Σοβαρότητα, πειθαρχία και καθήλωση Μάνταλου στον πάγκο
Η ομάδα μας με πολλά αγωνιστικά θέματα, παρατάχθηκε με 4-2-3-1 στην άδεια Τούμπα. Κατέβηκε σωστά στημένη κι αρκετά προσεκτική. Θα μπορούσα και να πω και δειλή ή άτολμη, αλλά δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς μετά την προχθεσινή σφαλιάρα. Το σίγουρο είναι οτι έπαιξε την τακτική Γιαννίκη. Έδωσε το γήπεδο στον αντίπαλο, τον περίμενε κοινώς, και κράτησε ένα σημαντικό ποσοστό κατοχής της μπάλας κύρια στην περιοχή της.
Δεν μπορώ να πω οτι κινδύνεψε. Ό,τι βγήκε από τις προσπάθειες του ΠΑΟΚ, έσβησε πάνω στον Τσιντώτα, που χωρίς κάποια μεγάλη επέμβαση, ενέπνεε μια σιγουριά. Φυσικά η επιθετική μας λειτουργία ήταν από μηδενική έως αρνητική, όμως οι χώροι που βρήκαν οι παίκτες μας έφεραν τρεις σπουδαίες αντεπιθέσεις, που άνετα θα μπορούσαμε να έχουμε σκοράρει κάποιο τέρμα. Δεν νομίζω να είχαμε κάποια παραπάνω απαίτηση σήμερα. Δυστυχώς οι ευκαιρίες χάθηκαν με Τσούμπερ και Γέβτιτς.
Αν πούμε λοιπόν για κάποιο παιχνίδι τακτικής εκ μέρους μας, μπορώ να πω οτι τηρήθηκε και σχεδόν βγήκε. Θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερα τα πράματα, αν δεν ήταν χεσμένοι οι Ρότα και Μοχαμαντί, αν δεν ήταν τόσο κακός ο Σιμόες, κι αν βρισκόταν στο γήπεδο και ο Γκαρσία. Οι υπόλοιποι πήγαν σχετικά καλά με κορυφαίο τον Τζαβέλα και πολύ κοντά του τον Σιμάνσκι και τον Τσούμπερ στην αμεσότητα της αντίδρασης του. Φυσικά σε όλο αυτό το σκηνικό βοήθησε και η πολύ μέτρια απόδοση του ΠΑΟΚ.
Το πρώτο μέρος όμως ήταν ευχάριστο για ντέρμπυ. Είχε ρυθμό και διάθεση και μπόλικα τρεξίματα. Ο αντίπαλος φαινόταν πιο δεμένος σαν ομάδα και με σαφές επιθετικό πλάνο. Όμως δεν ήταν τελικά επικίνδυνος. Η ΑΕΚ έπαιξε το τυπικό εκτός έδρας παιχνίδι με σκοπό να πάρει κάποιο σκορ ασφαλείας. Χρειάζεται όμως να ανέβει παραπάνω στο δεύτερο μέρος και να πιστέψει λιγάκι. Διότι μπορεί να έχω γράψει αυτά τα προηγούμενα, όμως φαινόταν σαν να κρέμεται από μια πολύ λεπτή κλωστή.
Ευτυχώς οι φοβίες μου δεν επιβεβαιώθηκαν στο δεύτερο μέρος. Η ομάδα μας ανέβασε την απόδοση της και κύρια άλλαξαν πάνες οι χεσμένοι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο αντίπαλος να μην μπορεί να βρει διαδρόμους, λόγω του πρεσαρίσματος μας και των σωστών τοποθετήσεων, ενώ η ΑΕΚ έβγαλε πάλι τις τρεις αντεπιθέσεις της, που χάθηκαν πάλι, η μία λόγω του var. Νομίζω οτι ήταν πειστική η εμφάνιση αυτή σε σχέση με την τακτική που υπηρετήθηκε.
Η οποία ήταν ίδια με αυτήν του πρώτου μέρους, αλλά πλέον ήταν πιο γεμάτη. Η ομάδα είχε αλληλοκάλυψη, ενώ είχε ξεπεράσει την διστακτικότητα της. Η εικόνα ήταν περίπου ίδια με πριν , όμως η ΑΕΚ είχε κερδίσει μέτρα και αυτοπεποίθηση. Σε αυτό βοήθησε πολύ το ανέβασμα του Σιμάνσκι καθώς και οι τρεις κάθετες μπαλιές του Γέβτιτς. Φυσικά δεν μιλάμε για τίποτα εκτυφλωτικό αλλά μπροστά σε αυτά που έχουμε δει και φέτος, είμαστε ικανοποιημένοι.
Ο ΠΑΟΚ με εντυπωσίασε με τον αργό ρυθμό του και με το νωχελικό του παιχνίδι. Με την φλυαρία του επίσης, στην οποίαν βέβαια αναγκάστηκε από εμάς, κι ειδικά όταν το σύστημα μας γύρισε σε 4-3-3 με τις σωστές αλλαγές του Γιαννίκη, που είχαμε καιρό να τις δούμε. Οπότε την τελική ισοπαλία την πιστώνεται κι αυτός, άσχετα αν δεν ξέρω αν τον βόλεψε να παίξουμε σαν την μικρή ομάδα κι έχει ο θεός στη ρεβάνς. Ό,τι όμως και να λέμε, οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια για την σοβαρότητα και την πειθαρχία της ομάδας σήμερα (σ.σ. χθες), και φυσικά για την καθήλωση του Μάνταλου στον πάγκο. Κι αν τέλος κάποια ομάδα έπρεπε να κερδίσει σήμερα (σ.σ. χθες), αυτή ήταν η ΑΕΚ.
