ΜΕ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Η ατομική ποιότητα δεν είναι κάτι που το έχεις για να το υπερτονίζουν οι δημοσιογράφοι, για να κομπορρημονούν οι οπαδοί και να αυτοθαυμάζονται οι διοικούντες, να κοιτάζονται στον καθρέφτη και να λένε «πω, πω, τι παικταράδες πήραμε». Η ατομική ποιότητα υπάρχει, για να ΑΞΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ. Για να φέρνει νίκες, σωστό και καλό ποδόσφαιρο…

Μεγάλη πρόκριση, αλλά και άλλο ένα σημαντικό ποδοσφαιρικό μάθημα για τη φετινή ΑΕΚ. Ευτυχώς, με σχετικά χαμηλά δίδακτρα (το άγχος μέχρι να γίνει το 1-1). Η Ένωση είναι πλέον στους προημιτελικούς του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας, ξεπέρασε ένα εμπόδιο (τον φιναλίστ πριν λίγους μήνες Άρη) που την περσινή αγωνιστική περίοδο της στέρησε από νωρίς τη δυνατότητα να διεκδικήσει τη διατήρηση των σκήπτρων της στο σημαντικό(τατο) θεσμό στον οποίον διακρίνεται συχνά πυκνά τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια.

To κυριακάτικο ματς στο Φάληρο δεν χρειάζεται πολλά σχόλια. Όχι, δηλαδή, πως έχουμε και πολλή όρεξη… Μιλάει από μόνη της η εικόνα της ομάδας. Μία ΑΕΚ «από τα παλιά», από εκείνα που θέλαμε να ξεχάσουμε και ευτυχώς είχαμε εξορίσει από τη σκέψη μας τα τελευταία δύο χρόνια. Δείχνουν όμως να μας θυμούνται αυτά, σποραδικά μεν, αλλά καταλυτικά δε… Ένα «γιατί βρε Αλμέιδα» έχει εγκατασταθεί στα στόματα όλων των Ενωσιτών, είτε είναι ανοιχτά, είναι κλειστά…

To τελευταίο χρονικό διάστημα τα πράγματα γύρω από την ποδοσφαιρική ΑΕΚ δείχνουν να στρώνουν. Ίσως με καθυστέρηση κάποιων μηνών να βαδίζει η ομάδα στο δρόμο στον οποίον έπρεπε να βρεθεί νωρίτερα. Βασίζομαι και τα λέω αυτά στο γεγονός των συνεχόμενων νικών. Πάντα είναι καλύτερο να μιλάς κάτω από τέτοιες συνθήκες, παρά μετά από γκέλες…

Ήρθε επιτέλους η πρώτη νίκη μετά από σερί αποτυχημένων αποτελεσμάτων, επομένως η συζήτηση για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ μπορεί να γίνει κάτω από σχετικά καλές συνθήκες. Γιατί στο σήμερα, όλοι το ξέρουμε, η κουβέντα δεν γίνεται για το αν θα πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα ή το Κύπελλο, αλλά για τον Αλμέιδα και τα αίτια της αναιμικής εικόνας της ομάδας εδώ και πολύ καιρό…