Θέση της μπασκετικής ΑΕΚ σε ένα περιβάλλον αναβαθμισμένο
Στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά και στο ευρύτερο ευρωπαϊκό στερέωμα, φαίνεται πως σιγά σιγά μπαίνουμε σε μία εποχή ολικής αναβάθμισης. Συντονισμένης, ραγδαίας και εκμοντερνισμένης ως προς το είδος των απαιτήσεων… Και οι ομάδες σπεύδουν να προετοιμαστούν εγκαίρως.
Οι πρόσφατες εξελίξεις με την ΚΑΕ Άρης, για παράδειγμα, αποτελούν μία ριζική αλλαγή παραδείγματος που λένε και οι πραγματικά μορφωμένοι. Επίσης βλέπουμε πως Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός επιχειρούν με διάφορους τρόπους όχι απλά να έχουν πολύ ανταγωνιστικά σύνολα ενόψει διεκδίκησης του τροπαίου της Euroleague, αλλά να προετοιμάζονται επί της ουσίας για κάτι ανώτερο: π.χ. το NBA Europe. Δεν ξέρω τι θα γίνει στην πράξη, αλλά η ενεστωτική μπασκετική κοσμογονία ωθεί το νου μας σε κάτι τέτοιο όταν διερευνάμε τους σκοπούς των όσων γίνονται εσχάτως…
Όλα αυτά αυξάνουν αυτομάτως το ενδιαφέρον, τα έσοδα και τις προσδοκίες, αλλά ταυτόχρονα και τις απαιτήσεις, και την ανάγκη σύνεσης. Π.χ. δεν πάει πολύς καιρός από όσα «θεάρεστα» είδαμε κατά τη διάρκεια της σειράς των τελικών της εγχώριας Basket League, με αποκλειστικούς υπεύθυνους τις διοικήσεις των δύο φιναλίστ. Οι ίδιοι άνθρωποι που πασχίζουν για κάτι καλύτερο ήταν αυτοί που υποθήκευαν την αξιοπιστία και την έξωθεν καλή μαρτυρία του υπαρκτού «οικοσυστήματος»… Και φυσικά, είδαμε σε αυτά τα ματς και ορισμένες διαιτησίες «αξεπέραστες» (λολ)… Διόλου ευφάνταστες, αλλά αρκετά «επιδραστικές» (τα λέω κομψά γιατί κάνει ζέστη…).
Μέσα σε αυτό το υπό διαμόρφωση σκηνικό καλείται να προσαρμοστεί και η ΑΕΚ. Εδώ προέχουν δύο πράγματα. Δύο βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η όποια προσπάθεια για ενωσίτικη αναβάθμιση και εναρμόνιση με τις εξελίξεις. Η στήριξη του κόσμου και το ξεκαθάρισμα από την ΚΑΕ των πραγματικών στόχων για την ΑΕΚ της νέας εποχής. Η σεζόν που τελείωσε για τη μπασκετική ΑΕΚ ήταν πετυχημένη. Κυρίως γιατί θύμισε στον οργανισμό της τι σημαίνει να πηγαίνω καλά, να πείθω μαζικά τον κόσμο μου και να δημιουργώ προσδοκίες. Είχε λείψει αυτό. Μιας και το θυμηθήκαμε έμπρακτα, ας το αξιοποιήσουμε…
Τώρα, λοιπόν, επιζητείται αρχικώς μία ευδιάκριτη σταθεροποίηση. Να μην πάει πίσω η ομάδα την επόμενη σεζόν. Και αφού κατακτήσει οριστικά και αμετάκλητα τη συγκεκριμένη πίστα ύστερα να επιδιώξει να ανέβει ακόμα περισσότερο. Να κινηθεί και αυτή στο ίδιο όχημα του ευρύτερου ανταγωνισμού, έστω και στο μερίδιο και στη θέση που (θα) της αναλογεί. Eδώ, λοιπόν, θα χρειαστεί εμπιστοσύνη και στήριξη στις επιλογές που θα γίνουν. Όχι εγκατάλειψη ή πολεμική στην πρώτη λανθασμένη συγκυρία… Απτοί στόχοι; Να μπορέσει ο