Την υπολογίζουν αρκετά και για τους επόμενους μήνες…
Είναι από τις σπάνιες (τα τελευταία χρόνια) φορές που λαμβάνει χώρα διακοπή του πρωταθλήματος της Super League 1 και η ποδοσφαιρική ΑΕΚ μπαίνει σε αυτήν χωρίς να είναι «τραυματισμένη». Με τον κόσμο της να αδημονεί πώς και πώς να περάσουν οι μέρες και να έρθει ο επόμενος αγώνας. Και αυτό δεν συμβαίνει μονάχα γιατί έρχεται η είσοδος στο νέο γήπεδο.
Όσα συνεπάγεται η ιστορική αυτή στιγμή, όχι μόνο για την ΑΕΚ αλλά για τον ίδιο τον ελληνικό αθλητισμό, όλοι μπορούν να τα καταλάβουν. Ειδικά όσο θα διεξάγονται τα διάφορα event, όλες οι αισθήσεις θα «παίρνουν φωτιά»… Συμβαίνει αυτή η ενωσίτικη ζέση των ημερών και γιατί στο ποδοσφαιρικό κομμάτι ο κόσμος βλέπει κάποια πράγματα που του επιτρέπουν να έχει αισιοδοξία. Θα μπορούσε να μπει στο γήπεδο και η εικόνα της ομάδας να ήταν κακή ή τέλος πάντων μέτρια. Χωρίς να «πετάει», είναι νωρίς για τέτοια άλλωστε…, η ΑΕΚ βλέπεται με άνεση και ενδιαφέρον…
Η ομάδα του Αλμέιδα αντιμετώπιζε στην έδρα του έναν αντίπαλο που έχει κάνει για τα δικά του μέτρα και σταθμά ένα ικανοποιητικότατο ξεκίνημα. Ο Παναιτωλικός είχε πείσει πολλούς πως είναι καλή και σοβαρή ομάδα, που μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο στην ΑΕΚ αλλά και σε πολλές άλλες ελληνικές ομάδες… Η ΑΕΚ, όμως, στάθηκε στο ύψος της περίστασης. Είχε ροή με τη μπάλα στα πόδια. Έδειξε πως ήθελε να κάνει το παιχνίδι της με όρεξη και ευχέρεια. Αναπτύχθηκε ένα είδος ποικιλίας που στο μέτρο του εφικτού «γέμιζε το μάτι» και «χάιδευε» τα μυαλά των φίλων της. Έκανε την πιο χορταστική έως τώρα εμφάνιση και το κυριότερο ενίσχυσε τις προσδοκίες πως μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο.
Είναι βάσιμες αυτές οι «υποψίες» ή ο «πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται»; Ο χρόνος θα δείξει. Το σίγουρο είναι πως στη συνείδηση των ποδοσφαιρόφιλων που ασχολούνται επισταμένα με το φετινό ελληνικό πρωτάθλημα, η ΑΕΚ μοιάζει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από πέρυσι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε καλές κουβέντες, ενώ την υπολογίζουν αρκετά και για τους επόμενους μήνες της αγωνιστικής περιόδου… Οτιδήποτε και να λέμε ή να γράφουμε εμείς, είτε προς την κατεύθυνση της ωραιοποίησης και της κάλυψης, είτε προς αυτή της μετριοπάθειας και της ταπεινότητας, η γνώμη των άλλων για την «κιτρινόμαυρη» ομάδα είναι ένας καλός δείκτης του επιπέδου της σε κάθε εποχιακή συγκυρία. Στο σήμερα, λοιπόν, μας αρέσει να ακούμε αυτά που λένε για την ομάδα μας. Γιατί τα θετικά είναι αρκετά, ενώ τα όποια (υπαρκτά) αρνητικά πρέπει να αναδεικνύονται για να δουλευτούν έως τον ουσιαστικό τους περιορισμό.
