ΣΚΕΨΕΙΣ

Τι ΑΕΚ ήταν αυτή Παναγία μου; Τι ωραίο ποδόσφαιρο; Τι ατμόσφαιρα; Όλα μαγικά χθες στο Βόλο. Η νίκη ήρθε άνετα με μπαλάρα και πλέον κοιτάμε τον επόμενο αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Αυτός προηγείται και μετά ο Παναθηναϊκός. Και που ξέρετε μέχρι τη συνάντησή στις 8 Γενάρη με τους πράσινους, μπορεί η διαφορά να έχει πέσει κι άλλο.

Με μπόλικο ενδιαφέρον αλλά και αγωνία, περιμέναμε το σημερινό παιχνίδι. Όπως και να το κάνεις, ένα τηλέφωνο προεδρικό θα το χρειαζόμασταν για να αποδοθούν τα ίσα σε σχέση με το παιχνίδι του Βόλου με την αλογοτροφή. Δεν ξέρω τις λεπτομέρειες, αλλά ξέρω οτι όσα εισιτήρια ζητήσαμε τα πήραμε, κι άρα ήταν σαν να παίζαμε εντός έδρας.

Αδέρφια Ενωσίτες και Ενωσίτισσες απανταχού της γης χρόνια πολλά και Καλά Χριστούγεννα.

Παιδιά, πολύ κρύο. Κρύο με υγρασία. Λιβάνιζα έναν καφέ στο πρώτο μέρος, δεν μπόρεσα. Κατέβηκα στο διάλειμμα και συνεπικουρούντος του αποτελέσματος, πήρα ένα ουίσκι, διότι κάπου μου είχε καρφωθεί η γνωστή Αεκτζήδικη γκέλα των Χριστουγέννων. Έκανα κι άλλα βέβαια. Γυρνώντας οι διπλανοί μου είχαν καθίσει όπως ήθελαν αφού δεν είχαν έρθει όλοι στα εισιτήρια. Τους τοποθέτησα όπως καθόμαστε πάντα. Το έπαιξα Αλμέιδα της κερκίδας.

Η ξεχωριστή ιστορία ενός αγώνα πάντα στο ποδόσφαιρο διαμορφώνεται από την τελική έκβαση των επιμέρους φάσεων στο σύνολό τους. Μέσα από αυτές, όμως, και ανεξάρτητα από τα σκορ των αγώνων, αναδεικνύονται και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τόσο των ατομικών, όσο και των ομαδικών, τρόπων παιχνιδιού που αναπτύσσει πάνω στα γρασίδια η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Στο 3-0 επί της Λαμίας είχαμε την ευκαιρία να καταγράψουμε αρκετά τέτοια. Ας τα δούμε: