ΣΚΕΨΕΙΣ

Να πω οτι φτάσαμε νορμάλ; Δεν μπορώ να το πω αυτό. Δυο ώρες πριν τον αγώνα, παρκάραμε και ξαφνικά αρχίσανε να τσούζουν τα μάτια μας και να στεγνώνει ο λαιμός μας. Δακρυγόνο λέγαμε, χημικά μας λέγανε, ράδιο αρβύλα δούλευε γενικά, με μία όμως σοβαρότατη παρατήρηση. Εγώ σήμερα, είχα καλεσμένους από την Αμερική για δουλειά, κι είπα να τους πάω για να δουν και μια γιορτή άγνωστη γι’ αυτούς. Ποδοσφαιρική. Να συνεχίσω κι άλλο, για ανθρώπους

Το ποδόσφαιρο δεν είναι αστροφυσική, ούτε κάποια διατριβή γύρω από γλωσσικά ζητήματα. Δεν είναι, όμως, και εντελώς καφενειακή υπόθεση, στην οποία οι επιθυμίες μας βαφτίζονται πραγματικότητα. Αν δεν μοχθήσεις, δεν κατακτάς… Και ας είναι οι συζητήσεις για ποδόσφαιρο, και στα καφενεία…, οι πιο αγαπημένες συνήθειες της καθημερινότητάς μας. Η ΑΕΚ εδώ και μήνες, επιτέλους, λειτουργεί σοβαρά. Και αυτό έχει απτά αποτελέσματα. Μία ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις, που πείθει τους ουδέτερους και προβληματίζει τους

Βλέποντας το δίδυμο Γκαρσία – Ελίασον και το ωραίο δίδυμο που έχουν φτιάξει με πάρε το ενός και το βάλε του άλλου θεωρώ ότι τα όπλα της ΑΕΚ φέτος είναι δύο. Η ταχύτητα και η δύναμη στο παιχνίδι της και τα υπερόπλα που έχει στην μεσαίο επιθετική γραμμή.

Με τον γνωστό ρόμβο μπήκε η ΑΕΚ στην Λειβαδιά και υπό το βλέμμα τουλάχιστον δύο χιλιάδων Αεκτζήδων. Τι άλλο ήθελες για να νομίσεις ότι παίζεις στο γήπεδο σου; Καλύτερες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν.