε μια ήττα στο γήπεδο μας και χρειαζόμασταν να σταθεροποιηθούμε κάπως. Να ξεκουραστούμε και να οργανωθούμε για την συνέχεια. Δεν χάθηκε κάτι το φοβερό, ούτε φυσικά θα γυρίσουμε και θα πούμε ότι τα πάντα είναι φούντο. Όπως φυσικά δεν θα πούμε ότι η ΑΕΚ πελαγοδρομεί στα ντέρμπυ, επειδή λείπει ο Γκαρσία. Φυσικά θα αναρωτηθούμε γιατί αδικήθηκε ο Μήτογλου, γιατί δεν παίζει ο Σιντιμπέ και γιατί δεν κάνει ούτε για αλλαγή ο Ολλανδός. Γιατί δεν υπάρχει οχτάρι καθαρό.

Ηρεμία θέλουμε λοιπόν και να προχωρήσουμε όλοι μαζί και πιο οργανωμένα. Μπορεί να μην μου βγήκε αυτό το 5χ3 που έλεγα, αλλά εδώ είναι όλα μπροστά μας. Κι είναι ωραίο που χαίρονται οι βασικοί μας αντίπαλοι, και πλέον μας έχουν ξεγράψει ( είναι γεγονός αυτό ). Εδώ να είμαστε και να εκμεταλλευτούμε καλύτερα το ρόστερ μας. Έχουμε 15 ημέρες διακοπή και δυο κακά αποτελέσματα για το ευ ζην. Έχουμε το ζην. Και τα παιχνίδια μπροστά μας. Κύρια αυτά που θα δώσουμε μακριά από την Φιλαδέλφεια, που πλέον δείχνει ότι έχει αρχίσει και μας αγχώνει.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