Αυτός είναι, και όποιος τον προσλαμβάνει τα ξέρει από πριν…
Ένας κύκλος έκλεισε. Σημαντικότατος, κατά γενική ομολογία… Μικρός (χρονικά), δεν ήταν. Αν προσπαθήσουμε ο καθένας και η κάθε μία από εμάς να σκεφτούμε πού ήμασταν γενικώς τη μέρα που μάθαμε πως ο Ματίας Αλμέιδα θα αναλάβει προπονητής της ΑΕΚ θα δυσκολευτούμε πολύ… Ήταν ένας σπουδαίος κύκλος. Όχι «αναίμακτος», όχι δίχως σκιές. Με αποτυχίες, με κακό αγωνιστικό τέλος, με εντάσεις και διαμάχες, αλλά μόνο όταν εμφανίζονται αυτά «δένουν» (δοκιμάζονται και αντέχουν) πιο πολύ οι μεγάλες αγάπες.
Και τον Ματίας Αλμέιδα τον αγάπησαν πολλοί και σε διάφορα μετερίζια του πλανήτη ΑΕΚ. Δικαίως. Και το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι τώρα που ήρθε το διαζύγιο… Με μεγάλη πιστότητα και ακρίβεια… Άλλο πράγμα βέβαια τα αγωνιστικά πεπραγμένα, και άλλο τα άλλα (τα ΑΕΚτζήδικα τα συναισθηματικά…). Πάντως οι επιτυχίες οι αρχικές έκαναν αυτόν τον έρωτα μεγάλο και τον μετουσίωσαν σε μία αγάπη που προστάτευε τον Ματίας στα δύσκολα που ξεκίνησαν μετά τον αποκλεισμό από τη Νόα. Πολλούς τους έχασε οριστικά. Κυρίως σταδιακά. Κάποιοι ήθελαν κάποιον άλλον στη θέση του, για να δοθεί ένα τέλος στην εποχή Μελισσανίδη. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε… Κάποιους ο Αλμέιδα τους είδε να τον εχθρεύονται και να μη μένουν στην ποδοσφαιρική κριτική, αλλά να επεκτείνονται στις προσωπικές επιθέσεις που έβγαζαν εμπάθεια. Πολύ σημαντικό: άλλο πράγμα κρίνουμε δίκαια έναν προπονητή για τις ευθύνες του σε αποτυχίες, και άλλο να ψάχνουμε το παραμικρό ακόμα και προβλήματα υγείας για να τον θίξουμε. Την ΑΕΚ αγαπάμε, δεν μισούμε τον (όποιον) άλλον… Και αν θέλουμε η ομάδα μας να πάει καλύτερα, δεν το επιδιώκουμε με όποιον τρόπο διαθέτει η κούτρα μας. Και στο κάτω κάτω, ο Αλμέιδα ήταν, ο προπονητής του νταμπλ… Ας είναι.
Κάθε έντονη προσωπικότητα δημιουργεί πάθη. Και ο Ματίας είναι. Πρώτα από όλα, καλό είναι πριν επεκταθούμε στα προπονητικά του καλά και άσχημα να θυμόμαστε πως ήταν ένας first class ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε Ρίβερ Πλέιτ, Πάρμα, Ίντερ, Λάτσιο και Εθνική Αργεντινής. Eίχε, δηλαδή, από μικρός πολύ έντονες και βαθιές παραστάσεις που μύριζαν ποδόσφαιρο στις πιο απαιτητικές του προδιαγραφές… Η προσωπικότητά του έκανε πολλούς από εμάς, κι εμένα…, να τον καταγράψουμε μέσα μας ως κάτι το ξεχωριστό. Από εκεί και πέρα, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί το κλίμα, καλώς φεύγει τώρα. Πριν επέλθει φθορά ολική που θα έβλαπτε σοβαρά την υστεροφημία του. Στο σήμερα, μέσα Μαΐου 2025, έχει απλά έντονους επικριτές και παραδοχές από τους υποστηρικτές του πως φέτος απέτυχε. Ως εκεί. Δεν αλλοιώθηκε η σημασία του περάσματός του από την ΑΕΚ και για αυτό ρωτήστε τους ουδέτερους και τους εγχώριους ποδοσφαιρανθρώπους… Πώς να μπορούσε, όμως, να το γυρίσει από το καλοκαίρι κι ύστερα; Αυτό θα ήταν πολύ πιο δύσκολο από το να μετατρέψει την ΑΕΚ της σεζόν 2021-2022 σε αυτή την αρμάδα που θαύμασε όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα λίγους μόλις μήνες αργότερα… Το καλοκαίρι του 2022 δεν υπήρχαν ορισμένοι που να ήθελαν κάποιον άλλον ως προπονητή της ΑΕΚ… Το καλοκαίρι του 2022 δεν είχε αποτύχει στο παραμικρό για να πιαστούν αυτοί που δεν τον ήθελαν στην ΑΕΚ… Στο σημείο αυτό θέλω να συγχαρώ τον κ. Μάριο Ηλιόπουλο που στο θέμα Αλμέιδα βρέθηκε μπροστά σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση, με διαφορετικές αντιλήψεις και θεωρήσεις, αλλά ο ίδιος έδειξε πως ξέρει να αναγνωρίζει κάποια σημαντικά πράγματα (που αφορούν και στη ζωή και στο ποδόσφαιρο)…
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια όσον αφορά στον αποχαιρετισμό μου στον Ματίας Αλμέιδα. Μόνο ένα τεράστιο ευχαριστώ για τη μαγική χρονιά του νταμπλ, για την αύρα που έβγαζε ο ίδιος και η ομάδα, για την πρόκριση επί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και τη νίκη στην έδρα της Μπράιτον, για τα λίγα είναι αλήθεια πολύ καλά ματς που έκανε η ομάδα τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Που για κάποια χρόνια μας έκανε ξανά υπερήφανους και να έχουμε έναν αέρα υπεροχής (δεν μας βγήκε πάντως σε καλό αυτό, ειδικά πέρυσι…). Γιατί το πέρασμά του από την ΑΕΚ είναι από τα πιο διακριτά των τελευταίων δεκαετιών όσον αφορά στον πάγκο της Ένωσης. Φεύγει γιατί φέτος απέτυχε ποδοσφαιρικά. Δεν γίνεται να μην έχει ευθύνες, και ας συνάντησε από την αρχή της φετινής σεζόν εμπόδια.
Σε γενικές γραμμές φαίνεται πως σαν προπονητής ξέρει (θέλει, έχει διαλέξει) να παίζει μονάχα ένα είδος ποδοσφαίρου που χρειάζεται κυρίως εξαντλητικές προπονήσεις. Για να σε κερδίσει με την εικόνα της μία ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, θα το πω λίγο χοντρικά (και ίσως και κάπως σκιτζίδικα…), πρέπει να διαθέτει 25 ετοιμοπόλεμους παίκτες για να αντέχει να έχει έξι με εφτά έξω λόγω μυϊκών τραυματισμών. Αυτός είναι, και όποιος τον προσλαμβάνει τα ξέρει από πριν. Στην ΑΕΚ φέτος θεωρώ πως δεν του επετράπη (ή δεν γινόταν για λόγους που αφορούσαν στο έμψυχο υλικό και τη μη προσαρμογή του σε μία απαραίτητη ανανέωση…) να ακολουθήσει το κλασικό του μοτίβο και μπήκε και αυτός σε λογική διαχείρισης. Έχασε την κάβλα του, αρκέστηκε να κάνει τα αυτονόητα, έβλεπε και διάφορα γύρω του, ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε πια αποχωρήσει, η τύχη και τα αποτελέσματα του γύρισαν την πλάτη (μάλλον γιατί ήταν κάτι άλλο, εκτός από τον εαυτό του…), και έτσι οδηγηθήκαμε στο άσχημο τελευταίο τρίμηνο… Ο ίδιος ο Αλμέιδα προφανώς ξέρει τι έγινε (και τι δεν έγινε…) και καλό για αυτόν είναι να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα που θα τον βοηθήσουν στην καριέρα του, μακριά από την αγαπημένη του ΑΕΚ πια…
ΥΓ. Με αφορμή το τέλος της συνεργασίας του Αλμέιδα με την ΑΕΚ είδα αυτές τις μέρες ξανά βίντεο από τη σεζόν του νταμπλ. Και κυρίως τη φιέστα κατάκτησης του πρωταθλήματος… Το κακό με την ΑΕΚ γενικώς είναι πως τέτοιες στιγμές δεν είναι ο κανόνας. Για αυτό, επειδή είμαστε άνθρωποι, δίνουμε πάντα μεγαλύτερες διαστάσεις και κολλάμε σε αυτές, ακόμα και για δεκαετίες (βλ περίπτωση Ντούσαν Μπάγεβιτς). Καλομάθαμε το 2023 και δύο χρόνια αργότερα δυσκολευόμαστε να βρούμε τα πατήματά μας σαν Ενωσίτες. Ας είναι. Στη νέα 100ετία υπάρχει ένας μεγάλος στόχος. Να γίνονται πιο συχνά τέτοια. Μπορούμε; Ιδέα δεν έχω… Η απομάκρυνση του Ματίας Αλμέιδα ήταν το εύκολο. Τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε. Κυρίως για αυτούς που θα χτίσουν τη νέα ΑΕΚ. Θέλω να πετύχουν. Μακάρι να δικαιωθούν όσοι έχουν μία διαφορετική αντίληψη για την πορεία της ΑΕΚ από αυτή που υπήρχε μέχρι τώρα με τον Αλμέιδα στον πάγκο. Για να μη χρειαστεί διάφοροι σε λίγους μήνες να ξαναβγάλουν από το ντουλάπι τους τη μικροψυχία τους που αυτή τη φορά θα εκτοξεύεται σε άλλους. Πολύ σωστά το είπε ο Γιάννης Καραλής για τους όποιους κακεντρεχείς… Ένας οργανισμός για να πετύχει χρειάζεται σχέδιο, τόλμη, όραμα, χρήμα και κυρίως καθαρές μεθόδους. Πάμε να φτιάξουμε ξανά μία καλή ΑΕΚ. Το θέλουμε διακαώς! Μπορούμε; Θα φανεί…
