Να μελετηθούν τα αίτια…
H λήξη του αγώνα της ΑΕΚ στην Τρίπολη έφερε πίκρα. Γιατί χάθηκαν δύο πολυτιμότατοι βαθμοί, άρα μαζί και η ευκαιρία να πλησιαστεί ο Παναθηναϊκός και να απομακρυνθεί η ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό. Όμως, περισσότερο πίκρανε κάτι το συγκεκριμένο που διαισθάνθηκαν όλοι οι Ενωσίτες: πως δεν χάθηκαν οι δύο βαθμοί από μία ομάδα που έπαιξε τόσο πολύ καλά, που έκανε μία εμφάνιση που θα σε έκανε να παραδεχτείς πως «σήμερα απλά η ΑΕΚ έπεσε στην κέντα».
«Κέντα», δυστυχώς, και μάλιστα άσχημη, συνιστά ο σοβαρότατος τραυματισμός του Ελίασον. Ενός πολύ καλού (και με ήδη διακριτή συνεισφορά στη φετινή προσπάθεια) ποδοσφαιριστή, που μόλις μπήκε στις καρδιές των Ενωσιτών για τα αγωνιστικά του χαρίσματα, θα εισέλθει πιο βαθιά λόγω της ανθρώπινης διάστασης του τραυματισμού του. Του ευχόμαστε όλοι να γίνει καλά όσο το δυνατόν γρηγορότερα, όχι μόνο για το καλό της ομάδας, αλλά ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ για την υγεία του ίδιου. Μέσα από τέτοια άσχημα και ανέλπιστα περιστατικά καταλαβαίνουν όλοι πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες και πόσο χρειάζεται η τύχη σε ένα ποδοσφαιρικό συγκρότημα σε τέτοια θέματα, για να είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικό μπορεί στη διάρκεια ενός μαραθωνίου υποχρεώσεων… Προχωράμε…
Σε κάθε άσχημο αγωνιστικό αποτέλεσμα αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να μελετηθούν τα αίτια. Πολλοί θα πουν πως για το 1-1 της Τρίπολης ευθύνεται κυρίως η προβληματική εκτελεστική (μη) ικανότητα. Αυτό μπορεί να είναι «ενδημικό», αλλά μπορεί πρόσκαιρο και αποσπασματικό. Το σίγουρο είναι πως η Ένωση αποδυναμώνεται με τις απουσίες που έχει και οφείλει να βρει απαντήσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και με τη δέουσα επάρκεια, που θα της επιτρέψει να «καθαρίσει» τον ΟΦΗ και να εκμεταλλευτεί τις όσες υπέρ της συνθήκες δημιουργήσει στο Φάληρο απέναντι στην ομάδα του Μίτσελ. Αυτά θέλουν, όμως, και εσωτερική περίσκεψη από τον κάθε παίκτη και τόλμη (ατομική και συλλογική). Πείσμα και εγωισμό, φερειπείν, για να τελειώνει η (κάθε) φάση σωστά. Η ΑΕΚ φέτος δημιουργεί πολλές ευκαιρίες, αλλά σκοράρει με τρόπο και ποσότητα που μάλλον τη δυσκολεύει να απολαύσει αυτό που ακριβώς αξίζει με την εικόνα της (σε σχέση με τους αντιπάλους). Έχει γίνει πολλές φορές, για να μη το εντοπίσουμε ως κάτι που πρέπει να αλλάξει μετά την επιστροφή από τη διακοπή.
