ΣΚΕΨΕΙΣ

Τρομερά πράματα σήμερα. Πώς πήγα στο γήπεδο; Κατ’ ευθείαν από την δουλειά, που έκανα μιάμιση ώρα. Μιλάμε καρφίτσα δεν έπεφτε στον δρόμο. Χώρια που εκείνη την ώρα- μιλάμε για τις έξι και δέκα – από την ΛΕΑ πέρναγε το πούλμαν της ΑΕΚ. Συνοδευόμενο από τέσσερα περιπολικά και δεν ξέρω κι εγώ από πόσους μοτοσυκλετιστές της ΔΙΑΣ. Τα πρώτα σηχτήρια πέσανε εκεί. Δεν κατάλαβα. Είναι κάποιο περιστατικό έκτακτης ανάγκης; Όλα αυτά τα αυτοκίνητα, δηλώνουν κάποια ελληνική

Σε ένα μαραθώνιο όπως αυτό το ψυχοφθόρο πρωτάθλημα όσοι έχουμε ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και το αγαπάμε ξέρουμε ότι δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.

Δεν θα γράψω πολλά. Γιατί και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ώρα των απολογισμών, και γιατί πιστεύω ΑΚΟΜΑ πως το κλίμα μπορεί σε λίγες μέρες να είναι διαφορετικό (προς το καλύτερο), και γιατί (δεν θα το κρύψω) έχω μία πίκρα που μου θυμίζει τις Ενωσίτικες πτυχές του εαυτού μου τον Μάιο του 1996 και τον Μάιο του 2009…

Πολύ περίεργες αλλαγές στην ενδεκάδα. 4 παίκτες με ίωση, τι να κάνουμε θα κάτσουμε να το υποστούμε. Το σύστημα δεν άλλαξε αλλά κάπου αιφνιδιάσθηκαν όλοι. Και γίνανε και καχύποπτοι κι άρχισαν τα γνωστά σενάρια.

Δεν πήγαμε καλά την προηγούμενη εβδομάδα αλλά έτσι είναι το Στοίχημα δεν μπορούμε να κερδίζουμε κάθε εβδομάδα. Είναι αδύνατον. Για αυτό το Σαββατοκύριακο έχω διαλέξει 7 ματς.