Θέλουμε τις νίκες αυτή τη στιγμή
Εκπλήξεις είχαμε στο πρώτο παιχνίδι του Γιαννίκη. Το σύστημα δεν πειράχτηκε, ήταν το 4-2-3-1, αλλά είχαμε βασικούς τον Γιέβτιτς, τον Ρότα και τον Μήτογλου. Από την μια μπορείς και να μιλήσεις για ρίσκο, από την άλλη μπορείς να πεις ότι ο νέος κόουτς παρακολουθούσε την ομάδα καθώς και κάποιους αδύναμους κρίκους τους, όπως τα έχουμε ξαναγράψει.
Η ΑΕΚ ήταν σφιχτή. Αυτό μπορώ να πω. Προσεκτική, με κοντές γραμμές και μπόλικο πρεσάρισμα κυρίως στο κέντρο. Απέναντι της είχε τον Παράσχο. Μην το ξεχνάμε αυτό. Πολύ κλειστός αντίπαλος, με τρεις ζώνες άμυνες να ψάχνει την αντεπίθεση. Πού φτάσαμε; Να δούμε ξυλίκι κι όχι μπάλα. Όμως να δούμε σοβαρότητα και μπορώ να πω όχι ιδιαίτερους κινδύνους πίσω. Σε αυτούς που γίνανε, μάλλον δικαίωσαν οι Ρότα και Μήτρογλου τις αποφάσεις του Γιαννίκη.
Το παιχνίδι λοιπόν ήταν κλειστό, της υπομονής, χωρίς χώρους άρα δεν είναι δυνατόν να περίμενες κάποιο θέαμα. Πιο πολλούς χώρους αφήναμε εμείς από την διάθεση να νικήσουμε σε σχέση με τον αντίπαλο, που δεν βαριέσαι κι αν έχανε. Όμως έβλεπες μια σιγουριά στις κινήσεις και στα πατήματα των παικτών. Στις μπαλιές που προσπάθησαν να βγάλουν ή στα κοψίματα τους. Στο ψάξιμο για την οργάνωση κάποιας επίθεσης. Και σε μια τέτοια υπομονετική φάση, ο Γκαρσία έβγαλε την επιτάχυνση του, γύρισε σωστά την μπάλα στον Αραούχο, που σκόραρε.
Όπως είπα, δεν χαρήκαμε μπάλα στο πρώτο μέρος. Όμως τακτικά, εγώ τουλάχιστον είμαι ευχαριστημένος. Επίσης δεν κατάλαβα τι ψάρια πιάνει αυτός ο Γιέβτιτς, που βγήκε λόγω τραυματισμού. Όμως κατάλαβα ότι κάποια δουλίτσα έγινε μέσα στην εβδομάδα για να σφίξει η ομάδα και να βγάλει αγωνιστικότητα και ρυθμό με ένταση στον χώρο του κέντρου. Εκεί που φωνάζει ότι θέλει δυο παίκτες που να μπορούν να προωθήσουν την μπάλα μπροστά αφού κόψουν, και να μην ζητούν την υποστήριξη του κεντρικού δίδυμου για την ανάπτυξη της ομάδας.
Το δεύτερο μέρος ήταν πιο ευχάριστο. Πολύ πιο ενδιαφέρον. Εκατέρωθεν. Οι δύο ομάδες είχαν τα διαστήματα τους, βάλανε την μπάλα κάτω, προσπάθησαν κι έτρεξαν και ξεδίπλωσαν καλές προσπάθειες μαζί με τελικές. Πιο προσοδοφόρα ήταν η συγκομιδή για εμάς, αφού κερδίσαμε με 3-0 με πολυδιασπορά επιθέσεων και σκόρερ. Κι αυτό ήταν πάλι ευχάριστο, σε αντιδιαστολή με τον κακό σήμερα Τσούμπερ.
Το γενικό όμως συμπέρασμα ήταν ότι η ομάδα, λόγω των κοντινών αποστάσεων, μακιγιάρισε είτε την κακοδουλεμένη αμυντική της λειτουργία, είτε την έλλειψη της φυσικής κατάστασης. Φυσικά έφαγε φάσεις και κινδύνεψε κάποιες φορές, όμως έβγαλε και η ίδια μπόλικες και δεν μιλάω για αυτές που σκόραρε. Κι έφτασε σε μια δίκαιη νίκη βάσει της συνοχής της, της κατοχής της μπάλας και της συνολικής εικόνας και της αίσθησης που μας άφησε.
Συμμετοχή στη νίκη είχε κι ο Γιαννίκης. Τακτικά διόρθωσε μπόλικα πράματα, ενώ διάβασε πολύ καλά την ενδεκάδα με την οποίαν παίζαμε μέχρι σήμερα. Και την άλλαξε, ενώ έδωσε σπουδαία ευκαιρία στον Ρότα και στον Μήτογλου, την οποίαν την πήραν κι ήταν από τους καλύτερους. Ειδικά ο δεύτερος, που έδειξε κανονικό στόπερ ακόμα και μακριά από την περιοχή της ευθύνης του. Φυσικά τα πάντα οικοδομήθηκαν ξανά πάνω στον Σιμόες και στον Βράνιες, αλλά αυτά είναι τα κλασσικά και δεν χρειάζονται κι άλλες σάλτσες.
Δεν θα μιλήσουμε βέβαια για υπερθέαμα. Θα μείνω όμως στο απλό : Αυτό που είπε ο προπονητής. Ότι θέλουμε νίκες αυτήν την στιγμή. Άρα ήξερε τι είπε, οι άλλοι άκουσαν, κι έφεραν τον πρώτο στόχο μέχρι να αρχίσει να φαίνεται η δουλειά των προπονήσεων. Μου αρέσει αυτό ρε παιδιά. Μου μοιάζει ότι ξέρω πού πατάω και τι περιμένω. Και φυσικά δεν μπερδεύομαι από το 3-0, που είναι πολύ βαρύ για τον Ατρόμητο, όμως είναι αρκετό για το βάρος της δικής μας φανέλας. Το οποίο πήρε κάποια οντότητα με τον Γιαννίκη.
Γιατί; Διότι μέχρι τώρα, κάποιοι είχαν ρεζερβάρει την φανέλα για το κρεβάτι τους. Ό,τι και να γινόταν. Αυτό το οποίο είδαμε σήμερα, είναι ότι ο προπονητής με τα ρίσκα του, έδειξε να δημιουργεί κάποιο βάθος στο ρόστερ. Και να μην δεσμεύεται από τις μεταγραφές ή τους μονιμάδες. Και να μπαίνουν αυτοί που ήταν βασικοί, και κάπως να ξεκουράζουν τους άλλους που υπηρέτησαν το πλάνο του, που κύρια ήταν το φτιάξιμο της αμυντικής λειτουργίας και το πρεσάρισμα. Κι άρα δίνουμε συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές με την ευχή και την ελπίδα να πάνε ακόμα καλύτερα. Δεν ξέρω αλλά σήμερα είμαι πιο ήρεμος.
