Αυτομαστιγώματα δεν χωράνε εδώ που έχει φτάσει το πράγμα
Mε την ΑΕΚ βασική, πιο βασική δεν γίνεται…, διεκδικήτρια του φετινού τίτλου του πρωταθλήματος της Super League 1, πια κάθε αγωνιστική έχει άλλες διαστάσεις, άλλους ρυθμούς, άλλους παλμούς… Τώρα ευλόγως η απόλαυση δίνει μεγαλύτερο χώρο στην αγωνία και απαιτούνται αντοχές και guts όχι μόνο από την ομάδα, αλλά και από τους φίλους της. Ο πρωταθλητισμός δεν είναι μονάχα υπόθεση δεξιοτήτων, αλλα και ανταπόκρισης στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του. Το καλό είναι πως το αγωνιστικό τμήμα της ομάδας δείχνει να μπορεί να ανταποκρίνεται με επάρκεια… Και ο βαθμολογικός πίνακας, και η εικόνα των ποδοσφαιριστών του Ματίας Αλμέιδα, συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση…
Η ΑΕΚ έφυγε με το διπλό τόσο από την Κρήτη, όσο και από το Περιστέρι, κάνοντας κάτι πολύ ουσιαστικό. Δημιούργησε υπέρ της ευοίωνες συνθήκες τίτλου. Αυτό το συχνό δημοσιογραφικό κλισέ, που όμως στη συγκεκριμένη περίσταση έχει απόλυτη ισχύ. Αν η ΑΕΚ έχανε κάποιους βαθμούς σε αυτά τα δύο ματς, δεν θα χανόταν, αλλά ΚΥΡΙΩΣ θα δημιουργούσε προβληματισμό για την ικανότητά της να έχει αποτελεσματικότητα πρωταθλήτριας στα κρίσιμα. Που μάλιστα προς ώρας είναι λιγότερο κρίσιμα από τα πολύ πιο κρίσιμα που θα ακολουθήσουν στα play off. Δηλαδή, από αυτά που ξεκινάνε πολύ σύντομα, με «μεταβατικό στάδιο» ένα (εντός έδρας) ντέρμπι με τον Ολυμπιακό…
Κρήτη και Περιστέρι, λοιπόν. Δύο ματς ιδιαίτερων συνθηκών γιατί υπήρχαν συγκεκριμένοι λόγοι για αυτό. Οι κυριότεροι (πέρα από ορισμένα εξωαγωνιστικά); Μα, το αμιγώς ποδοσφαιρικό σκέλος, δηλαδή το γεγονός πως ο φετινός ΟΦΗ (αυτός του δευτέρου γύρου, για την ακρίβεια) και ο Ατρόμητος στην καλή του μέρα μπορούσαν να δυσκολέψουν την ΑΕΚ. Ακόμα και να της στερήσουν τη νίκη. Ο σχετικός τελικός απολογισμός της Ένωσης είναι δύο νίκες, έξι πολυτιμοι βαθμοί (που της επιτρέπουν στο άμεσο μέλλον ένα μη καλό αποτέλεσμα….), και ψυχολογική αβάντα που δεν μπορεί να μετρηθεί… Δύο διαφορετικά σκέλη του ίδιου σεναρίου. Νίκες, με άλλη μεθοδολογία, αλλά με το ίδιο πάνω κάτω στυλ.
Στον ΟΦΗ έλαβε χώρα ένα σχετικά γρήγορο ξεμπέρδεμα και στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα υπήρχε ηρεμία και χαλαρή παρακολούθηση των δρώμενων χωρίς άγχος, αλλά με ευδιάκριτη μερακλίδικη ποδοσφαιρική διάθεση… Στο Περιστέρι, από την άλλη, η ΑΕΚ δεν μπόρεσε στο αρκετά καλό και πειστικό πρώτο ημίχρονό της να αποκτήσει μεγαλύτερη διαφορά από το ένα τέρμα και αυτό έκανε σχεδόν «δίκοπο μαχαίρι» την αναμέτρηση, ειδικά στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Εκεί, όμως, η Ένωση έδειξε πως δεν φοβάται, πως όταν είναι καλά δεν παρεκκλίνει από τους αγωνιστικούς της στόχους και τις αντίστοιχες τεχνοτροπίες. Η ομάδα λίγο πριν τα play off είναι σε καλή κατάσταση. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως παρότι το σκορ ήταν στο εύθραυστο 0-1 συνέχισε να παίζει με τον ίδιο πάνω κάτω τρόπο. Βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί μία λεπτομέρεια, μία ατυχία δική σου, μία εύνοια της τυχης σε μία φάση του αντιπάλου υπέρ του, ένα διαιτητικό σφάλμα, να σε οδηγήσει σε γκέλα. Σε ένα αποτέλεσμα που δεν θα συνάδει με τη συνολική εικόνα ενός ματς ή με τη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα σε δύο εμπλεκόμενες ομάδες. Για αυτό, άλλωστε, το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ. Στο μπάσκετ είναι πολύ σπάνιο ένα αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό από την εικόνα των δύο αντιπάλων. Στο ποδόσφαιρο, όχι και τόσο… Αλλά, η φετινή ΑΕΚ δεν αφήνει τους αντιπάλους της να χαλαρώσουν. Ο Ατρόμητος έψαχνε με θάρρος το 1-1, αλλα ήξερε πως βασικα έπρεπε να αποτρέψει το 0-2…
Φυσικά, είναι άνετο, σχετικά όμορφο και αρκετά ανέξοδο, να φιλολογούμε όταν η ΑΕΚ έχει νικήσει. Όμως, για μία στιγμή. Δεν θα σταθούμε στη νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο ειδικών περιστάσεων (που αποτυπώνονται στη γνωστή ιστορία των δοκαριών) και θα μεμψιμοιρούμε για την όποια δυσκολία της; Ε, όχι. Αυτομαστιγώματα δεν χωράνε εδώ που έχει φτάσει το πράγμα. Μέσα σε ένα μαραθώνιο πρωταθλήματος, μία τελική πρωταθλήτρια έχει νικήσει με όλους τους διαθέσιμους τρόπους. Όπως το έκανε η ΑΕΚ και στο Γεντί Κουλέ, όπως το έκανε και στο Περιστέρι… Από το συνεχόμενο αυτό τριήμερο της διπλής επιτυχίας κρατάμε πως οι παίκτες της ΑΕΚ ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, έχουν αντοχές και διάθεση για τρεξίματα και ποδόσφαιρο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, πλέον νικάνε σχεδόν αυτόματα ακόμα και κάτω από συνθήκες πίεσης…
ΥΓ. Αρκεί, βέβαια, να μη είναι τόσο χαλαρά ή ανυπαρκτα τα μαρκαρίσματα στους χώρους εκείνους που κρίνεται αν μία κατοχή μπάλας μπορεί να γίνει επικίνδυνη ή όχι. Γιατί στο τέλος του αγώνα ο Ατρόμητος βρήκε κάπως τους τρόπους να απειλήσει, άσχετα αν δεν τα κατάφερε…