Σε κάθε περίπτωση, στο παρόν σημείωμα στέκομαι στη γενική εικόνα, στην ομαδική ταυτότητα που αναδύθηκε στο Αγρίνιο και δεν θα ασχοληθώ με ατομικές παρουσίες. Γιατί αυτές όταν το σύνολο λειτουργεί όπως πρέπει παρουσιάζονται από ανεκτές έως πολύ καλές. Όπως γινόταν π.χ. για μήνες ολόκληρους από τον Αύγουστο του 2017 έως τον Σεπτέμβριο του 2018. Και όπως συνήθως δεν γινόταν τα επόμενα χρόνια…, που η Ένωση «χαντάκωσε» αρκετές μονάδες της (που όταν έφυγαν από αυτήν σχεδόν διέπρεψαν). Μοιάζει πως φέτος η αρμονία ατόμων και συνόλου ενδεχομένως να βρει την έμπρακτη εφαρμογή της πάνω στα γρασίδια για επαρκή χρονικά διαστήματα…
ΥΓ. Ο Ολυμπιακός φαίνεται πως έχει (αυτο)πεταχτεί σε ένα πέλαγος και να προσπαθεί να βρει τον τρόπο που θα κολυμπήσει. Κάποια στιγμή ίσως συνέλθει. Αυτή η στιγμή, όμως, δεν μοιάζει να είναι τόσο κοντινή όσο χρειάζεται η ομάδα του Πειραιά. Που φέτος αναγκάστηκε εξαιτίας των δικών της λανθασμένων (και εν μέρει διφορούμενων) χειρισμών να κυνηγάει αρκετές ομάδες… Δεν τον ξεγράφει κανένας, εν δυνάμει μπορεί κάποια στιγμή π.χ. μετά το Μουντιάλ, να φτιάξει πολύ καλή ομάδα. Αλλά, μέχρι τότε η ΑΕΚ οφείλει να αποκομίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα βαθμολογικά οφέλη. Και φυσικά να δουλεύει σκληρά και έξυπνα, έτσι ώστε όταν ο Ολυμπιακός πιάσει το πικ του η ΑΕΚ να είναι τόσο καλή και δυνατή που να μην προβληματίζεται…
ΥΓ1. Ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά το παλεύει (βασισμένος κυρίως στην μενταλιτέ του προπονητή του), αλλά δεν διαθέτει τα όπλα που του χρειάζονται για να εκπέμψει αύρα και πειστικότητα. Ακούγονται διάφορα και για το μέλλον της παρουσίας του Ιβάν Σαββίδη στη διοικητική του τάξη πραγμάτων που ενισχύουν τη σύγχυση. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα γίνει κι εκεί, αλλά σίγουρα ο ΠΑΟΚ δεν βρίσκεται στο καλύτερο δυνατό του φεγγάρι. Ίσως για πρώτη φορά από το 2013 οι απορίες να είναι περισσότερες από τις βεβαιότητες…
ΥΓ2. Η κάθε ΠΑΕ από τις πέντε που θεωρούνται μέλη της «big 5» έχει χαράξει εδώ και αρκετά χρόνια τη γενική της πολιτική που εξυπηρετεί μία στρατηγική. Και στο σήμερα, αλλά και στο άμεσο μέλλον, η κάθε μία από αυτές θα εισπράξει το τίμημα των επιλογών της. Η ΑΕΚ μπορεί να ταλαιπωρήθηκε η ίδια και να ταλαιπώρησε πολύ τον κόσμο της, αλλά στο σήμερα σου δημιουργεί την αίσθηση πως ενδεχομένως να πλησιάζει η ώρα της δικαίωσης. Της αντιστροφής της ρότας. Η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός είναι δύο σωματεία που μπορούν να σκέπτονται κάπως έτσι, ο δε Άρης πρέπει να εκτιμήσει κάποια στιγμή μέσα του την αξία της μακροχρόνιας δουλειάς με όρους σταθερότητας και όχι συνεχών αλλαγών σε πρόσωπα.
