Author: Steven Avramidis

Να ξεκινήσουμε με τα απλά, τα δικά μου : Aγχώθηκα, ταλαιπωρήθηκα και στενοχωρήθηκα. Και δεν είμαι πλέον σε τέτοια φάση. Ή μάλλον δεν θέλω να είμαι.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με μια ακατανόητη ενδεκάδα εφόσον ήθελε να πάρει το παιχνίδι. Παρ΄όλα αυτά, κατόρθωσε να προηγηθεί σχετικά γρήγορα και να δείξει ότι ήταν το αφεντικό του αγώνα. Πολλά χρόνια βλέπω αυτά τα παιχνίδια, δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχω δει τόσο φοβισμένο αντίπαλο.

Καιρό είχαμε να τα πούμε και καιρό είχαμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, κι ειδικά για παιχνίδι της ΑΕΚ. Και θα το πάμε βήμα βήμα.

Πρεμιέρα λοιπόν για τα μπαράζ παιχνίδι μονόδρομο για μας. Νίκη και μόνο νίκη παρά τις απουσίες, που πλέον έχουν γίνει καθεστώς. Σημαντικές απουσίες αφού στην ουσία η ΑΕΚ θα έπαιζε με ένα μόνο εξτρέμ.

Μια καλή ενδεκάδα κατέβηκε με δεδομένη την κόπωση του Τσούμπερ και του Πινέδα. Ταυτόχρονα μια πολλή καλή ΑΕΚ εμφανίστηκε στο γήπεδο σε επίπεδο τρεξίματος και επιθετικού πρεσαρίσματος. Και πράγματι έκλεισε τον Άρη στο δικό του μισό στο γήπεδο κι άρχισε να προσφέρει θέαμα, τελικές και κόρνερ.