Η ανατροπή έδειξε μέταλλο και καθαρό μυαλό και φτιασίδωσε την πολλή κακή εμφάνιση του πρώτου μέρους

Μια ΑΕΚ παιδική χαρά στο πρώτο μέρος. Μια ΑΕΚ αργή, νωθρή χωρίς να έχει ούτε έναν διακριθέντα. Με νωχελικό κέντρο και με άκρα χωρίς συγκέντρωση. Χωρίς ταχύτητα, χωρίς δύναμη κι αποφασιστικότητα και μηδενική κίνηση. Αν σε αυτά προσθέσουμε το τρομερό πάθος των αντιπάλων, το σκληρό παιχνίδι τους όταν χρειαζόταν και την φοβερή αμυντική τους λειτουργία, έχετε πλήρως την εικόνα του μέρους αυτού και το δίκαιο του σκορ. Ναι, δεν ήταν μόνο το γκολ. Ο Ιωνικός είχε απειλήσει και νωρίτερα την σχολική σήμερα άμυνα της ομάδας μας.

Νομίζω ότι ο Σπανός όλη την εβδομάδα μελέταγε την ομάδα μας. Άφηνε να την μπάλα μέχρι την σέντρα, και μετά ορμούσαν στην μπάλα σχεδόν όλοι παίκτες του Ιωνικού και αποσυντόνιζαν τους δικούς μας. Που βέβαια δεν θέλανε και πολύ, αφού φάνηκε ότι οι περισσότεροι ήταν σε κακό ξεκίνημα. Δεν υπήρχαν αυτοματισμοί και φαντασία. Η μπάλα σχεδόν μονότονα κατέληγε στην δεξιά μας πλευρά κι από εκεί επιχειρείτο κάποια σέντρα. Αν μάλιστα θέλω να φανώ και κάπως υπερβολικός, δεν θυμάμαι κάποια τελική προσπάθεια της προκοπής.

Ήταν μάλλον το χειρότερο πρώτο μέρος που έχω δει φέτος. Και δεν το λέω λόγω αποτελέσματος. Το λέω για την συνεργασία των παικτών μας και για τον ρυθμό, τον οποίο επέβαλε ο αντίπαλος. Ένας αντίπαλος που έπαιζε την σωτηρία του κι αυτό ήταν η καλύτερη προειδοποίηση για τον Αλμέιδα. Κατέβηκε με διπλή ζώνη άμυνας, προετοιμασμένος να τα δώσει όλα και να βγει με γρήγορες αντεπιθέσεις στην πλάτη της άμυνας μας, και το κατάφερε. Να μην δώσουμε συγχαρητήρια; Δεν γίνεται παιδιά αυτό.

Στο δεύτερο μέρος, είχαμε άλλαγμα στο σκηνικό. Η ΑΕΚ αποφάσισε να ξυπνήσει κάπως. Λέω κάπως διότι δεν έβγαλε μάτια μεν, αλλά γίνανε σωστές κινήσεις από τον πάγκο. Το ότι πίεσε παραπάνω ήταν εκ των ουκ άνευ βοηθούμενη κιόλας από το ανέβασμα λιγάκι της άμυνας του Ιωνικού. Βγήκαν λοιπόν οι αρνητικοί Σιμάνκσι και Πινέδα και κάπως τακτοποιήθηκε η ομάδα με τον Γκατσίνοβιτς, τον Μάνταλο και τον Φερνάντες.

Χωρίς να υποτιμώ το τρέξιμο που έγινε, θεωρώ ότι η ανατροπή του αποτελέσματος οφείλεται πιο πολύ στο βάθος του ρόστερ. Και σε κάποιους παίκτες που πλέον δεν δέχονται να χάνουν τόσο εύκολα., όσο πέρσι. Τέτοιος είναι ο Βίντα ας πούμε, που ισοφάρισε με ασύλληπτη κεφαλιά. Χωρίς να είναι σπουδαίος σήμερα σε επίπεδο απόδοσης.

Ένα άλλο κομμάτι που βοήθησε ήταν το ότι ο αντίπαλος έμεινε από δυνάμεις κι αναγκάστηκε να αμυνθεί μέσα στην περιοχή του. Εδώ ήταν και το λάθος του Σπανού, που προανέφερα με την άμυνα πιο ψηλά. Η ΑΕΚ πήρε την μπάλα, είχε συντριπτικά ποσοστά κατοχής και μπορούσε να σχεδιάζει επιθέσεις από τα άκρα κυρίως, ενώ έμπαινε πολύ συχνά στην περιοχή του Ιωνικού και απειλούσε είτε με κεφαλιές είτε με σουτ. Σε ένα από αυτά τα κοντινά, είχε κι ένα δοκάρι.

Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στην πολλή μεγάλη απόκρουση του Αθανασιάδη, που κράτησε την ομάδα . Ήταν από τις ελάχιστες αντεπιθέσεις που βγήκαν από μεριάς Ιωνικού. Από εκεί κι έπειτα, όλες οι αλλαγές κάνανε την δουλειά τους. Ο Φερνάντες έδωσε ποιότητα στα δεξιά – ήταν πολύ κακός σήμερα ο Ρότα -, ενώ ο Γκατσίνοβιτς απελευθέρωσε τον Χατζησαφί αλλά και τον Τσούμπερ. Οπότε ο αντίπαλος ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει όλη αυτή την έκρηξη ποιότητας. Το γκολ θα μπορούσε να έχει έρθει και νωρίτερα, όμως μπήκε με ένα πολύ εμφαντικό τρόπο : Την σουτάρα του Τσούμπερ.

Θα περίμενε κανείς να δώσω συγχαρητήρια και σε εμάς. Δεν θα το κάνω φίλτατοι. Διότι η ομάδα φέτος αξίζει πολλά και μόνη της παρ’ ολίγο να χάσει το παιχνίδι. Αδικαιολόγητα μάλιστα. Διότι όσο αξιόμαχος κι αν ήταν ο αντίπαλος, δεν παύουμε να ξέρουμε ότι στην βαθμολογία είναι τελευταίος. Αδύνατος πολύ και με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Αλλά ας το λήξουμε εδώ. Κι ας χαρούμε με την ανατροπή του αποτελέσματος, που εκτός από το βάθος του πάγκου, έδειξε το μέταλλο και το καθαρό μυαλό ακόμα και στις καθυστερήσεις. Και κάπως φτιασίδωσε την πολλή κακή εμφάνιση του πρώτου μέρους.