Άλλο ένα σκληρό μάθημα για τη διοίκηση
Η ΑΕΚ ηττήθηκε χθες στο γήπεδο της Ζελεζνιτσαρ και τώρα καλείται την προσεχή Πέμπτη να παίξει τον πρώτο της τελικό επιβίωσης στην περσινή χρονιά.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ
Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό φυσικά αφού πλην του Τζαβέλλα ήταν ίδιοι με πέρσι. Οι πάντες έχουν συνειδητοποιήσει πως αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει. Μπορεί και να το έχουμε πάρει απόφαση όλοι οι Ενωσιτες, πλην των διοικούντων που έφεραν τα πράγματα ετσι έτσι, ώστε ο προπονητής να έχει κάνει προετοιμασία με το περσινό υλικό συν την ατυχία με τον Στάνκοβιτς, με αποτέλεσμα να έχουμε άλλο ένα μαύρο βράδυ με τον Παναγιώτη Τσιντωτα κάτω από τα δοκάρια. Αφού δεν έβαλαν οι Βόσνιοι και το γκολ δωράκι που τους πάσαρε στα πόδια στο τέλος πάλι καλά να λέμε.
Δεν είδαμε κάτι που δεν έχουμε αντικρίσει ξανά στο ματς με την Βελέζ. Η Ένωση πήρε το προβάδισμα με τον εξαιρετικό χθες Ανσαριφαρντ, αλλά αυτό το προβάδισμα εξανεμίστηκε άμεσα λόγω ενός ανθρώπου που δεν μπορεί ούτε για δεύτερος τερματοφύλακας. Όταν κάθε πρώτο σουτ του αντιπάλου, σε σημαντικά ματς ή σε αγώνες που έχεις πάρει κ προβάδισμα, καταλήγει στο βάθος της εστίας τότε δεν μπορεί να έχεις απαιτήσεις από μια ομάδα με τόσο εύθραυστη ψυχολογία που έτσι και αλλιώς δεν είχε μπει και καλά στο ματς αλλά το έβαλε πρώτη. Ότι και να πας να χτίσεις, χωρίς κανονικό πορτιέρε δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
Σίγουρα για την έκβαση του αγώνα, είχε καθοριστικό ρόλο η λάθος εκτίμηση του βοηθού στο γκολ που σημείωσε ο Καρίμ από τη σέντρα του Μανταλου και δεν μέτρησε. Θα ήταν ένα άλλο ματς ίσως με την Ένωση να πηγαίνει στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα με προβάδισμα στα πόδια της. Από εκεί και μετά όμως, είδαμε ένα δεύτερο μέρος, όπου βγήκαν μαζί όλες οι παθογένειες που έχει από πέρσι αυτή η ομάδα. Το κέντρο που ήταν έτσι και αλλιώς πολύ λάιτ για τα δεδομένα τέτοιου ματς, κατέρρευσε και ο Μάνταλος όπως συνήθως συμβαίνει ακόμα και σε ματς που έχει ξεκινήσει καλά σε απόδοση, λύγισε και άρχισε να πέφτει πολύ και η δική του απόδοση. Δεν μπορώ να αποδώσω μόνο στο ότι τόσο άντεξε από άποψη δυνάμεων, διότι ο αρχηγός της Ένωσης επηρεάζεται πάρα πολύ από την τροπή που παίρνουν τα ματς κατά τη διάρκεια τους.
Για να είμαι ειλικρινής περίμενα πολλά περισσότερα κι από τον προπονητή ως προς την ψυχολογική προετοιμασία για τον αγώνα και ως προς τη διαχείριση του παιχνιδιού. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο πολύ καλός Καρίμ έπρεπε να αντικατασταθεί χθες από τη στιγμή που η ΑΕΚ κυνηγούσε στο σκορ. Όταν ο αντίπαλος κλείστηκε πίσω, τότε μπήκε ο Αραούχο που απέναντι σε κλειστή άμυνα, δεν μπορούσε να κάνει και πολλά.
Κλείνω για τα χθεσινά με την άμυνα και το χάλι που είδαμε και πάλι να υπάρχει και βέβαια ξεκινούσε από την κάκιστη μεοσοαμυντικά λειτουργία με τον Σιμανσκι και τον Σακχοφ να μην μπορούν να σταματήσουν τίποτε. Ο Τζαβέλλας δεν ήταν τόσο καλός όσο παρουσιάστηκε από μέρος του τύπου, αλλά δεν ήταν αυτός το θέμα. Τα άκρα της ΑΕΚ αποτέλεσαν ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα κι αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα δύο τρία μεγαλύτερα. Αν οι Βόσνιοι χθες σημάδευαν περισσότερο την μεριά του Λόπες ειδικά στο πρώτο μέρος, τότε το πρόβλημα θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ μεγαλύτερο.
Τώρα για τον Μπακάκη σε συνδυασμό με τον τραγικό και με πολλά νεύρα χθες Γκαρσία, αποτέλεσαν μια ακόμη παραφωνία που χτυπάει το καμπανάκι κινδύνου. Αν η ΑΕΚ δεν βρει δεξί μπακ που να μπορεί να έχει σωστές συνεργασίες επιθετικά με τον Λιβάι η Ένωση απλά θα αχρηστέψει ένα ακόμα όπλο της. Όχι και τίποτα καινούριο δηλαδή!
