Η ΑΕΚ ήταν ανήμπορη, χωρίς νεύρο και πολύ ευχαριστημένη με την ισοπαλία κι αυτό είναι το χειρότερο για το μέλλον
Πρώτη του Οφρυδόπουλου ( ! ) και κατέβασμα της ομάδας με 4-2-3-1. Τι να άλλαζε ο άνθρωπος με μία προπόνηση; Άσχετα αν τα είπε όλα για όλους ο Κυριακίδης : Λίγη ευθύνη αν μπορούσε να δεχτεί να πάρει ο καθένας… Νόμισε ο εγγυητής ότι δεν τον αφορούσε η δήλωση.
Και τι μπορούσε να αλλάξει και η ΑΕΚ; Την ψυχολογία της ότι έχει γίνει σάκος του μποξ από τον ΠΑΟΚ; Ή μήπως την βραδύτητα της στην εκδήλωση των επιθέσεων; Δύσκολα πράματα αυτά, ειδικά όταν στο πρώτο μέρος έχεις κορυφαίο σε μάτι για το γήπεδο τον Μάνταλο. Όταν στα χαφ σου επικρατεί ο τρόμος, κι όταν ακόμα κι ο Ρότα δεν ήθελε να βγάλει κάποια σέντρα.
Ήταν πολύ κουραστικό το ημιχρόνιο αυτό. Κακό ποδόσφαιρο μέχρι την μέση του. Ακόμα κι όταν ο αντίπαλος έμεινε με δέκα παίκτες, δεν μπορούσες να το δεις μέσα στο γήπεδο. Απλώς το αριθμητικό πλεονέκτημα που είχαμε, άνοιξε λίγο τον ρυθμό μας αλλά όχι και την φαντασία μας. Η μπάλα θα πήγαινε στον Μάνταλο μπας κι αλλάξει καμιά μπαλιά της προκοπής είτε στον Μοχαμαντί για να βγει η σέντρα. Εν πάση περιπτώσει είδαμε ένα γκολ μας, μια τεράστια ευκαιρία του Μάνταλου εξ επαφής και φυσικά και την ισοφάριση μας, αφού φαίνεται ότι οι παίκτες μας ούτε σωστό τείχος δεν μπορούν να κάνουν. Άκου να ανοίξουν…
Κάτι άλλο να πούμε δεν υπάρχει. Τακτικά εννοώ και παικτικά. Αυτό που έβλεπες είναι το μούδιασμα και τον φόβο. Την δυσκολία να βγει η μπάλα από την άμυνα. Την φλυαρία για κάποια πιθανή εκτέλεση. Και φυσικά καταλάβαινες ότι το ισόπαλο αποτέλεσμα ερχόταν επειδή ο αντίπαλος έπαιζε με παίκτη λιγότερο. Που όμως δεν άλλαζε την σίγουρη πρόβλεψη για το τι μπορεί και τι θα κάνει η ομάδα μας. Κι ο ΠΑΟΚ μετά την ισοφάριση, είχε δώσει το γήπεδο και σου έλεγε : Παίξε ρε. Γνωρίζοντας την αδυναμία μας αλλά και βλέποντας και την κακή ημέρα κάποιων κομβικών παικτών, όπως του Τσούμπερ και του Αραούχο.
Στο δεύτερο μέρος τα πράματα γίνανε ακόμα πιο εξόφθαλμα σε σχέση με αυτά που έγραψα. Ο ΠΑΟΚ πήγε σε μια λογικότατη διπλή ζώνη άμυνας και στην ουσία γέλαγε με την ΑΕΚ. Πραγματικά γελάς με μια ομάδα που δεν ξέρει τι να κάνει το γήπεδο και την μπάλα. Να πω οτι χρειαζόμασταν σχεδόν τρία λεπτά για να κατεβάσουμε την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση. Να πω για τα τόσα κόρνερ, που από ένα σημείο και μετά, τα παραχωρούσε επίτηδες ο αντίπαλος. Να πω για το παράλληλο ποδόσφαιρο ή μήπως να πω οτι την ώρα που έπρεπε να σεντράρεις, ψάχνανε όλοι τον Σιμόες.
Όλα αυτά την ώρα που ο ΠΑΟΚ έψαχνε μια καλή αντεπίθεση, χωρίς όμως και να καίγεται. Ήταν πολύ κουραστικό το θέαμα, χωρίς ρυθμό, χωρίς φαντασία και χωρίς τελικές ! Ο Οφρυδόπουλος έκανε ό,τι αλλαγές υπήρχαν και μέχρι και σύστημα άλλαξε, όμως το αποτέλεσμα για τα μάτια μας ήταν πάμφτωχο. Η ΑΕΚ ήταν ανήμπορη. Χωρίς νεύρο και πολύ ευχαριστημένη με την ισοπαλία. Σχεδόν ομοφοβική με το ποδόσφαιρο. Κι αυτό είναι το χειρότερο για το μέλλον. Διότι τι θέλει να κάνει στα μπαράζ; Αλλά αυτό δεν είναι δικό μας θέμα. Αυτό είναι θέμα του εγγυητή, που διέλυσε άλλη μία δική του εταιρεία. Κάτι άλλο δεν χρειάζεται να πούμε. Συλλυπητήρια….
