ΣΚΕΨΕΙΣ

Μπαίνουμε κατευθείαν στο ψητό. Η συμμετοχή του Ολυμπιακού σε ποδοσφαιρικό ευρωπαϊκό τελικό είναι όντως μία επιτυχία για αυτόν. Αλλά και για την αφηρημένη έννοια που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι εγώ δεν θέλω να γίνω σαν κάποιους που τόσα χρόνια μίλαγαν για «πορείες που κάνουν οι συνταξιούχοι», για «Μilco Cup» και διάφορα άλλα ευφάνταστα προς εσωτερική κατανάλωση. Θα αναγνωρίσω την αξία του επιτεύγματος, χωρίς μεμψιμοιρίες και λοιπές «παπαρίτσες»…, και θα σπεύσω να «μεταφερθώ» νοητά στην ΑΕΚ.

Το να έγραφα μετά το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον Παναθηναϊκό θα έμοιαζε και όντως θα ήταν κάτι το εύκολο: με την έξαψη που διακατείχε όλους τους Ενωσίτες, οι λέξεις απλά θα κατέγραφαν τα συναισθήματα και αυτό θα αρκούσε για ωραία κείμενα από όλους μας! Γιατί για το αγωνιστικό κομμάτι εκείνης της αγωνιστικής οπτασίας δεν χρειαζόταν καμία λέξη, παρά μόνο νοητή αναδρομή στην εικόνα, στα όσα κυριολεκτικά θεσπέσια έκανε η ΑΕΚ στα ενενήντα λεπτά

Με την ίδια ενδεκάδα της Τετάρτης μπήκε στο γήπεδο η ομάδα και με την οδηγία αυτήν την φορά να ακολουθεί τον Κωσταντέλια ο Σιμάνσκι. Φυσικά και οι εντολές για την πίεση, υποθέτω θα ήταν οι ίδιες.

Πριν ξεκινήσω να γράφω τις επιλογές μου για το Στοίχημα θα ήθελα να αναφερθώ στο νικηφόρο ματς κλειδί με τον Παναθηναϊκό.

Το πίστευες όταν έμπαινες στο γήπεδο ή όταν καθόσουν στην τηλεόραση; Μίλα καθαρά, μίλα ειλικρινά, τώρα μιλάς στον εαυτό σου. Τώρα κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Πες τι πίστευες και τι είδες. Υπολογισμούς δεν έκανες πώς να την βγάλεις πιο αναίμακτα και λοιπά άλλα..