καθένας που θα βρίσκεται στην ομάδα να δουλέψει με όρεξη και κίνητρο. Να πασχίζει να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό. Να φτιαχτεί ομοιογενές σύνολο που θα εκμεταλλεύεται τα προτερήματά του, θα μειώνει σταδιακά τα τρωτά του και θα προβάλλει αντίσταση στον ανταγωνισμό. Ήδη έρχονται αναγνωρισμένοι παίκτες. Και έρχονται γιατί έχουν πειστεί κυρίως από την περσινή σεζόν πως αξίζει να φοράει κάποιος την κιτρινόμαυρη φανέλα σε αυτό το εποχιακό μπασκετικό σημείο καμπής…
Το έργο της μπασκετικής ΑΕΚ από εδώ και πέρα είναι πολύ δύσκολο. Τουλάχιστον ξέρουν όλοι πως αξίζει να προσπαθήσουμε… Πρώτα ενισχύουμε και οχυρώνουμε το δικό μας κάστρο, ύστερα δουλεύουμε στο φουλ και με σωστή νοοτροπία διεκδικούμε πάνω στα παρκέ ό,τι καλύτερο μπορούμε. Αφού έχουμε διασφαλίσει πως οι παράγοντες διασφάλισης της ευνομίας θα λειτουργούν όπως πρέπει… Μάκη Αγγελόπουλε μαζί σου, γιατί παρά τα λάθη ή τις όποιες αστοχίες, το παλεύεις και έχεις φέρει ήδη πολλές επιτυχίες… Εξάλλου το ίδιο το ελληνικό διασυλλογικό μπάσκετ χρειάζεται μία ισχυρή ΑΕΚ, ενώ και το ευρωπαϊκό μπάσκετ την ξέρει καλά από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος. Δεν είμαστε άγνωστοι στο υψηλό επίπεδο, λοιπόν… Αυτό πρέπει να είναι ο οδοδείκτης από… χτες… κιόλας…
ΥΓ. Ένα πράγμα που δεν μου αρέσει καθόλου είναι αυτό που λέμε «να κλέβουμε εκκλησίες»… Επομένως, όπως δεν έκρινα πως πρέπει να ανησυχώ μετά το φιλικό με τη Ζούλτε Βάρεγκεμ, έτσι και τώρα μετά το πρόσφατο νικηφόρο 4-1 δεν θα ενθουσιαστώ. Οι παίκτες τώρα μαθαίνουν τα θέλω του Νίκολιτς, και τον ίδιο, συν πως κουβαλάνε όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πρώτων εβδομάδων μίας καλοκαιρινής προετοιμασίας (που έρχεται μετά από μεγάλο διάστημα ολικής απραξίας).
ΥΓ1. Φυσικά και είδαμε την Κυριακή πολλά βελτιωμένα πράγματα από το συγκρότημα του Νίκολιτς, Και χαρήκαμε ευλόγως. Κυρίως είδαμε όρεξη για κάτι καλύτερο. Ίσως η ήττα που προηγήθηκε να επίσπευσε στο εσωτερικό όλων στην ομάδα την αναγκαιότητα μίας ουσιαστικής εγρήγορσης. Όμως, αυτό για να πιστοποιηθεί θα πρέπει να επαναληφθεί. Οπότε μέχρι τα επόμενα φιλικά, ηρεμούμε και απλά τα περιμένουμε έχοντας καλύτερη διάθεση από αυτήν που υπήρχε μέχρι το φιλικό της Κυριακής με τη Μπέερσχοτ.
ΥΓ2. Σκωπτικό σχόλιο: στην ήττα από τη Ζούλτε Βάρεγκεμ η ΑΕΚ ήταν σαν τη φανέλα που φόραγε, για την οποία αστειευόμενος επιτρέψτε μου να πω πως μάλλον ο φινετσάτος (λόγω καταγωγής και παραστάσεων…) Μαρσιάλ δεν έπαιξε στο φιλικό αυτό γιατί δεν ήθελε να υπάρχουν φωτογραφίες του με αυτή τη φανέλα. Εντάξει, σοβαρεύομαι και αφήνω το ποδοσφαιρικό τμήμα γιατί στο σήμερα προέχει η δουλειά από τον προπονητή και τους παίκτες και όλα τα άλλα έπονται…