Το ποδόσφαιρο είναι μία διαρκής (απαιτητική) διαδικασία «διαγωνίσματος». Τώρα έρχεται, όπως προείπαμε, ο ΟΦΗ και μετά ακολουθεί ο Ολυμπιακός. Ύστερα, μπαίνουμε όλοι σε mood Μουντιάλ 2022… Δυστυχώς, η Ένωση καλείται να ανταπεξέλθει σε αυτά τα δύο ματς ούσα λαβωμένη. Ο Ολυμπιακός, από την πλευρά του, αυτές τις μέρες δίνει μία πολλαπλή μάχη. Μάχη με τις καλές εντυπώσεις που άφησε στη Λεωφόρο (σε ζητήματα αγωνιστικά, αλλά σε μεγάλο βαθμό και νοοτροπίας των παικτών), μάχη και με την ψυχρολουσία του χαζού πέναλτι και της απώλειας δύο βαθμών στα χασομέρια. Αλλά, και με την εντονότατη και πολυποίκιλη παρα-φιλολογία που δημιούργησαν οι δηλώσεις που έγιναν από επίσημα χείλη της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ το βράδυ της Κυριακής και φτάνουν μέχρι το περιβάλλον του… Μαξίμου… Αυτά όλα συνιστούν μία ταλάντωση που δεν είναι εύκολο να ξέρουμε «πού θα βρίσκεται» το δίωρο της αναμέτρησης με την ΑΕΚ.
Το τι σημαίνει διαχρονικά για την ΑΕΚ ένας αγώνας με τον Ολυμπιακό το ξέρουνε όλοι. Και οι ΑΕΚτζήδες, και οι Ολυμπιακοί, και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους οπαδούς ή φιλάθλους… Αυτή η άσπονδη σχέση έχει αποσαφηνιστεί εδώ και πολλά χρόνια, και τα επιμέρους χαρακτηριστικά της κάθε εποχιακής συγκυρίας, απλά την εμπλουτίζουν. Παίζει πάντα τον κυρίαρχο ρόλο σε αυτά τα ματς η εικόνα της ΑΕΚ κυρίως και όχι τόσο του Ολυμπιακού. Από τότε που θυμάμαι, αν η ΑΕΚ ήταν οκ και έπαιζε αυτό που μπορούσε σε ποσοστό τουλάχιστον 70%, έφερνε τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση. Όσο δυνατός κι αν ήταν, όσες αβάντες και αν διέθετε. Αν η ΑΕΚ δεν ήταν κομπλέ, οι Πειραιώτες έβρισκαν την ευκαιρία να κάνουν τα δικά τους. Και εντός ποδοσφαιρικού πλαισίου και ουκ ολίγες φορές και εκτός αυτού. Αν η ΑΕΚ είναι αγωνιστικά σε καλή κατάσταση μπορεί να βρει (ψυχολογικά και πνευματικά) κίνητρα απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο για να μπει διεκδικητικά και με καλές πιθανότητες για κάτι θετικό. Αυτό μας έχει διδάξει η πλουσιότατη προϊστορία.
ΥΓ. Δυστυχώς, μία ή δύο γκέλες θα γίνουν σε ένα χρονικό διάστημα αρκετά μεγάλο. Το θέμα είναι πόσο θα σε βλάψουν. Και πόσο θα σου «χαλάσουν» το μυαλό. Αν δεχτούμε πως φέτος η Ένωση χτίζει ομάδα, και προσπαθεί να κερδίσει ξανά τον κόσμο της, όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Ο πρωταθλητισμός, από την άλλη, είναι μία δύσκολη υπόθεση και για να τα καταφέρεις με αυτόν χρειάζεσαι και αντοχές στα άσχημα, και σωστή αντιμετώπιση των πολύμορφων δυσκολιών και στήριξη από τον κόσμο όταν κάτι πήγε στραβά. Η φετινή ΑΕΚ την αξίζει πραγματικά αυτή τη στήριξη και είναι αχαριστία να αλλοιωθεί η προσπάθεια που ευδιακρίτως γίνεται από το καλοκαίρι κι ύστερα από όλους μέσα στο club…
ΥΓ1. Ας μην αγχωνόμαστε οι ίδιοι και προσθέτουμε και βάρος στα παιδιά της ομάδας. Αν φέτος γίνει σωστή δουλειά (που γίνεται) και δεν έρθει στο τέλος η πρώτη θέση, θα έχουν μπει οι βάσεις για αρκετές μελλοντικές πρώτες θέσεις. Συν την ενίσχυση που θα λαμβάνει χώρα σε έναν ήδη αποδοτικό κορμό. Το πάω λίγο μακριά χρονικά, αλλά έτσι λειτουργεί το ίδιο το ποδόσφαιρο. Δεν είναι κάτι το εσχατολογικό, αλλά μία διαδικασία με διακριτές τις διαφορές ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον..
