ΣΚΕΨΕΙΣ

Είναι δύσκολο να γράφεις για την ΑΕΚ μετά από μία εντός έδρας ήττα, έστω και αν αυτή ήρθε από μία πολύ απαιτητική αντίπαλο όπως η γαλλική Μαρσέιγ. Και το κάνει πιο δύσκολο το γεγονός πως η Ένωση προέρχεται από ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα εντός των συνόρων, όπως η γκέλα της Καισαριανής. Aλλά, πάντα, τα γεγονότα προηγούνται και έπονται οι σωστές ή μη σταθμίσεις των συνεπειών τους…

Είναι πολλή δύσκολη η ποδοσφαιρική κριτική. Όχι λόγω του αποτελέσματος. Αλλά λόγω της νοοτροπίας της χώρας μας. Που επιμένει να παίζει ποδόσφαιρο ενώ θα ήταν καλύτερο να κάνει καμιά διαδήλωση για τα δικαιώματα των ζώων, των ανθρώπων ή των χαμένων ποιητών. Αφού είσαι, όπως λες, καλύτερος στα πνευματικά θέματα, γιατί θες να πας να κάνεις συγκρίσεις σε επίπεδο τρεξίματος, δουλειάς, οργάνωσης, σοβαρότητας και σχεδιασμού; Όχι βέβαια ότι έχεις Λούβρο, αλλά ας πούμε κάτι κι εμείς.

Κάτι παραπάνω από δύο μήνες έχουμε να τα πούμε. Δεν ξέρω αν σας έλειψα αλλά εμένα όλη αυτή η κατάσταση με την ποδοσφαιρομάνα Ελλάδα δεν μου έλειψε καθόλου. Από το κακό στο χειρότερο και το ξεβράκωμα πάει σύννεφο. Δεν άντεξα όμως ο άνθρωπος. Παραλίγο να κάνω μπαμ. Γι’ αυτό θα τα βγάλω από μέσα μου για να ηρεμήσω.

Ένας αγώνας, ειδικά όταν συνοδεύεται από άσχημο αποτέλεσμα, χρειάζεται ειδική διαχείριση τόσο από μία ομάδα, όσο και από τους φίλους της. Μία ολόκληρη σεζόν, γενικώς, απαιτεί και πολύ μυαλό και τεχνική στη διαχείριση.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα τέτοιο άθλημα που μέσα σε λίγες ώρες από Βασιλιά μπορεί να σε κάνει τον πιο φτωχό άνθρωπο του κόσμου και το αντίθετο. Πόσες φορές δεν το έχουμε νιώσει εμείς που αγαπάμε τα τρία πιο μαγικά γράμματα της ζωής μας. Αυτά που γράφουν φαρδιά πλατιά ΑΕΚ;